Vikan - 30.08.1962, Síða 13

A.
B.
Ódýrustu bátar............ um kr. 20.000
Legupláss, upptekning, við-
hald og annar rekstrar-
kostnaður miðað við 16
vikna úthald á ári ....... um kr. 4.000
Dýrustu bátar ............ um kr.500.000
Trygging og rekstrarkostn-
aður á ári............. allt að kr. 80.000
SKEMMTISIGLINGAR:
HVERS VEGNA HEILLAR
SJÚSPORTIÐ?
HAUKUR JÖRUNDARSON
SEGHt:
Enn eru mér i minni þær gleðistundir, þeg-
ar ég sem strákur stóð á Steinbryggjunni eða
Hauksbryggjunni og dorgaði eí'tir kola eða
ufsa. Þótt ódráttur, sem marhnútur, kæmi
stundum á færið, þá hafði það líka sína kosti.
Hann mátti nota í beitu, en hún var oft af
skornum slcammti.
iúklega lief ég verið 5 ára, þegar ég, ásamt
enn yngri félaga mínum, fór á sjóinn á smá-
bát, sem án efa hefur verið illa fenginn. Sú
sjóferð varð þó stutt, því vart höfum við ver-
ið komnir nema 2—3 bátslengdir frá landi,
þegar móðir min kom niður á bryggju.
Rumskaði þá samvizka min hressilega. Fög-
ur fyrirheit um að fara ekki í báta út á höfn-
ina stóðu nú i fersku ijósi. Reri ég því líf-
róður til lands, eftir því sem geta og kunnátta
leyfði. Svo fór nú um sjóferð þá. Síðar rætt-
ist úr. þessu þegar ég stækkaði, þá lánaði afi
mér háf, æti var sníkt og bátur, rauðspretta
og sandkoli veitt ýmist á innri eða ytri
höfn.
Enn heilla veiðarnar þótt áruin fjölgi. Hvers
vegna? Ástæðurnar eru margar.
Sem betur fer lifir náttúrubarnið lengi í
okkur mannanna börnum. Þótt þægindi, ör-
yggi og lystisemdir nútímans veiti okkur
margt af því, sem áa okkar skorti, þá verður
líf borgarbúans oft ærið snautt nema að
tengslum við náttúruna sé haldið.
Fáum þjóðum bjóðast slík tækifæri til þess
að treysta þessi bönd sem okkur íslending-
um. Yið eigum stórbrotið, lítt numið land.
Ægir umlykur hólmann margbreyttu formi
og yfir oss hvelfist himinn með óendanlegri
fjölbreytni ljóss og skugga.
Vikjum að sjónum.
Fátt er svo hressandi kyrrsetumanni, eins
og að skreppa á sjóinn. Störfin í bát, bæði við
veiðar og annað bjástur í veiðiför, sem og
ferskt sjávarloftið.
Lognkyrr sær, sem og hæfilega úfinn mar,
gleður hugann. Þungir kippir þorsksins í færi,
snöggir kippir og sprikl ýsu og þungt tog
flyðru auka enn á ánægjuna. Vitundin um
það, að þegar vel aflast, kemur heilnæm og
ljúfíeng björg í bú, gerir lika sitt til að auka
giidi veiðifararinnar.
„Það er fallegt á Hvitárvölluin, þegar vel
veiðist“.
HAUKUR JÖRUNDARSON
BJARNI KJARTANSSON SEGIR UM SJÓ-
SPORTIÐ:
Sjósport liefur farið mjög í vöxt hér á landi síðasta áratug, enda býr langmestur hluti þjóðarinnar
í bæjum og þorpum, sem eiga afkomu slna að miklu leyti undir sjávarafla.
Sjómennskan er því svo rík í þjóðinni, að sjórinn töfrar til sin menn úr öllum stéttum þjóðfélags-
ins, sem fara á sjó eftir að vinnu lýkur að kveldi og um helgar. Bátarnir eru flestir litlir fiskibátar,
enda stunda me-nn handfæraveiðar, hrognkelsa- og kolaveiðar og fá þá oft drjúgar aukatekjur, ef
heppnin er með.
Seglbátar eru aftur á móti sjaldgæfir og siglingaiþróttin hefur ekki náð neinum teljandi vinsæld-
um liér á landi, en litlir vélbátar, sem eingöngu eru ætlaðir til mannflutninga i stuttar ferðir, ryðja
sér þess í stað til rúms, einkum í Reykjavík. Einnig er sjóstangaveiði að verða vinsæl íþrótt hér sem
annars staðar.
Ég vil hvetja sem flesta, bæði karla og konur, sem eiga þess kost að fara á sjó i tómstundum sinum,
að reyna það. Það er bæði hollt, gagnlegt og skemmtilegt sport og vekur einnig áhuga ungra manna
á sjómennsku.
Munið umfram allt að hafa bátinn alltaf i góðu lagi og búinn öllum nauðsynlegum öryggistækj-
um, því að á skammri stund skipast veður í lofti. Og síðast en ekki sízt, hafið aldrei áfengi með á sjó.
Víða um land hafa smábátaeigendur stofnað með sér félög, og fyrir rúmu ári stofnuðu þessi félög
Landssamband smábátaeigenda, sem hefur það markmið áð vinna að áhuga- og hagsmunamálum
smábátaeigenda.
Framhald á bls. 35,
BJARNI KJARTANSSON