Veðrið - 01.04.1963, Blaðsíða 35

sl. tvö ár, og er það svört niús eða rotta, heldur niinni en hagamús. Hún getur
gengið upp veggi og ég lield, iivað sem er, og er mun verri en liagamúsin. Var
þó nóg að hafa liana fyrir. Líkur benda til, að hagamúsin forðist liina svörtu
Ásetningur er hér í haust yfirleitt frekar slæmur, marga vantar allnokkuð af
heyjum. Það kann eitthvað að bæta úr, að tíð hefur verið svo góð, að fé hefur
litla sem enga gjöf þurft til þessa. — ICýr komu alls staðar jafnt á gjöf eða inni-
stöðu 23. október."
Ég þakka Aðalsteini {>etta fróðlega bréf. Þótt það sé laust við allan barlóm,
ber það með sér, að enn sem fyrr getur verið mörg búmannsraunin. — Því
rniður virðast nú orðið fáir bændur gefa sér tíma til að skrifa svona fréttnæm
bréf. Ég býst jafnvel við, að þeir standi í þeirri slæmu trú, að allar fréttir, sem
máli skipta, komi í útvarpinu. En það er misskilningur.
]■ Ey.
I.OFTSÝN.
(Úr bréfi frá Guðmundi Jónssyni Ytri-líakka í Tálknafirði til Jóns Eyþórs-
sonar, 27/3 1937).
.. . datt mér í hug að lýsa fyrir yður loftsýn, sem ég og margir sáu, þó langt
sé síðan. Hún þótti tilkomumikil og falleg, þó hún vissi ekki þar eftir á gott.
En jafnframt verð ég að segja dálitla ferðasögu, þó hún sé ekki ýkjamerkileg. —
Enn er mér minnisstæð veðurbreytingin, sem varð á eftir þessari sýn. Ég var
þá nærri 18 ára [1881], en nú fullra 74 ára [f. 1863]. Ég átti heima á bæ þeim,
sem Arnkötludalur lieitir. Hann liggur upp frá Steingrlmsfirði. Annar bær er
framar í dalnum og lieitir Vonarhóll. Er röskur háltímagangur milli bæjanna.
Laugardaginn annan í þorra var ég sendur suður yfir svonefnda Bæjardalsheiði.
Þar fyrir sunnan tekur Reykhólasveitin við. Þegar ég var kominn upp á liá-
lieiðina, sá ég þessa loftsýn. Ég naut hennar betur en margir aðrir, sem niðri
1 byggð voru, því bugðan á liringunum í suðri og suðvestri voru frá mér að
sjá niðri við fjöllin. Þetta var um hádegi. Loftið var svoleiðis, að það sást hvargi
hrein heiðbirta, ekki heldur nein lausaský, loftið var allt þámað, sem þá var
kallað. Sólina sá vel, en alls staðar þar, sem hringarnir koniu saman, voru sólir
eða geislabrot. Ég held, að þetta hafi séðst hátt í tvo tíma. Læt ég hér miða með
líkingu af loftsýninni, eins og hún kom mér fyrir sjónir.
Jæja, ég verð þá að halda áfram ferðasögunni. Ég lór eitthvað út í sveitina,
en ætlaði mér að komast heim sama daginn. Það fór á aðra leið. í bakaleið
átti ég að koma við á Bæ og taka meðul hjá Ólafi Sigvaldasyni lækni, en biðin
þar varð lengri en ég bjóst við, svo það var farið að skyggja, þegar ég fékk meðul-
in, og útlit að ljókka, svo ég réði það af að fara inn í Geiradal og norður Gauts-
dal. Sá dalur liggur fram úr Geiradalnum, beint á móti Arnkötludal, og lágur
liryggur á milli, sem kallaður er Þröskuldur. Ég gisti á bænum Gautsdal. Um
nóttina gerði aftaka-norðanbyl, sem hélzt látlaust fram á föstudagskvöld seint
[í næstu viku]. Á laugardagsmorgun var ég snemma á fótum, Jjví nú var koniið
VEÐRIÐ -- 33