Vikan - 14.09.1961, Page 17

Ræll við
| Johan Olsen
í Sjómannaheimili
Færeyinga
Erlendur, eldri sonur Johans, hefur
gaman af að hjóla og hefur rann-
sakað stóran hluta bœjarins á hjól-
inu sínu.
um og var um tíma á síld við Siglu-
fjörð. Johan varð að hætta sjó-
mennsku, er hann lenti i slysi, sem
varð honum til ævarandi Örkumla.
Johan hugðist þó vinna áfram í þágu
sjómanna, og starfar hann nú við
Færeyska sjómannatrúhoðið.
Þegar inn kemur, getur að líta
smekldega kaffistofu. Meðfram
gluggunum standa borðin, lirein og
snotur. Stofan er björt óg vistlcg.
í einu horninu er útvarp og segul-
band, og í öðrum endanum er orgel.
Sjómannaheimili Færeyinga við
Skúlagötu. Hér er rekin kaffistofa
og gistihús. Á sunnudögum er hald-
in guðsþjónusta í kaffistofunni.
— Hvenær komuð þið til lands-
ins, Johan?
— Við komum um miðjan marz,
konan og strákarnir komu 12. marz,
frá Færeyjum, en ég kom nokkru
seinna frá Grimsby. Síðastliðinn
vetur var ég á dönsku sjómanna-
heimili í Grimsby. Færeyingar hafa
lagt dálítið af mörkum í þetta heim-
ili, og höfum við þvi Færeyinga-
stofu þar. Ég lagði úr höfn frá Hull
með Selfossi 14. marz. Ég var i ká-
etu með hafnfirzkum skipstjóra,
prýðisnáunga, sem reyndist mér
mjög vingjarnlegur. Maturinn var
mjög góður á skipinu, og mér leið
vel í alla staði. Þegar líða tók á
ferðina, fór að versna í sjóinn, en
það lægði fljótlega aftur.
Þegar við komum til Vestmanna-
eyja, blöstu við okkur snævi þaktir
fjallatopparnir. Það var mjög ólikt
því, sem var í Grimsby; þar var sól
og sumar.
— Mvernig fannst ykkur nú að
koma hingað?
— Það var dálítið kalt, og snjór
var á jörðu. En ég kunni vel við
mig hér. Landið er líkt og í Fær-
cyjum, mjög svipað. Annars hafði
ég komið hingað oft áður. Það eru
li! dæmis 15 ár, síðan ég var á síld-
veiðum á Siglufirði. Þá var það eitt
sinn, cr ég var að vinna i lest, að
ég lenti í tannhjóli, sem var drifið
áfram af spili, og missti ég þar hægri
handlegg.
— Hvers konar starf er það, sem
þú hefur með höndum hér?
— Á íslenzka turigu mundi það
kallast sjómannatrúboð. Stofnunin,
sem ég er sendur frá, heitir Fær-
eyska sjómannatrúboðið eða För-
oysk sjómannsmission.
í Þórshöfn höfum við sjómanna-
heimili. Þangað geta sjómenn komið'
og fengið sér veitingar. Á slikum
sjómannaheimilum eru stuttar bæna-
stundir hafðar bæði kvölds og
morgna auk guðsþjónustu, sem hald-
in er á sunnudögum. í Færeyinga-
höfn á Grænlandi er stórt hús, sem
allra þjóða sjómenn geta fengið veit-
ingar í; auk þess borðar þar margt
fólk, sem vinnur í landi.
— Hvernig er starfi þínu háttað
hér?
— Einn þátturinn i starfi min hér
er t. d. að halda kristilegar sam-
komur á hverjum sunnudegi kl. 5,
og eru þá allir velkomnir. Samkom-
art tekur svona 1% tíma, og er bæði
talað á færeysku og íslenzku. Tala
ég þá í byrjun samkomunnar á fær-
eysku og læt einhvern íslending
Ijúka henni — eða öfugt.
— Koma margir á þessar sam-
komur?
— Já, það koma nokkrir. Ég hef
gengið um borð í skipin og boðið
Færeyingum að koma á samkom-
urnar eða farið í heimsókn til þeirra
Færeyinga, sem hér búa, og boðið
þeim, og jrað eru þó nokkrir, sem
koma, þótt maður óskaði, að þeir
væru fleiri.
— Þetta, að ganga um borð í skip-
in, er það einn þáttur í starfi þínu
hér?
— Já, þegar ég fer í slíkar ferðir,
hef ég yfirleitt færeysk blöð með-
ferðis, þá aðallega dagblöðin: Dag-
blaðið og Dinnnalætting (Amtstid-
ende for Færöerne). Það er sam-
bandsblaðið og er bæði á færeysku
og dönsku. Dagblaðið er aftur á móti
sjálfstjórnarblaðið. Auk þessara
blaða hef ég svo kristileg blöð og
smárit.
— Koma margir hingað til að fá
sér hressingu?
— Ef menn koma hingað, geta
þeir yfirleitt fengið keypt kaffi, en
oft fá þeir það gefins. Hér geta þeir
lesið blöð, skrifað bréf, spilað, teflt
og svo framvegis.
— Hvernig finnst ykkur að búa
á íslandi?
— Okkur líkar mjög vel hérna,
við verðum að segja það. Þeir, sem
við kynnumst, eru mjög vingjarn-
legir við okkur, og margir hafa
hjálpað okkur ómetanlega í starfi
mínu, og hefur það haft mikla þýð-
ingu fyrir mig. Ég hef ávallt mætt
velvilja frá íslendingum. Ég minn-
ist þess, frá því er ég var hér fyrir
nokkrum árum. Þá kynntist ég
Magnúsi Sæmundssyni klæðskera.
Hann er því miður dáinn nú. En
hann var mjög vingjarnlegur í garð
okkar Færeyinganna, sem vorum á
skipum hér við land. Sérstaklega
vildi hann hjálpa ungum strákum,
og var hann mjög gestrisinn við
okkur, bauð okkur heim til sín og
gaf okkur kaffi.
— Hvernig gengur ykkur með
málið?
— Bara vel. Ég get hæglega lesið
á islenzku og hlustað á útvarpið.
Það koma fyrir einstaka orð, sem
ég skil ekki.
— Og hvernig gengur konunni
þinni?
Framh. bls. 33.