Vikan - 25.02.1960, Blaðsíða 21

sagði Tom. Þau hlupu öll inn í herbergið,
sem Tom og Peter sváfu í.
— Hvað viltu? sögðu Peter og Astrit.
— Við skulum á morgun vakna klukk-
an hálf sjö og útbúa þá nesti og fara upp
í hellinn og skoða hann vel og vandlega.
— En fyrst verðum við að fá leyfi hjá
mömmu og pabba, sagði Astrit.
—- Já, svöruðu hin einum munni, og svo
hlupu bau af stað.
Johanne var að afhýða kartöflur, þegar
þau komu.
— Megum við það, mamma. megum við
það? hrópaði Beta.
— Megið þið hvað?
— Fara á morgun upp í . . .
En nú kom Tom hlaupandi og sagði: —
Megum við fara á morgun hérna um ná-
grennið og hafa með okkur nesti?
— Já, já, sagði Johanne.
— Það er gott, sagði Beta, af því að
þá getum við . ..
Hún kláraði ekki setninguna, því að imn
fékk spark í botninn frá Tom.
Þau voru nú komin inn í borðstofu, og
Tom lokaði dyrunum.
— Asni, sagði hann við Betu. — Þú ætl-
aðir að fara að segja mömmu og fröken
Sörensen frá hellinum okkar.
— Ég gleymdi mér alveg, svaraði Beta.
— Jæja, hvað með bað. sagði Halldóra.
— Komum út að leika okkur. þangað til
við förum að borða.
Þau flýttu sér út og fóru i eltingaleik.
En svo kallaði Johanne á þau að borða.
Þegar þau voru búin að borða, tóku strák-
arnir sér bók í hönd, en telpurnar fóru að
sauma. Klukkan níu fóru þau upp að hátta
og sofa. Astrit stillti vekjaraklukkuna á
sjö. Svo fóru þær að sofa.
Morguninn eftir vöknuðu þær við það
að vekjaraklukkan hringdi. Þær stukku
fram úr og fóru inn til Tom og Peter, af
því að þær ætluðu að vekja þá og Betu.
Þegar þær komu, voru þeir vaknaðir en
lágu uppi í rúmum og voru að tala saman.
— Ætlið þið ekki að fara á fætur?
spurði Halldóra.
— Jú, sagði Peter.
Þær flýttu sér út úr herberginu og inn
til Betu. Hún svaf svefni hinna réttlátu,
þegar þær komu inn. Astrit hellti vatni í
glas og kom svo með glasið og hellti
nokkrum dropum á Betu, en nóg til þess
að hún hentist upp úr rúminu og kallaði:
Okkar á milli
sagi
Kæra Aldís.
Alveg frá því að við giftum okkur, hefur
maðurinn minn logið aS mér. Hann byrjaði
meS því að látast, þegar hann sagðist elska
mig, eða það er mitt álit nú. Siðan hefur
hver lygin rekið aðra. Hann er að útlista fyrir
mér allaþá merkilegu og mikilvægu hluti, sem
hann þykist famkvæma i þágu þess fyrirtæk-
is, sem hann vinnur fyrir. Nú er hann byrj-
aður að Ijúga á sig kvennafarssögum. Alltaf
kemur liann þó til mín aftur og biður mig
að fyrirgefa sér og taka sig i sátt, en hvernig
er hægt að elska mann, sem alls ekki er liægt
að treysta? Og þó er mér ekki alveg sama
um hann, og varla tréysti ég mér til að fara
aftur að vinna úti. íig veit sannarlega ekki
hvað ég á til bragðs að taka. Ég er mest
hissa á að hann skufi ekki vera búinn að
missa atvinnuna, því að ég þykist vita að
hann hagi sér líkt á vinnustaí og heima hjá
sér.
Kona.
Kæra Kona.
Ég skil vcl, aÖ ijöur fellur illa þetta hátta-
lag mannsins gðar og að ]>að geti oft verið
erfitt að uinbera þennan leiða ávana. Bót
cr i máli, að hann heldur atvinnunni. Svo
virðist sem húsbændur hans látist
ekki vita um þessar ýkjur og láta-
læti eða taki það ekki allt of hátíðlega.
Éí/ veit að ég þarf ekki að telja upp alla
þá galla, sem maðurinn gðar gæti haft svo
miklu verri en þennan, t. d. drgkkjuskap.
Það eru margar konur, sem þjást óbærilega
vegna drgkkjuskapar og óreglu mannanna.
Ég vildi svo gjarnan biðja gður um að
regna að vera umburðarlgnd, því þó að
hans galli liggi svona í augum nppi, er hann
þó ekki verri en hjá mörgum öðrum, þó að
þeim takist kannski betur að dglja sitt
sanna eðli.
Ég óska gður baráttuvilja til handa, og
munið að áfellast ekki, heldur að uppörva,
svo að unnt sé að bjarga því sem bjargað
verður.
Hugheilar óskir,
Aldís.
Kæra Aldis.
Ég er bráðum 17 ára og er alveg agalega
ástfangin af strák á sama aldri. Ég veit, að
honum iíkar vcl við mig. Hvernig á ég að
fara að?
Bodda.
Kæra Bodda mín,
sumar stúlkur hafa þetta á tilfinningunni.
Þú ert ckki ein af þeim, svo að ég bijst ekki
við að þú getir gert neitt annað en að bíða
og sjá til hvernig vinátta gkkar þróast. Ef
lmnn elskar þig, mun hann fgrr eða síðar
segja þér það. Þú verðu að athnga það að
piltar á þessum aldri ern gfirleitt ekki eins
þroskaðir og stúlkur á sama aldri, og hann
er ef til vill alls ekki í neinum ástarhug-
leiðingum.
Mínar beztu óskir,
Aldis.
Kæra Aldís.
Dætur mínar, sem nú eru giftar, og ég, höfð-
um búið saman i mörg ár, þegar ég fyrir
ári giftist núverandi eiginmanni mínum.
Hann hafði alltaf búið með móður sinni og
enginn vafi er á því, að hún varð mjög von-
svikin, þegar hann gifti sig. Fyrst gerði ég
allt, sem i mínu valdi stóð, til að sambandið
okkar á milli gæti verið sem bezt, en nú hef
ég alveg gefizt upp. Ég féllst á, að við byggj-
Er
athyglisgáfan
í lagi?
Á myndunum eru 7 atriði mismunandi
og það má ekki taka nema 2 mínútur að
finna þau öll.
um á neðri hæðinni í húsi hennar, og gat
með engu móti séð fyrir alla þá ósigranlegu
erfiðleika, sem það átti eftir að hafa í för
;neð sér.
Maðurinn minn hefur ágæta stöðu og móðir
hans ágæt eftirlaun. En honum finnst að hún
eigi að lifa luxuslífi, svo að ég fæ bara það,
sem eftir verður, þegar hún hefur fengið allt
sem henni finnst sig vanhaga um, og ég hef
hana lumskt grunaða um að það sé nú meira
en nauðsynlegt getur talizt, auðvitað til að
ergja mig.
Árum saman hef ég orðið að berjast áfram
og neita mér um flest, til að við dætur mínar
og ég gætum lifað sómasamlega, og nú liafði
ég búizt við að geta látið mér liða betur.
Nú hef ég orðið að taka mér vinnu aftur
þvi að mér er ómögulegt að komast af
með það sem maðurinn minn skaffar mér. Ég
hef nú sagt við hann að ef liann ekki útvegi
ibúð fyrir okkur á öðrum stað, þá flytji ég
frá honum. Dætur mínar báðar bjóða mér að
koma og búa hjá sér.
Nina.
Kæra Nína.
Maðurinn gðar er sennilega sú mann-
tegund sem aldrei ætti að giftast, þvi að
móðir hans er og verður ávallt nr. 1 í lifi
hans. Hún er ef til vill orðin það fullorð-
in og búin að búa svo lengi með sgni sínum,
að hún getur ekki fellt sig við þessa
bregtingu. Auðvitað getið þér flutt og búið
í nágrenni við dætur gðar, en látið gður
ekki koma til hugar að búa hjá þeim. Nú
hafa þær eignazt sín eigin heimili, svo að
það getur aldrei orðið eins og það var.
Gætuð þér ekki regnt að fá atvinnu þar
um slóðir, en fgrir alla muni, þér skuluð
búa út af fgrir gður, því að það lítur ekki
út fgrir að tvær kgnslóðir geti búið undir
sama þaki nú á dögum.
Með kveðju,
Aldís.
Kæri póstur!
Okkur vinkonurnar langar alveg svakalega
Framhald á bls. Z4
VIKAN
i
21