Vikan - 07.09.1961, Blaðsíða 31

I dansinn
Morgnn
með
Þar sem dansinn dunar og
gleðin ríkir — er Morgcnt
Morgoo er kjördrykkur
Veljið

spurSi hann svo.
Hún hló.
„Nei, ég var bara að bursta þær.“
„Bursta þær?“ sagði hann undr-
andi.
„Til þess að þú vildir kyssa mig,“
sagði hún alvarlega.
Hann starði undrandi á hana og
si amaði:
„En það, það var ekki pess
vegna.“
„Hvers vegna þá?“ sagði hún.
,Þú hefur kannski haldið að ég
hafi verið að kyssa einhvern ann-
an rétt áður.“
Hann langaði til að hlæja, en
fann að hann gat það ekki, og
fannst hann ekkert geta gert. Ég
er lamaður, hugsaði hann, en sagði
upphátt;
„Ég verð að fara.“
„Fara,“ sagði hún. „Hvert?“
„Um borð,“ sagði liann.
Hún horfði spyrjandi á hann.
„Já, ég verð að fara,“ sagði hann,
en fannst hann enn vera lamaður.
„Ætlarðu þá ekki að kyssa mig?“
sagði hún lágt.
Hann svaraði ekki.
„Hann vill bara ekki kyssa þig,
af því þú biður hann um það,“
sagði hásetinn sem sat næstur
honum.
„Mig langar bara til að kyssa
hann einu sinni,“ sagði hún.
„Af hverju lcyssirðu mig ekki?"
sagði hinn hásetinn og brosti glcið-
gosalega framan i hana.
„Hann minnir mig á fyrsta mann-
iun sem ég elskaði,“ sagði hún,
„heima í Rússlandi. Hann var jafu-
gamall, og munnurinn er alveg
eins ... þess vegna ...“
Hann hlustaði ekki lengur á þau
og var staðinn upp áður en hann
vissi af þvi. Samt heyrði hann, að
hún sagði:
„Hann var skotinn í striðinu."
Hann vissi varla af sér fyrr en
hann var kominn út á götu og liáv-
aðinn frá knæpunni hljóðnaði að
baki hans. Gatan var auð og honum
fannst ljósin horfa ásakandi á hann.
„Hann var skotinn," sagði hann
upphátt og fann livernig skipið
byltist í maganum á honum. Hann
gekk upp að ljósastaur, lagði ennið
að köldu járninu og ældi.
„Skotinn," sagði hann og ældi
aftur.
Þegar hann vaknaði mundi hann
elcki hvernig hann hafið komizt um
borð. Það var tekið að birta og sk;p-
ið vaggaði við hafnargarðinn. Þá
heyrði hann sönginn og vissi hvers
vegna hann hafði vaknað, og um
leið varð honum ljóst að hann lá
ekki i kojunni, heldur á bekknum
með kreppta fæturna. Hann lyfli
höfðinu og leit upp i kojuna eins
og hann byggist við, að einhver
væri þar. En hún var tóm. Hvers
vegna hafði hann þá sofið á bekkn-
um? Söngurinn. — Nú heyrðist
hann betur. Hún var um borð og
söng fyrir hásetana. Hann heyrði
rámar raddir þeirra taka öðru
hverju undir. En rödd hennar skar
sig úr og sendi straum eftir
liryggnum á honum upp i hnakka.
Hann stóð upp og fann að hann
hafði engan höfuðverk. Hásetarnir
öfunduðu hann af þvi að fá aldrei
timburmenn. En þeir koma, sögðu
þeir, þegar þú ert búinn að drekka
þúsund flöskur af vini, reykja
milljón sígarettur og sofa hundrað
sinnum hjá kvenmanni. Hann ieit
í spegilinn og fannst hann sjá ann
an mann, þótt andlitið væri hið
sama. Eitthvað 1 söngnum orkaði
Gef
mér líka!
Svona, svona, ungfrú góð. Ekki svona
mikið i einu! Sjáðu bara hvernig
mamma fer að: Lítið í einu en oftar.
En þú hefir rétt fyrir þér — maður
byrjar aldrei of snemma á réttri liúð-
snyrtingu. Mamma þin hefir líka frá
æsku haft þessa reglu: Nivea daglega.
Gott er að til er NIVEA !
V
Nivea inniheldur Euce-
rit — efni skylt húðfit-
unni — frá því stafa
hin góðu áhrif þess.
vucan 31