Vikan - 10.12.1959, Blaðsíða 2

Yndisþokki indverskra kvenna
hefur orðið mörgum skáldum
að yrkisefni og flestum mönn-
um aðdáunarefni, enda leggja
þær mikla rækt við líkama sinn
og halda honum ungum og
grönnum með „lac-sah“-nuddi
sem kemur í veg fyrir fitusöfn-
un.
yndísþoUUi
indverskro
kvemui
Svissneski þjóðfræðingurinn J. Small hefur
sagt: „í Norður-Indlandi þekkist ekki, að kon-
ur aflagist í vexti af fitu, og má þakka það
„lac-sali“. J. Small hefur rannsakað nákvæm-
lega þelta einkennilega tæki, og endurbætt
það lil notkunar á Vesturlöndum. Það neí'n-
ist Buimassor-Clinic, og er mörgum sinnum
árangursríkara og þægilegra í notkun en hið
indverska „lac-sah“.
Hfll4ið Hkamfl jfdnr unQum
Áhrifin af nuddi með Buimassor n;
langt undir hörundið og hókstaflegí
bræða þylckt fitulag, auðveldlega
sársaukalaust og án þess að nokkuc
sjáist á liúðinni. Ötl líðan yðar breyt
ist, jiér fáið fegurri vöxt,
11. desember
hefjum við sölu á Buimassor - Clinic
Birgðir takmarkaðar
i
i
5
Buimassor Clinic er licil fegrunar- og
snyrtistofa í lítilli plast-tösku.
Bankastræti 7.
★ Reykinga antabus?
★ 10 aurar fyrir 1
★ Útstillingar
★ Framkomuskólar
★ Auglýsingateiknun
Athufmisvæði yiifistu kynslóffarinnar.
Kæra Vika.
Ég er einn af þeim, sem eru aS byggja, og
þess vegna les ég meS athygli þáttinn, „Hús og
liúsbúnaSur“. í siðasta blaði var tekið til
meðferSar mjög athyglisvert atriSi, sem sé
athafnasvæði barnanna. Ég hafði ekki fylli-
lega lmgsaS um þessa hlið málsins, en nú er
alveg víst, að ég tek hana einnig með i reikn-
inginn. Meira af slíku góðmeti.
Smiður
Alltaf cr f/uman aff heyra þaff, aff einhver
efnisþáttur komi í c/óffar þarfir effa les-
endum falli hann vel einhverra hluta
veyna. Og þeir eru margir, sem látiff hafa
í Ijós ánœgju sína meff þennan þátt, enda
fóla
standa svo margir í byggingum, að hann á
áireiffanlega erindi til margra. Og athafna-
smvði barnanna er einmitt þaff, sem sizt
má gleymasl i sambandi við húsagerö.
Til livers a. . . .
Kæra Vika.
Að þessu sinni beini ég spurningu minni
ekki beinlínis til þín, heldur liið þig að koma
iienni á framfæri við þá, sem liiut eiga að máli.
Til hvers and. .. . eru ])eir, sem ráða mynt-
sláttu þessa iands, að láta mann vera að burð-
ast með einseyringa og íimmeyringa í vas-
anum? Ilvað munar almenning yfirleitt um einn
einseyring eða fimmeyring á þessum timum,
þegar talsverðan hundraðshluta þjóðarinnar
munar ekki hætishót um milljón króna til
eða frá? Og hvers konar andhælisháttur er það
eiginlega lijá þeim, sem eru að verðleggja vör-
ur, að láta standa á fimm aurum eða jafnvel
einseyringi, og það meira að segja þótt um sé
að ræða vöru, sem kostar nokkur hundruð
króna? Á það ef iil vill að sanna heiðarlegan
og nákvæman verðútreikning, þegar vara eða
varningur, til dæmis eitthvert fataplagg, er
látið kosta kr. 1949,75 — nítján imndruð fjöru-
tiu og níu krónur, sjötiu og fimm aura------eins
og ég veit dæmi til. Þegar svo þar við bætist,
að manni er fortalið, að það muni kosta allt
að tíu aurum að slá einseyringinn, er þá ekki
von, að maður dæsi og segi eða að minnsta
kosti liugsi sem svo, að allt sé það á eina
bókina lært.
Tóti tíeyringur.
Satt segir þú, Tóti: Það er áreiðanlegt, aff
óhagfrœöilœröir menn sjá ekki neina skyn-
samlega ástæðu fyrir þvi að halda fimm-
eyringum og einseyringum í amferff, eftir
aff gildi þeirra hefur rýrnaff allt aff þvi —-
hvaff eigum viö aff gizlca á — svona þrí-
tngfalt aff minnsta kosti. Hafi foreldrar okk
ar ekki haft þörf fyrir minni gjaldeiningu
en einseyring, þá ættum viö þaffan af siffur
aö hafu þörf fyrir minni gjaldeiningu en