Vikan - 14.09.1961, Blaðsíða 34

Hin nýju TRITON'-BELCO-ELEGANCE
baðherbargissett hafa sett svip sinn á heims-
markaðinn — og getum við nú útvegað þau
með stuttum fyrirvara í miklu úrvali gerða
og lita.
Þér hafið því aðeins smekklegt,
nýtízku heimili — að TRITON-
BAÐ-SETTIÐ sé í húsinu.
TRITON-baðsettið er
að sjálfsögðu Vestur-
þýzkt.
Sighvatur Einarsson & Co.
Garðastræti 45. — Sími: 24133.
Dnnsskóli
Heíðars Astvaldssonsr
Barnaflokkar. XJnglinga-
flokkar. Hjónaflokkar.
Byrjendur og framhald.
Upplýsingar og innritanir dag-
lega frá kl. 2—6 í sfma 1-01-18.
T. d. borðum við mikið hvalspik og
harðfisk saman, og finnst okkur
það mjög gott. Læknar í Færeyjum
ráðleggja fólki að borða það, vegna
þess að í því er svo mikið af víta-
mínum og gott fyrir börn. Svo höf-
um við líka skerpikjöt, sem er vind-
þurrkað, og finnst okkur það mjög
gott.
— Líkar ykkur vel við skyr?
— Já, okkur líkar vel við skyrið
jkkar.
— Eru seld einhver íslenzk blöð
i Færeyjum?
— Það ber lítið á þeim, en það
ætti að vera meira, því að Færeying-
ar hafa verið mikið hér og margir
Færeyingar lesa íslenzkuna sæmi-
lega vel, enda eru málin nátengd.
— Hvar bjugguð þið i Færeyjum?
— Við bjuggum i Rituvik á Aust-
urey. Þar búa um 250 manns, sem
stunda aðallega fiskveiðar. Margir
sjómenn þar hafa verið á islenzkum
skipum eða frá öðrum þjóðum. Það
var mjög gott fyrir Færeyinga að
komast á íslenzk skip, því að þeir
höfðu það mjög gott og floti okkar
var mjög lítill. En nú fjölgar skip-
unum hjá okkur. Fiskiðnaðurinn er
I örum vexti. í Þórshöfn er verið
að stækka fiskiðjuverið, en það er
allt of lítið miðað við hjá öðrum
þjóðum.
— Hvernig er nafnið Færeyjar til
komið?
— Um 82, þegar landið fannst,
sáu landnámsmennirnir ull á land-
inu, og Jíaðan er nafnið komið.
— Hafið þið ekki þegar komið á
fót mörgum æðri skólum?
— Við höfum menntaskóla, sjó-
mannaskóla, kennaraskóla og hjúkr-
unarskóla og einnig húsmæðra-
skóla.
— Er mikið um skemmtanalif hjá
ykkur í Færeyjum?
— Það er mjög misjafnt. Það fer
alveg eftir því, hvar það er í eyj-
unum. í stærri bæjum eru yfirleitt
öansstaðir og bíó, en á mörgum stöð-
um er ekkert Jjess háttar af trúar-
legum ástæðum.
— Er ekki mikið um hátiðahöld
hjá ykkur á Ólafsvökunni?
— Jú, það er stór hátíð hjá okk-
ur. Eins og ])ér er sennilega kunn-
ugt um, eru hátíðahöldin 28. og 29.
júlí. Fyrri daginn er mikið um
íþróttir. Fyrsta íþróttin er kappróð-
ur, einnig er alltaf knattspyrna og
handboltaleikur ásamt fleira. Hinn
29. er dagurinn hafinn með guðs-
þjónustu, og þar næst er þingið sett.
Eftir hádegi er skrúðganga, og
iþróttirnar koma á eftir, einnig eru
kappreiðar. Um kvöldið er svo dans-
að bæði enskur dans, eins og við
köllum það, og færeyskur dans.
— Heldurðu, að þið gætuð staðið
sem sjálfstætt ríki, ef ])ið slituð
ýkkur frá Danmörku?
— Það er dálítið erfitt að svara
þessari spurningu. í Færeyjum eru
uppi ólílcar skoðanir. Sumir vilja
halda sambandinu við Danmörk, en
aðrir vilja sjálfstæði. Þrájtt fyrir
það að við erum i sambandi vði Dan-
mörk, verðum við frjálsari og sjálf-
stæðari með tímanum. Við höfum
þegar fengið heimastjórn.
— Hafa Danir ekki veitt ykkur
mikinn stuðning við framleiðslu
ykkar?
— Jú, Danir hafa stutt okkur.
Þeir hafa t. d. hjálpað okkur við
að byggja skip. Annars er fram-
leiðsla okkar of einhæf. Það er allt
of lítið gert fyrir landbúnaðinn, lít-
ið af kartöflum o. s. frv. Jarðvegur-
inn er rakur og erfitt að nota vél-
ar. Þó höfum viö tilraunastöð i Höy-
vik.
— Hvernig fer það fram, sem þið
kallið grindadráp?
— Þegar vart verður við grind-
hvalina, er hengd upp cinhver tuska
cða sjóstakkur upp í mastrið, til þess
að aðrir geti séð, hvað er á seyði.
Áður fyrr var alltaf bátur sendur
í land með frétlina, en nú er auð-
vitað talað. í landi er svo símað í
allar áttir. Fyrr á timum urðu menn
að labba, og þá var kveikt bál, svo
að fólk á hinum eyjunum gæti feng-
ið fréttina lika. Þetta var fastur sið-
ur, og vissu allir, hvað þetta þýddi.
Þegar fréttin hefur borizt um allar
eyjarnar, fara allir af stað til báts-
ins, sem hefur hengt upp tuskuna.
Eru mennirnir þar spurðir að, hvar
marsvinin séu, og þegar þeir koma
að torfunni, er byrjað að reka. Það
er gert þannig, að steinn er festur í
spotta, sem þeir henda svo í sjóinn.
Formaðurinn á bátnum, sem hefur
fundið marsvínin, ræður, hvert skuli
rcka þau, og ræður hann lika, hve-
nær sólarhringsins það skuli gert.
Það er ekki gott að bíða mjög lengi,
þvi að þegar marsvínin kafa eftir
botninum og finna, að dýpið er eklci
mjög mikið, er mjög erfitt að reka
þau inn. Þegar formaðurinn hefur
álcveðið tímann, stingur hann liníf
aflan í aftasta livalinn. Þá byrja hin-
iv hver af öðrum. Taka þá marsvín-
in á sprelt, og er liamagangurinn
svo mikill, að þau beinlínis ýta
sjónum á undan sér og blindast bæði
af blóði og sandi. Þegar þau koma
upp á grynningar, fellur sjórinn út
aftur, og marsvínin verða eftir. 1
Þórshöfn er þetta svolítið öðruvísi,
því að þar er enginn sandur; eru
þau stungin niður og höluð upp á
eftir. Þegar hvalirnir eru strandaðir,
er tekið til að skera þá á háls. Allir,
34 VIKAN