Vikan - 14.09.1961, Blaðsíða 31

AMARO KARLMANNANÆRFÖTIN EIGA MIKLUM VINSÆLDUM
AÐ FAGNA — ENDA I SENN ÞÆGILEG OG ÓDÝR
Dr. MATTHlAS, íramh.
Nær maðurinn enn Iiærra?
Hin góSu vaxtarskilyrSi einbirn-
isins í móSurlífi og langt uppvaxt-
arskeiS undir vernd foreldra og
samfélags bófu manninn hátt yfir
þroskastig dýrsins. En nær hann
hærra, eSa mun þróun hans staSna,
eins og gerzt hefur um inargar teg-
undir aSrar?
Um leiS og maSurinn brauzt úr
viSjum eShsávisunarinnar og vit-
undin varð ráðandi i atferli hans,
klofnaSi eSh hans, og andstæður,
sem dýrið þekkir ekki, mynduðust
hið innra með honum sjálfum. Þvi
að það er manninum einum gefið
að taka afstöðu hl sj.álfs sin, gagn-
rýna verknað sinn og fordæma jafn-
\el eigin persónulegt eðli. Þessi tvi-
liverfð manneSiisins. veldur sórs-
auka og þrotlausri óró í lifi hans.
En sú óró virkjar orku hans, knýr
liann til að sækja frajn, játast und-
ir manneðli sitt og þroskast enn
fjær dýrinu og 'þeim yiðjum ,sem
efnið hneppir andann k
Geysiieg vandamúi blasa við í
framtiðinni. Jörðin offyllist á fyr-
irsjáanlegri tíð. Hvernig verður sá
vandi leystur? Flutningur mikils
mannfjölda til annarra byggilegra
hnatta krefst hugvits og tækni, sem
okkur órar naumast fyrir á fyrstu
árum geimflugsins. Lausn þeirrar
þrautar krefst geysilegrar þróunar
vitundar og liugsunartækni. — Ef
mannkynið hins vegar neyðist til að
láta sér jörðina nægja, verður bráð-
lega að takmarka barneignir strang-
lega og e. t. v. einnig að setja ákvæði
um hámarksaldur einstaklinga. Þvi
fylgja siðfræðileg vandamál, sem nú
virðast með öllu óleysanleg.
í slíkum erfiðleikum, sem gnæfa
eins og ókleift þverhnýpi á leiS
mannkynsins, eru þróunarmöguleik-
ar þess einmitt fólgnir. í viðfangi
við sams konar erfiðleika braut
maðurinn af sér viðjar eSlisávisun-
arinnar. Óljóst hryddir á óvirkjaðri
sálarorku. Ef til vill brýtur hún þró-
uninni nýjan farveg, þegair mann-
kynið stendur að nýju umíukt hnit-
björgum hindrunanoa.
BEÐIÐ EFTIR
HNEYKSLI.
Framhald af bls. 8.
ekki uppá jökul. Það var skemmti-
legt að ganga um tjaldbúðirnar i
hvítu morgunskininu; fólkið svaf
ekki fyrir birtu og logni, sumir sátu
í tjalddyrum og rökuðu sig, aðrir
mötuðust. Svo spurðist, að það væri
vatn i röri í einhverju gili, og menn
settu handklæðið á öxlina og stungu
tannburstanum í vasann og gengu
eitthvað i suðurátt í leit að þessu
gili. Sumir virtust hafa fundið gil-
ið með rörinu, því að þeir komu
vatnsgreiddir til baka, — meira að
segja með vatn i pottum og kötlum.
Vatn cr hlutur, sem flokkast undir
lúxus í Þórsmörk.
Ég hitti ungan mann, kunningja
minn, sem bað mig að hjálpa sér
að finna tjaldið sitt; hann var ekki
farinn að koma í það ennþá og
vissi ekki vel, hvar það var. Það
lókst eftir langa leit, og þar var
fyrir ung stúlka, sem var enn í
svefnpokanum sínum. Hún var eitt-
hvað illa fyrir kölíuð í morgun-
sárið og tók kunningja mínum ekki
með neinum sérstökum blíðleik.
— Það er mikið þú lætur sjá þig.
— Já, ég var ...
— Heldurðu, að mér sé ekki
sama, hvar þú liefur verið.
— Það var þarna einhvers staöar
niður frá. Ég fann ekki tjaldið í
gærkvöldi.
— Var það hjá þessari ljóshærðu
kaniiski, — ha?
— Varstu ekki að segja, að þér
væri sama?
— Hvort mér er ...
— Varstu ein í nótt?
— Kemur þér það við? Nei, takk,
ég var sko ekki ein.
— Jæja, góða.
— Það er ekkert jæja góða. Þú
varst svínfullur í gær og ert fullur
cnn. Ég held þú ættir að vera þann-
ig, að þú gætir staðið á löppunum.
Viltu fára út, meðan ég klæði mig?
Ég lét þau um deilur sínar pg
labbaði niður á aurana fyrir neðan
Mörkina, og það kom jeppi með L-
Þær konur og stúlkur, sem eiga þessa Moorley-style peysu, munu
örugglega vera sammála um eftirtalin atriði:
Hún heldur alveg lagi eftir þvott. — Hún hnökrar ekki. —
Hún er endingargóð. — Hún er með sígildu sniði. — Hún
hefur mjúka áferð.. —
Er komin i verzlanir aftur i eftirtöldum tízkulitum:
Koksgráum, brúnum og mosagrænum.
G. BERGMANN
Laufásvegi 16. — Sími 18970.
VIJCAN 31