Vikan - 15.06.1961, Page 20

nJU
Er?
RaUMumnN
Draumspakur maður ræður drauma
fyrir lesendur Vikunnar.
Iíæri draumráðningamaöur.
Fyrir skömmu dreymdi mig einkennilegan
draum. Mig dreymdi að leigubílastöð Steindórs
væri fyrir framan Kópavogsbíó. Stúlku sem
afgreiddi bílana þekkti ég mjög vel. l>að var
mjög litið að gera, þetta var um kvöld og það
sást enginn maður nálægt, svo að við vorum
fyrir utan dyrnar að tala sainan. Ég tók utan
um hana og kyssti liana. Mér fannst liún vera
svo yndisleg, við vorum mjög hrifin hvort af
öðru, en ég er með stelpu úti á landi. Ég hugs-
aði um það hvort þetta væri rétt, sem ég gerði.
Það var enginn bill á stoðinni, nema einn, sem
ekkert var verið að nota og allt í einu var ég
seztur upp í hann og ég var að aka í liring
um stöðina, svo allt i einu kom inn stöðvar-
bíll, maðurinn kom út, stoppaði mig og sagði:
hvað er þú að gera. Ég er að keyra, svaraði
ég. Hann sagði mér að fara út. Ég gerði það.
Síðan opnaði hann afturdyrnar á bílnum, sem
hann var í og billinn, sem ég var i minnkaði
svo mikið að hægt var að setja hann fyrir
framan aftursætið. Siðan var ég vakinn.
Þökk fyrir birtinguna.
Einn ástfanginn.
Svar til Eins ástfangins.
í þessum draumi ber mest á tveimur atrið-
um. Hið fyrra eru kossar þínir og stúlk-
unnar, hið síðara er ökuferð þín umhverfis
stöðina. Hvorugt þessara tákna eru heppi-
leg. Kossarnir eru um einhverja skömm, sem
þú lendir í, en ökuferðin bendir til að sú
hneisa stafi af klaufaskap eða fífldirfsku á
fjármálasviðinu.
Herra draumaráðandi.
Ég hef lesið af áliuga þær ráðningar, sem þú
liefur gefið fólki og býst við að flestir hafi
haft gaman af.
Nu kem ég með einn draum, sem mig dreymdi
í nótt og bið þig góðfúslega að ráða fyrir mig.
Mig dreymdi að ég er staddur heima hjá stúlku,
sem ég þekki mjög vel, en nú er samvistum
lokið. Við höfuin ekki talast við í langan tíma og
gerum sjálfsagt ekki. Jæja, áfram með drauminn.
Hún var ofsalega kát og ánægð með lífið og
þar, sein ég sit hjá henni sýnir hún mér all
mikið af injög fallegum og sérkennilegum föt-
um, sem hún sagðist hafa fengið í utanlands-
ferð. Éinnig var mjög mikið af minjagripum og
allskonar stássi. Þetta var lienni mjög umliug-
aö að sýna mér og sat ég einn lijá henni og undr-
aðist mjög og dáðist. Ég var heldur fámáll og
fannst mér hún fegurri og allt umhverfis
skemmtilegra, en ég hafði áður séð.
Með fyrirfram þakklæti, Þinn, Þráinn.
Svar til Þráins,
Það er athyglisvert við draum þennan að
í gegnum hann greinum við löngun þína til
endurfunda við kunningjastúlkuna. Oft hef-
ur því verið haldið fram að draumlíf manns
væri nokkurs konar spegill þess, sem hann
raunverulega væri og vildi. Sé hins vegar
litið á draum þennan, sem tákndraum bend-
ir hann til þess að þú munir rifja upp
endurminningarnar nveð vini þínum ein-
hverja smástund úr degi.
Kæri draumráðandi.
Mig langar að biðja þig að segja mér lvvers
vegna mig dreymir alltaf einn mann, sem ég
rétt veit hvað heitir og þekki liann aðeins frá
Framh. á bls. 28.
Sí og æ eiga sér stað
slys hérna i Reykjavík,
sem eingöngu má rekja
til ófyrirleitni og eftir-
tektarleysi í umferðinni.
Það er alltof algengt að
bílstjórar svini hver á
öðrum og setji þar með
margt manna í slysa-
hættu. Ekki er gangandi
fólk skárra í umferðar-
menningunni, því það á
til að stökkva út á götu
öllum að óvörum og það
er þá eingöngu bílstjór-
unum í hverju tilfelli að
þakka, að ekki hljótast
slys af. Á myndinni er
bifreið, sem var í fullum
rétti á aðalbraut, en
þrátt fyrir það varð bil-
stjóri og farþegi að
borga með heilsu sinni
fyrir afglapahátt annars
bilstjóra, sem ók þannig
á bílinn af hliðargötu að
hann skall á ljósastaur
og endasentist yfir göt-
una. Sá, sem í órétti var
slapp auðvitað bezt. 1
slíkum tilfellum er ekki
hægt að bera fyrir sig
ókunnugleika, þvi þarna
var skýrt umferðamerki. Og slíkt kemur fyrir
hvern einasta dag, að menn taki réttinn af öðr-
um og þykist vera bara nokkuð sniðugir. Þeir
ættu einhvern tíma að lenda í því að stór-
skemma bílana sina á þessu. Þá gæti verið að
þeir hundsuðu ekki umferðarreglurnar, næst þeg-
ar þeir eiga kost á að aka bíl.
Jón B. Gunnlaugsson
— Alveg sjálfsagt frú. Hún er við Goðheima
á fyrstu hæð og fæst gegn lítilli útborgun. Þá
renni ég við hjá yður eftir kvöldmat. Ágætt.
Sælar. '
Við erum stödd á Fyrirgreiðslustofunni, Aust-
urstræti 14, en þar situr Jón B. Gunnlaugsson
og virðist hafa nóg að gera. Jón leggur tainem-
ann á, drepur i sígarettunni og opnar gluggann.
Það er heitt í veðri og sólin skín. Hitamælirinn á
húsi Almenna sýnir 13 stig, svo að það er ekki að
undra, þó að Jón vilji láta gusta svolítið inn til
sin.
— Ekki vantar þig útsýnið, Jón.
— Nei, enda notfæri ég mér það óspart.
— Segðu mér annars, hvað geturðu boðið mér
af skemmtilegum ibúðum?
•—• Viltu stóra eða litla íbúð á hæð eða í
kjallara, — nýja eða gamla, og hvar á hún að
vera?
— Þriggja herbergja íbúð í ekki eldra húsi
en tíu ára. Og hún verður að vera á hæð. Hvar
hún er skiptir ekki svo miklu máli.
—• Hérna er ágætis íbúð í Hliðunum, 90 fer-
metrar. Allt teppalagt, sérhiti. 450.000.00 og
150.000.00 út.
— Æ, við skulum tala um eitthvað annað en
peninga. Er nokkurt líf í tuskunum í íbúðasölu
núna?
-— Fólk er alltaf að breyta um, blessaður góði.
Það vill flytjast úr einu hverfi í annað. Krakk-
arnir stækka og verða að fá eigið herbergi.
Síminn hringir og enn er Jón upptekinn við
að greiða fyrir fólki og er það í samræmi við
heiti fyrirtækisins. Þar sem ekki má trufla
manninn i verkinu, látum við hann I friði og
læðumst út.
Fyrir nokkru hélt ICarlakór
Reykjavíkur söngskemmtun
miklá í Austurbæjarbíói. Sótti
skemmtunina fjöldi manns og
var troðfullt að kalla. Á
myndinni sést talið frá hægri:
Magnús Jónsson bankastjóri
og frú, Dr. Páll ísólfsson og
frú, Vilhjálmur Þ. Gíslason og
frú, Benedikt Gröndal rit-
stjóri og Gunnar Gunnarsson
rithöfundur og frú.
20 VIKAN