Vikan - 07.09.1961, Qupperneq 36

blaöiö
húöin finnur ekki fyrir
pað verðið pér að gera! Raksturinn sem Það gefur er alveg ótrúlega mjúkur og pægilegur. Skeggið
hverfur án pess að maður viti af pví. Þó húð yðar sé viðkvæm, er varla hægt að trúa pví að
rakblað hafi verið í vélinni, ef notað er Blátt Gillette Extra. 5 blöð aðeins Kr. 18.50.
Pað er pess virði að reyna pað
Biátt Gillette®
® Gillette er skrásett vörumerki
lykkjur yfir þeim affelldu frá fyrri
umferð. Haldið áfram að prjóna
brugðninginn. Þegar hann er jafn-
hár og á framstykki, er fellt af a
sama hátt. Saumið buxurnar saman
i skrefinu, og takið upp 82—86 1. á
prjóna nr. 2 í skálmarstað báðum
megin, með jöfnu millibili. Prjónið
1% cm brugðning. Fellið af eins og
ofan á buxunum.
Axlabönd: Fitjið upp 14 1. á prjóna
nr. 2, og prjónið brugðning 45—50
ctn Fellið af. Prjónið hitt axlabandið
á sama hátt. Pressið öll stykkin mjog
lauslega frá röngu. Saumið axlar-
og hliðarsauma á peysunni með aft-
ursting, einnig kragann; ath., að
miðja aftan á kraga standist á við
miðju aftan á hálsmáli. Saumið
venjulegt kappmelluspor i hnappa-
götin. Saumið tölurnar á peysuna á
mótstaeðan stað við hnappagötin.
Saumið buxurnar saman á hliðunum
Saumið axlaböndin föst að framan.
Gangið frá hnappagötunum að aftan
A —*** hátt og á peysunni; saumið
tölur neðst á axlaböndin; leggið þau
síðan á víxl, og hneppið. — Vandaður
frágangur á axlaböndum er að fóðra
þau, þá togna Þau síður.
Hve glögg eruð þið.
Lausn af bls. 24.
1. Það eru oddar á öllum flögg-
unum.
2. Inngangurinn á hlið hússins er
bogadreginn.
3. Sjóndeildarhringurinri er lægri.
4. Sundmaðurinn hefur beygt hönd-
ina.
5. Maðurinn til vinstri snýr þumal-
fingrinum beint upp.
6. Peningurinn, sem maðurinn til
hægri hefur um hálsinn, er ná-
kvæmlega fyrir miðju.
7. Snúran á veiðistöng hans er
strekkL
Snillingur að verki.
Framhald af bls. 15.
hlutverk yðar fastari tökum, Ford-
yce. Hann benti á símtólið. — Ann-
ars get ég látið yður heyra hljóð
úr horni til að hressa upp á minnið.
Fordyce náfölnaði.
Ofurstinn tók blað upp úr skjala-
tösku sinni. — Ég hef fengið þær
upplýsingar, að hvelfingin sé jjérna
á neðri hæðinni og að dyrnar, scm
eru eldtraustar, gangi fyrir raf-
magni. Er þetta rétt?
Fordyce kinkaði kolli.
— Hvernig eru dyrnar opnaðar?
__Við Pearson höfum sinn lyk-
ilinn hvor. Maður verður að hafa
báða lyklana til að komast inn.
— Ég skil. Ofurstinn þagnaði,
þegar Pearson og bilstjórinn komu
inn með þrjár töskur og einn poka
með rennilás.
— Þakka þér fyrir, Wailace. Verlu
ekki lengi í burtu, ef ég skyldi
ákveða að aka lengra i dag.
Bilstjórinn kvaddi að hermanna-
sið og fór.
Pearson var á leiðinni út, þegar
ofurstinn kallaði: — Ef til vill
þurfum við á aðstoð yðar að halda
rétt strax. Ég þarf að líta svoi-
litið á neðri hæðina.
Pearson kinkaði kolli. — Ég verð
bérna á næstu grösum, herra.
Þegar gjaldkerinn var farinn,
gekk ofurstinn út að glugganum. —
Við erum einni og hálfri minútu
á undan timanum. Fordyce andvarp-
aði. — Þetta verður mér dýrt spaug,
sagði hann.
— Já, það verða um það bil
hundrað þúsund pund, Fordyce.
Fordyce deplaði augunum og leit
undan. — Ég er hræddur um, að
þér verðið fyrir vonbrigðum. 1
svona smáþorpi eins og Haverton
er ekki um svo miklar fjárhæðir
að ræða.
— Takið af yður gleraugun,
Fordyce, sagði ofurstinn rólega.
— Hvers vegna, hvað ætlizt þér
tyrir ... ?
— Gerið eins og ég segi!
Fordyce tók af sér gleraugun.
— En ég sé ekkert, nema . .
Hann tók andköf, þegar ofurstinn
s’ó hann utan undir með hanz'ra-
kiæddri hendinni. — Þc|ð eru tvær
variihlutaverksmiðjur og útibú frá
efnalaug í Birmingham, sem eiga að
taka launagreiðslur hér.ta á morg-
un Lnphæðin, sem þér gáfuð upp
á aðalskrifstofunni i siðastliðinni
viku, nam áttatíu þúsurul pundum.
Við höfum undirbúið þetta i heilt
ár, svo að við erum nákunnugir öll-
um málavöxtum. Setjið upp gler-
augun, — þér eruð eitthvað svo
ankannalegur án þeirra. Fordyce
var skjálfhentur, þegar hann setti
upp gleraugun, en ofurstinn hélt
áfram: — Takið nú vel eftir. Ef þér
farið ekki nákvæmlega eftir þvi, sem
ég skipa fyrir, fáið þér aldrei að sjá
fjðlskyldu yðar framar, að minnsta
kosti ekki meðan þér haldið fullum
sönsum. Þurfið þér að afhenda
nokkrar háar upphæðir í dag?
— Nei, það held ég ekki.
— Það er ágætt. Þegar við för-
um niður i hvelfinguna, gefið þér
Pearson fyrirmæli um að segja
hverjum, sem kynni að koma til að
taka út peninga, að það sé ekki
hægt fyrr en eftir klukkutima. Hann
getur sagt, að það sé endurskoðun
eða eitthvað þess háttar. Hafið þér
skilið mig?
— Já, fullkomlega.
— Sé yður annt um andlega
heilsu konu yðar, œttuð þér að
benda mér á, ef það er eitthvað,
sem mér hefur yfh-sézt.
Fordyce hikaði andartak. — Það
er rafmagnsauga í stiganum, —
hættumerki. Þvi er stjórnað með
leyndum rofa. Yður kemur það
sennilega ekki á óvart.
— Þakka yður fyrir, Fordyce. Yð-
ur er að fara fram. — Hann gekk
út að glugganum. Eftir augnabliks-
þögn sagði hann allt i einu: — Yður
er óhætt að trúa þvi, að ég gleymi
aldrei þessu útsýni, og nú skuiuð
þér hringja i Pearson.
— Er allt í lagi, Pearson? Ágœtt,
þá leggjum við af stað. Þér farið
á undan, Fordyce.
Þegar þeir komu að stiganum,
sagði ofurstinn: — Þér hafið raf-
magnsauga hérna einhvers staðar,
er það ekki? Framhald á bls. 38.
36 .VIKAN