Fréttablaðið - 12.12.2009, Qupperneq 118

62 12. desember 2009 LAUGARDAGUR
J
æja, hérna eruð þið þá komn-
ir, gömlu mennirnir …
Jóhann: „Gömlu mennirn-
ir? Menn á besta aldri! Við
Gunnar verðum ekki gaml-
ir fyrr en við verðum komn-
ir svona nálægt, tja, hundr-
að!“
Er þetta eitthvað sem fólk af bítla-
kynslóðinni hefur umfram aðra, að
eldast ekki?
Jóhann: „Sjáðu bara Stóns. Þeir
eru eldri en við Gunni. Keith. Er
hann ekki enn að sveifla sér í trjám
eins og unglingur.“
Gunnar: „Við erum svona 3-4
árum yngri en þeir. Ég er 64 ára
og Jóhann er 62 ára. Eiríkur, bróð-
ir Jóhanns, var mikill vinur minn.
Fyrstu skrefið mín á gítarnum voru
tekin á Ásabrautinni heima hjá
frænku Eiríks.“
Jóhann: „Þetta var þannig að
faðir okkar dó úr lömunarveiki fjór-
um dögum áður en ég fæddist svo
föðursystir okkar ól Eirík upp. Ég
man að Eiríkur talaði um að Gunna
færi rosalega fljótt fram á gítarn-
um. Erlingur Björnsson var allt-
af hljómakóngurinn því hann átti
bók með 3.400 hljómum og kunni
þá flesta. Svo kom Gunni og allir
sáu hvað hann þaut áfram í gít-
ar kunnáttu. Hann tók þetta bara af
alvöru.“
Heilbrigð samkeppni í Kef
Hljómarnir voru kóngarnir en í
Keflavík risu Óðmenn upp og ógn-
uðu veldinu. Meðlimir fóru á milli
banda, stundum með talsverðum
látum.
Jóhann: „Engilbert Jensen hætti
í Hljómum og varð einn stofnandi
Óðmanna. Þegar við vorum að æfa
í Gagnfræðaskólanum í Njarðvík
heyrðum við af því að Hljómarn-
ir hafi verið að njósna um okkur.
Komu og lágu á hleri. En auðvitað
var keppni á milli banda, bara eins
og í fótboltanum. En alltaf mikil
virðing og gaman þegar við hitt-
umst.“
Gunnar: „Heilbrigð samkeppni
bara.“
Mynduð þið segja að þessi fyrstu
ár í bransanum séu skemmtilegust,
þegar menn eru ungir og frjóir?
Gunnar: „Jú, langskemmtilegast.
Það var allt svo nýtt fyrir manni.“
Jóhann: „En þetta var öðruvísi í
byrjun. Við í Óðmönnum vorum ekki
að spila neitt frumsamið efni.“
Gunnar: „Það var bara ekki lensk-
an. Þótt við í Hljómum værum búnir
að setja fullt af frumsömdum lögum
á plötur þá spiluðum við þau aldrei á
tónleikum, eða sjaldan. Það var ein-
hver vantrú í gangi.“
Jóhann: „Að spila frumsömdu
lögin kom ekki fyrr en Óðmenn
voru orðnir tríó. Og meira að segja
þá gerðum við ekki mikið af því.“
Heppni og seigla
Bæði Gunnar og Jóhann hættu
fljótlega í hljómsveitastússi og urðu
lagahöfundar fyrst og fremst.
Jóhann: „Ég fann mig ekki í
þessu og myndlistin togaði líka
alltaf. Til dæmis spilaði ég í þrjá
mánuði með Náttúru og fannst
sköpunargáfan alveg gufa upp. Að
vera einn með mörgum í bandi tók
svo mikið energí frá manni. Maður
mætti kannski á æfingu kl. 10, en
svo var enginn annar mættur fyrr
en kl. 12 og þá var kannski stungið
upp á því að fara frekar í bíó! Mér
fannst hræðilegt að fara svona með
tímann. Seinna fór ég í Póker af því
að þar voru menn að landa einhverj-
um samningi í útlöndum. Það rann
svo auðvitað allt í vaskinn.“
Og þar hvarf sá meikdraumur …
Gunnar: „Þetta meikerí er erfitt,
maður.“
Jóhann: „Segðu, já.“
Hvenær hættuð þið þá að hafa
það á stefnuskránni að verða
alþjóðlegir listamenn?
Jóhann: „Ég hef aldrei hætt því
enda lít ég á mig sem lagahöfund
sem á alveg erindi inn á alþjóðleg-
an markað. Ég hef margoft fengið
það staðfest með því að taka þátt
í alþjóðlegum söngvakeppnum og
mjög oft komist í úrslit. Ég er alveg
klár á því að þetta er bara spurning
um heppni og seiglu.“
Gunnar: „Ég nennti bara aldrei
að spá í þessu. Ég hef búið erlendis,
í Los Angeles, New York og Lond-
on og ég nennti aldrei að fara á ein-
hverjar skrifstofur og taka þennan
rúnt. Til að ná árangri þarftu að
sinna þessu. Þetta er bara sérdeild
og fúltæm djobb.“
Jóhann: „Þetta er allt önnur staða
ef þú ætlar að vera lagahöfundur.
Mér finnst gaman að semja og taka
upp en finnst handónýtt að þurfa
svo að flengjast um að spila sömu
lögin aftur og aftur. Ég vil eyða
tímanum í eitthvað annað.“
Gunnar: „Það má líta á íslenska
popptónlist sem ónotaða auðlind.
Hún er bara notuð hérna á Íslandi
en það mætti alveg flytja hana út.“
Jóhann: „Akkúrat! Sjáðu til
dæmis í þessum erfiðleikum
núna. Ef við ættum hljómsveit í
sama klassa og Abba værum við
mjög fljót að vinna okkur út úr
kreppunni. Það er spurning hvort
það ætti ekki bara að stofna hljóm-
sveit undir stjórn Gunnars og fara
að redda málunum hérna. Það er
komið að okkur! Það mætti setja
einu sinni 200 milljónir – upphæð
sem þessir útrásargæjar sumir
voru að fara með á einu kvöldi – í
góða og skemmtilega tilraun.“
Lagið þarf að vera ókei
Vetrarsól nefnist pakki frá Gunnari
þar sem tónleikum hans í Borgar-
leikhúsinu í október eru gerð skil á
CD og DVD. Þá er kominn út diskur-
inn Bæn með klassískri tónlist eftir
Gunnar. Ný sólóplata Jóhanns heitir
Á lengri leið. Þar eru tíu ný lög, en
þau voru samin á löngum tíma.
Jóhann: „Tónlist er ný þegar
hún kemur út. Úrvinnslan skiptir
öllu máli. Hvað segir þú um það,
Gunni?“
Gunnar: „Þetta spilar allt saman.
Lagið þarf náttúrlega að vera ókei.
Maður veit aldrei með útkomuna.
Hefur kannski háar hugmyndir og
á von á að lag gæti gert það gott,
en svo fellur það flatt. Það er allt-
af spennandi að sjá hvað verður úr
þessu.“
Jóhann: „Stundum lendir maður
í því að lag sem maður heldur að
ekkert geri verður vinsælt. Það var
þannig með „Traustur vinur“. Það
var bara hent inn af Upplyftingu af
því að þá vantaði efni. Það var ekk-
ert gert fyrir það en lagið vann sig
upp einhvern veginn hjá fólkinu.“
Gunnar: „Þegar ég gaf út plötuna
Himinn og jörð þá gerðu lögin „Vetr-
arsól“ og „Þitt fyrsta bros“ ekkert
í byrjun. Það var ekki fyrr en 2-
3 árum seinna að þau fóru að gera
eitthvað.“
Jóhann: „… og eru orðin klassísk í
dag. Svona er þetta.“
Heimur versnandi fer
Gunnar og Jóhann eru ómyrkir í
máli þegar þeir tala um þjóðmálin.
Gunnar barði á pott í búsáhaldabylt-
ingunni en Jóhann segist hafa verið
löglega afsakaður því hann glímdi
við veikindi. Hann samdi þó lag sem
heitir „Komum þeim frá“ og Sigurð-
ur mjólkurbóndi söng inn á plötu.
Gunnar: „Það var rosastemning
þarna. En svo koðnaði þetta bara
niður. Þetta gæti alveg komið upp
aftur.“
Jóhann: „Ef maður hugsar rök-
rétt getur maður spurt sig: Við
hverju var að búast yfirhöfuð frá
þessum pólitíkusum? Í stað þess að
þiggja öll góð ráð og stofna hrein-
lega eitthvert fagráð til að vinna
úr þessu voru bara þessir gömlu
skarfar fastir í sínum flokksrömm-
um látnir taka til. Nú heyrist hæst
í þeim sem klúðruðu málunum. Nú
vita þeir allt í einu allt betur en
allir aðrir.“
Gunnar: „Það er ömurlegt að
horfa upp á Alþingi núna. Ég næ
þessu liði bara ekki.“
Jóhann: „Þetta fólk hugsar bara
í fjögurra ára tímabilum. Hvern-
ig er hægt að ætlast til að það hafi
einhverja heildarsýn til komandi
kynslóða. Það er reyndar ágætis
hugsjónafólk þarna inn á milli en
það koðnar bara niður því það fær
engu framgengt.“
Hvernig finnst ykkur stemming-
in á Íslandi í dag? Sjáið þið eintómt
svartnætti fram undan?
Gunnar: „Nei, ég held þetta sé
bara heilbrigðara núna en það var.
Það er reyndar ömurlegt að sjá
hvernig margar fjölskyldur hafa
það í dag.“
Jóhann: „Það er oft full mikið
svartnætti sem blasir við úr fjöl-
miðlum. En það er nú bara eins og
það er, fréttamatið er að horfa allt-
af á hið neikvæða. Ég var til dæmis
að opna sýningu og halda tónleika
en það sinnti því enginn fjölmiðill.
Ef ég hefði verið barinn á staðnum
hefði það komið í öllum fjölmiðlum.
Maður ætti kannski að láta ein-
hvern lemja sig næst til að komast
í blöðin!? Það er margt bogið við
ástand mála hjá poppurum.“
Gunnar: „Hvernig stendur til
dæmis á því að tónlistarmenn
hafa árum saman látið bjóða sér að
spila í þáttum á Stöð 2 án þess að
fá borgað fyrir það? Og hafa gert
alla tíð.“
Jóhann: „Akkúrat. Nú er þetta
víst orðið eins á Ríkissjónvarp-
inu. Ef ég hefði átt að komast að
í Kastljósi hefði ég þurft að æfa
upp band og spila frítt. Ég sagði
bara nei takk. Þess vegna gerði ég
frekar myndband því það má nota
það.“
Gunnar: „Þegar við í Hljómum
vorum að spila fyrir Sjónvarpið á
7. áratugnum þá fengum við alltaf
greitt fyrir það. Vel greitt, meira
að segja. Ég held við höfum verið
á leikarataxta. Síðan hefur heimur
versnandi farið.“
Popp er vannýtt auðlind
Gunnar Þórðarson og Jóhann G. Jóhannsson eru tveir af burðarveggjunum í musteri íslenska poppsins. Dr. Gunni hitti þá í
vikunni til að forvitnast um nýju plöturnar með þeim, öll árin í bransanum og ástand þjóðmála.
ÞETTA MEIKERÍ ER ERFITT, MAÐUR Jóhann G. Jóhannsson segir að heppni og seigla skipti öllu í meikinu en Gunnar Þórðarson nennti aldrei að spá í þetta. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON
GÖMLU KEPPINAUTARNIR ÚR KEF Bara heilbrigð samkeppni.
Jóhann: „Það sem kemur fyrst upp í hugann af lögum
Gunnars er „Vetrarsól“. En svo man ég líka að mér fannst
„Once“ af fjögurra laga plötu Hljóma æðislegt þegar ég
heyrði það fyrst. En auðvitað hef ég heillast af mjög mörgu
sem Gunnar hefur gert. Þarna var fyrirmyndin. Gunnar og
Rúnar voru goðin. Maður hafði aldrei séð annað eins.“
Gunnar: „Uppáhaldslagið mitt eftir Jóa er „Don‘t try to fool
me“. Það er náttúrlega tímalaus snilld. Það er svo einstakt
lag.“
Jóhann: „Ég á nú eftir að láta þig fá nýja diskinn!“
Hafið þið gert eitthvað saman í músíkinni?
Jóhann: „Ég hef samið texta fyrir þig, Gunni minn.“
Gunnar: „Ha, bíddu?“
Jóhann: „Það var haft samband við mig fyrir plötu með
Pálma Gunnarssyni sem þú samdir lög á. Menn biðu bara í
stúdíóinu og vantaði orð til að syngja og ég þurfti að snara
fram nokkrum textum í mikilli törn. Svo samdi ég líka texta
við lag sem Björgvin Halldórsson söng inn á plötu eftir þig
og varð nokkuð vinsælt. Hvað hét það nú aftur?“
Jóhann raular laglínu lagsins en ekki kviknar á neinni
peru hjá Gunnari.
Jóhann um Gunnar og Gunnar um Jóhann