Vikan - 30.08.1962, Blaðsíða 4

Valið er auðuelt
þegar uuran et goð
H F. BRJÓSTSYKURGERÐIN NÓI
«
4 VIKAN
Ein skáldkona enn . . .1 kenna> að það sé hin mesti ó-
siður að reykja, en ég er hrædd-
Kæri Póstur. ur um, að við verðum að sætta
Mig langar til að vita, hvort ég
get fengið smáráðleggingar hjá þér.
Ég er stúlka með talsvert ímynd-
unarafl og hef, frá því ég var lítil
hnyðra haft gaman af því að skálda
og búa til sögur.
Sjaldnast skrifaði ég það þó nið-
ur, en nokkrum sinnum hafa birzt
eftir mig sögur í barnablöðum, þeg-
ar ég var yngri.
Oft hef ég haft efni i heila skáld-
sögu, en aldrei skrifað neitt. En nú
langar mig til að gera tilraun og þá
gjarnan með smásögu til að byrja
með. Hvernig er það með ykkur, sem
alltaf eruð með alls konar getraunir,
eruð þið ekkert að hugsa uin að efna
til smásagnakeppni eða einhvers svo-
leiðis? Hvað gerir annars fólk eins
og ég undir slíkum kringumstæðum
til að koma einhverju eftir sig á
framfæri eða fá einhvern, sem vit
hefur á að líta á það?
Þú myndir e.t.v. gefa mér góð ráð.
Kærar þakkir fyrir ágætt lestrar-
efni. Lilja.
--------Vikan hefur einmitt ný-
lega efnt til smásagnakeppni, og
ef að líkum lætur, verður hún
ekki sú síðasta.
Mig langar til að segja þér svo-
lítið, og ef þú ert nógu mikill
„andi“, ætti það ekki að verða til
þess að draga úr þér kjarkinn.
Það eru líklega allflestir skáld —
svona gagnvart sjálfum sér — en
það eru aðeins örfáir, sem geta
tjáð þessar skáldlegu hugsanir
sínar. Þess vegna skaltu ekki í-
mynda þér, að þú sért eitthvert
skáld, einungis af því að þú hefur
pínulítið ímyndunarafl — það
hafa flestir. Þetta bréf þitt er
heldur ekkert stílafrek og staf-
setningin ekki alltaf sem skyldi,
svo að þér væri kannski réttara
að halda þig við barnablöðin.
Hins vegar skaltu umfram allt
senda okkur sögu í næstu smá-
sagnasamkeppni, og ef eitthvað
verður í söguna spunnið. skal ég
lúta þér í lotningu og biðjast af-
sökunar á þessu hlífðarlausa
svari mínu.
Viðkvæm...
Kæra Vika.
Ég þoli ákaflega illa tóbaksreyk,
en ferðast oft með rútubll, þar sem
reykingar eru ekki bannaðar. Stund-
um er einhver sem reykir, en yfir-
leitt eru þeir mjög fáir. Mér finnst
þetta hinn mesti ósiður, sem banna
ætti gersamlega.
Ætfi ég að tala við bílstjórann, eða
á ég að snúa mér til þess, sem reyk-
ir, og óska eftir því, að hann hætti?
Mig hefur oft langað til þess, en
brostið kjark.
Farþegi.
--------Það reykir nú orðið
annar hver maður, svo að það er
dálítið erfitt að banna mönnum
að reykja á einhverjum vissum
stöðum, nema bein hætta stafi af.
Jafnvel reykingamenn viður-
okkur við ýmsa ósiði aðra. Spurn-
ingin er bara, hvar eigum við að
setja mörkin? Hvað eigum við
að banna?
Ég er hræddur um, að þú getir
lítið við þessu gert, og verðir bara
að bíða eftir því, að gerðir verði
út sérstakir rútubílar fyrir reyk-
fjendur. Bílstjórann þýðir lítið
að tala við — farþegarnir eru
jafnréttháir, meðan leyft er að
reykja í bílnum — og ef þú snýrð
þér að einum púaranum, er hætt
við að þú fáir ekki annað svar
en myndarlega reykjarstroku
framan í þig.
Flautarar . . .
Kæri Póstur.
Mér þætti vænt um, að þú ge-rðir
að umtalsefni í dálkum þinum þann
afleita ósið margra bílstjóra að
flauta á næsta bíl fyrir framan við
minnsta tilefni. Mest áberandi er
þetta auðvitað við gatnaljósin — oft
byrjað að flauta á fremsta bílinn,
um leið og gula Ijósið kviknar. Yiltu
benda þessum bandóðu flauturum á
það, að menn gera það ekki að
gamni sínu að bíða við þessi um-
ferðarljós, og yfirleitt liggur þeim
eins mikið á og flauturunum fyrir
aftan þá. Mér finnst svona flaut bera
vott um heimsku, það segi ég satt.
Mér þætti vænt um, ef þú birtir
þetta bréf mitt eða reyndir einhvern
veginn að leggja út af því.
H.
--------Ég er innilega sammála
þér — slíkt ber ekki vott um
neinar roknagáfur. Ég veit um
mann, sem hefur það fyrir sið að
bíða meðan græna ljósið er (og þá
það rauða), ef næsti bíll fyrir
aftan flautar, þegar gula ljósið
birtist — mér finnst þetta góður
siður og flauturunum ekki nema
mátulegt.
Lélegt viðhald . . .
Póstur góður.
Ég var á gaugi niðri í miðbæ í
gær. Skyndilega vissi ég ekki fyrr
en ég rak fótinn ofan i heljardjúpa
holu á hellulagðri gangstéttinni og
steyptist beint á hausinn. Ég staul-
aðist á fætur og fór inn i búð þarna
rétt hjá, en þar sagði afgreiðslustúlk-
an mér, að þetta væri daglegt brauð,
fólk væri alltaf að detta um þessa
holu. Og þetta er svo sem ekki eina
holan — því að það úir og grúir af
svona viðsjárverðum holum, þar
sem hellulagt er í bænum. Mér
finnst við útsvarsgreiðendur eiga
rétt á því, að ekki séu beinlinis
lagðar fyrir okkur gildrur á göt-
um úti — við verðum víst að þola
að falla í nógu margar gildrurnar,
svo ekki sé farið að bæta svona lífs-
hættulegum gildrum við öll ósköpin.
Er það ekki bein skylda gatna-
gerðarinnar að sjá um, að gangstétt-
irnar séu nokkurn veginn í mann-
sæmandi lagi?
K.
--------Það hélt ég. Ég vona,