Veðrið - 01.09.1956, Blaðsíða 29

TIL JÓNS F.YÞÓRSSONAR.
Grímsey, 10. maí 1956.
ICæri hr. Jón Eyþórsson!
í tímaritinu „Veðrið“ voru nokkrar veðurlarsvísur, sem rifjuðu upp fyrir
mér ýmislegt af því tæi, sem ég lieyrði þegar ég var krakki og síðar. Flest eru
það að vísu gamlar veðurbábiljur, svo sem tröllatrú á vissum „merkisdögum",
sem alkunnar eru, svo sem Pálsmessa, Kyndilmessa, Höfuðdagurinn, Egedíusar-
messa o. fl„ og skal ég eigi fara út í þá sálma frekar. En nokkrar veðurvísur ætla
ég að senda yður til gamans. Munu þær all-gamlar, að ég hygg, og sennilega
eigi á hvers manns vörum nú orðið. Um upruna þeirra veit ég eigi né lieldur
ltöfunda, en orðalag sumra þeirra getur ef til vill nokkuð sagt til um átthagana.
Til dæmis þessi, sem að líkindum er úr Húnavatnssýslu, því „dorri“, (þ. e.
hrútur) held ég að varla sé algengt nema þar.
Þorri
þrýstir fönn að skjánum,
þynnast heyin vor.
Norri
nemur sál úr ánum,
nýta krummar gor.
Dorri
dreginn upp í horl
Þessa vísu lieyrði ég föður minn oft raula, þegar harðindi voru, en liann var
kunnugur nyrðra, einkum Húnvetningum. Og sjálfsagt liefur verið kalt á Þorr-
anum og Norri harður í horn að taka, þegar stakan var ort.
Þessi vísa er úr Grímsey og sennilega úr ljóðabréfi:
Nú er ekki neitt að frétta nema kuldann.
Höldar róa heldur sjaldan,
hávaxin þeim þykir aldan.
Hér eru líka tvær úr Greímsey:
Vetur fló, ég vel fæ spurt,
vanur snjó og hríðum.
Nú er Góa gengin burt, —
gleði bjó það lýðum.
65