Vikan - 17.10.1963, Blaðsíða 49

Allt til bygginga!
TIMBUR, allskonar
Harðviður: tekk, eik, afromosia
Steypustyrktarjám
Krossviður
Þilplötur
Spónaplötur
Gaboon
Linoleum-dúkar
Harðviðarspónn
Aluminium, einangrunarpappír
Hljóðeinangrunarplötur
Sorplúgur
Saumur
Plastplötur á svalir
Eikarparkett
Tarkett-flísar og lím á gólf.
Hagstæð innkaup, gerð beint frá framleiðslu-
löndunum.
Saraband (sl. Byggingaíélaga
Símar 17992 — 17672. — Reykjavík.
Vaugham flaug af stað aftur eft-
ir stundarbið. Daginn eftir kom
hann aftur, og var Tommasino,
annar námaverkstjórinn þá i
för með honum, og hinn, Mayer,
kom þrem dögum seinna. Vaug-
liam kvaS marga námasérfræð-
inga liafa ltomið að máli við
sig, og fýsti þá mjög að koma
og rannsaka þetta svæði.
Við liófumst nú handa um
byggingu þorpsins, sem átti að
verða aðsetur hinna hvítu
manna; felldum tré á allstóru
svæði, skárum niður kjarrið og
brenndum allan gróður til
að hrekja á brott eitursnáka og
önnur skriðkvikindi. Á svæði
þessu miðju reistum við síðan
skála mikinn úr timbri, og átti
þar að verða birgðageymsla og
eldhús. Þá byggðum við all-
reisulegan kofa úr timbri, þar
sem jarðfræðingurinn átti að
búa, en hann átti að hafa ó
hendi alla umsjón með þorpinu.
Þriðja kofann reistum við handa
verkstjórunum, og loks nokkra
skála, sem hver um sig rúmaði
tíu manns.
Vatn leiddum við til þorps-
ins úr læk í brekkunni, en í
staðinn fyrir venjulegar vatns-
leiðslupípur, notuðum við bamb-
usteinunga, sem við skeyttum
saman. Vaugham hafði nú á-
kveðið að festa kaup á stærri
flugvél, tvihreyflu, sem hafði
mun meira burðarmagn en
gamla einhreyflan, sem þar að
auki var orðin mjög úr sér geng-
in. Þetta þýddi að lengja varð
flugbrautina talsvert og styrkja
enn yfirborð hennar. Hann
hafði fundið peningalyktina og
vildi ljúka öllum aðflutningum
sem fyrst svo að framkvæmdir
gætu hafizt.
Ég bjó enn sem fyrr í kofa
mínum með Urulai. Fór snemma
á morgnana til vinnu i nýja
þorpinu og kom heim aftur að
kvöldi. Hinir Evrópumennirn-
ir iþrír voru þegar setztir að í
sinum nýju heimkynnum og
sáu um alla matseld sjálfir. Á
stundum buðu þeir Mundo
gamla eða Antu lieim, og gáfu
þeim eins mikið af spaghetti
og þeir gátu torgað, fisk eða
kjöt, en allir voru Indiánarnir
hinir gráðugustu í matvælin,
sem við höfðum flutt með okkur,
og meira en viljugir að starfa
hjá okluir, þar sem við guldum
þeim í vistum.
Nokkru seinna gerðist það,
að ærið einkennilegur náungi
lcom sem farþegi með flugvél
Vaughams. Þetta var ævintýra-
maður hinn mesti; fyrrverandi
bankastjóri i borginni Turin á
ítaliu, en banki hans hafði far-
ið á hausinn, bankastjórinn séð
sér þann kost vænstan að fara
úr landi og alllangt skeið síð-
an hafði liann dvalizt í Venezu-
ela, komið þar á fót allmörgum
nýlenduvöruverzlunum, sem
hann stjórnaði með miklum um-
svifum. Hann var liávær og
glaðklakkalegur karl, en um leið
ákaflega þægilegur í viðmóti,
eins og fólk er yfirleitt i Turin,
og nú bauðst hann til að setja
á stofn nýlenduvöruverzlun í
þessu nýja nánmþorpi, senda
þangað nægar vörubirgðir og
haga öllum viðskiptum þannig,
að það yrði námustarfsfólkinu
sem þægilegast og hampaminnst.
Þar sem mér var það ljóst,
að ég mundi ekki hafa neinn
tíma aflögu frá sjálfum náinu-
rekstrinum til að annast slíkt
fyrirtæki, tók ég boði hans með
þökkum, og tókust nú með okk-
ur samningar, þar sem ákveðið
var að viss liundraðstala af öll-
um viðskipíum kæmi í minn
hlut. Það var eklci fyrr en
seinna, að ég komst að raun
um, að það var einmitt hann,
sem lónað hafði Vaugliam fé til
kaupa á nýju flugvélinni. Hann
hafði sem sé líka runnið á pen-
ingalyktina, enda eru banka-
stjórar löngum þefnæmir á hana.
Verzlun og viðskipti eru eitt
af meginatriðum menningarinn-
ar —• eða þeirrar menningar,
sem við hvítu mennirnir viður-
kennum og teljum eftirsóknar-
verðasta — en um leið fræin
að þeirri spillingu, sem löngum
hefur verið ófrávikjanlegur
fylgifiskur hennar, og svo varð
einnig í þettá skiptið þegar frá
leið.
Framhald i næsta blaði.
CONGA-
KLÚBBURINN.
Framhald af bls. 11.
í sumar átti ég þess kost að
vera viðstaddur dansleik ungs
fólks á Akureyri, og fór hann
fram í hinu nýja Sjálfstæðishúsi
þar í bæ. Þetta var á miðviku-
degi og þar af leiðandi engar
vínveitingar. Mér var tjáð að
ætlunin væri að halda dansleiki
fyrir ungt fólk á hverjum mið-
vikudegi, og gefa þannig unga
fólkinu kost á að njóta húsnæð-
isins, sem og öðrum bæjarbúum.
Þarna fengu aðgang þeir ung-
lingar sem voru 14 ára eða eldri.
Ekki sást vín á nokkrum þeirra,
en þeir virtust skemmta sér
prýðilega. Fyrir þessum dansleik
stóð auk hússins, nýstofnaður
klúbbur sem ber nafnið „Conga.“
Ég ræddi stutta stund við for-
mann klúbbsins, og hann gaf mér
eftirfarandi upplýsingar um
klúbbinn.
Congaldúbburinn á Akureyri
var stofnaður í byrjun júní í
sumar og voru stofnendur 9 að
tölu. Meðlimir eru 14 að tölu enn
sem komið er, en væntanlega
bætast fleiri við innan skamms.
Tilgangur félagsins er að stuðla
að ódýrum og heilbrigðum
skemmtunum fyrir ungt fólk.
Við höfum þegar farið eina
skemmtiferð og var hún sér-
staklega skemmtileg og vel
heppnuð. Þetta var bátsferð til
Sauðárkróks, Siglufjarðar og Ól-
afsfjarðar. Við höfum fengið að
halda fundi og dansleiki í fé-
lagsheimili karlakórsins Geysis
og höfum endurbætt það og
breytt talsvert. Við höfum hald-
ið 9 dansleiki með hljómsveit
Ingimars Eydal í sumar, þar af
einn unglingadansleik þar sem
fulltrúi frá Æskulýðsráði Akur-
eyrar var viðstaddur, til um-
sjónar. Annars er klúbburinn og
félagsstarfið algerlega á byrjun-
arstigi hjá okkur. Við höfum
umboðsmann í Reykjavík, til að
útvega okkur skemmtikrafta og
annað sem við höfum þörf fyrir
þaðan. Lágmarksaldur félaga er
14 ár. Við viljum stuðla að
áfengislausum skemmtunum, og
höfum strangar reglur varðandi
áfengisnotkun félagsmanna. Sá
félagsmaður sem neytir áfengis
á unglingaskemmtunum félags-
ins, má búast við brottvikningu
úr félaginu, um stundarsakir eða
ævilangt.
Við miðum einnig að því að
styðja líknarfélög t. d. með fjár-
framlögum, og höfum nýlega
gefið 1000 kr. til Rauða krossins.
Þetta er nú svona það helzta.
Stjórnina skipa þessir: Sveinn
H. Jónsson, formaður, Hákon
Hákonarson, varaform., Finnur
Magnússon, gjaldkeri, Haraldur
Ásgeirsson, ritari og Bjarni Að-
alsteinsson, ineðstjórnandi. R.
HANN BORAR.
Framhald af bls. 11.
steypa í lioluna svo eltki leki,
núna til dæmis erum við að
bíða eftir að steypa liarðni.
Það er mikið verk að flytja
borinn við verðum að skrúfa
liann allan sundur, en alls
er hann þrettán liæðir. Hér
vinna tiu manns. Við höfum
tvær ráðskonur til að elda
oni olckur. Oft förum við í
hað, enda stutt að fara og þá
annað livort i jarðgufubaðið
eða i Grjótagjá. Vitanlega
skreppum við á böll stöku
sinnum, það þýðir ekki ann-
að en reyna að hafa eitthvað
út úr þessu.
SICIIM
MEO U MYNDUM
FÁST í NÆSTU
VERZLUN.
VIKAN 42. tbl. —