Vikan - 30.01.1964, Blaðsíða 41

svo mjög, að gífurlegt fjárhags-
legt tjón blasti við. Herzt var
ókunnugt um ástæðurnar fyrir
þessu. Vinur Josephs kynnti þá
Hertz, sem bað um aðstoð.
Joseph vissi, að gagnsóknin
mundi taka langan tíma. Rose
gekk þá með sjötta barnið, sem
átti að fæðast innan tveggja
vikna. En hann tók þetta að sér
eftir að Hertz hafði útvegað þær
fimm milljónir dollara sem
Joseph taldi sig þurfa til að
bjarga málunum. Hann leigði sér
herbergi á Waldorf Astoria-hótel-
inu, lagðist strax í rúmið enda
veikur, með háan hita, og hóf
að gera ráðstafanir sínar. Hon-
um tókst að snúa á andstæðinga
sína, eftir margar og harðar at-
rennur. Til þess að það væri
unnt, mátti hann ekki linna lát-
unum. Eftir sjó vikna stríð gekk
hann sigri hrósandi út úr hótel-
herberginu. Andstæðingar hans
höfðu gefizt upp og það sem
merkilegra var: Fimm milljón
dollararnir voru óhreyfðir. Hann
skundaði þegar til konu sinnar
og fimm vikna gamallar dóttur,
sem hann hafði ekki enn feng-
ið tækifæri til að sjá.
Samtímis kauphallarviðskipt-
unum vék hann sér að kvik-
myndagerð í Hollywood. Þar
varð hann á stuttum tíma um-
svifamikill. Hann tók við bág-
stöddum kvikmyndafyrirtækjum
og endurreisti fjárhag þeirra,
var hálaunaður ráðunautur ann-
arra og lét gera kvikmyndir fyrir
eigin reikning. Meðal þeirra voru
kvikmyndir með Gloriu Swah-
son, sem þá var ein skærasta
stjarna í heimi kvikmyndanna.
Honum vegnaði frábærlega vel
þrátt fyrir nokkur töp, enda
vann hann eins og berserkur, og
hætti tiltölulega fljótt á þessu
sviði, meira en 17 kílóum létt-
ari en 5 rnilljónum dollurum rík-
ari. Framhald í næsta blaði.
ALLT ER ÞÁ ÞRENNT
ER
FRAMHALD AF BLS. 13.
minn dó. Hann dó og ég á engan
son“.
Síðustu orðin voru stunu lík-
ust. Vein helsærðs dýrs.
„Ur hverju dó hann?“ spurði
læknirinn.
„Það var undarleg tilviljun",
sagði litli maðurinn. „Hann var
hraustur drengur, svo hann gat
ekki fengið hjartaslag eins og
konan mín. Það var svo undar-
leg tilviljun, að ég veit að ég
hef á réttu að standa. Sonur
minn var í kjallaranum að lesa
í bók. Það henti einhver snjó-
bolta inn um gluggann. Það var
steinn í boltanum. Steinninn
hæfði son minn í gagnaugað og
sonur minn dó“.
„Ég held ég skilji þetta“, sagði
læknirinn. „Þér óttizt að nefna
nafn nokkurs manns vegna af-
Þessi tæki hafa reynzt mjög vel. — Þau hafa 17“ sjón-
vídd. — Auðvelt er að tengja þau við segulband og há-
talara. — Verðið hóflegt, aðeins: kr. 8.900. — Berið saman
verð og gæði.
Útsölustaðir:
KAUPFÉLAG HAFNFIRÐIN GA
Síml 50224
HRINGURINN, Keflavík.
leiðinganna, sem það hefur. En
segði mér, hvað viljið þér að
við gerum fyrir yður hérna?“
„Ég vil fá að vera hérna. Ég
vil, að þér komið í veg fyrir að
ég nefni nokkurs mnans nafn.
Bjargið mér frá að myrða fleiri
menn, því Guð veit, að ég hef
þegar líf of margra á samvizk-
unni“.
Ég vorkenndi litla manninum.
Það hlýtur að vera erfitt að
ímynda sér, að maður hafi líf
fjögurra manna á samvizkunni
vegna þess eins og hafa nefnt
nafn þeirra þrisvar. Það er án
efa nóg til að fá heilbrigðan
mann til að efast um geðheilsu
sína.
Litli maðurinn var lengi hjá
okkur. Okkur gekk illa að lækna
hann. í hvert skipti sem einhver
nefndi nafn einhvers sjúklings-
ins í viðurvist litla mannsins
fölnaði hann og greip höndunum
fyrir eyru sér. Stundum tók hann
jafnvel fyrir munninn. Þá vissi
ég að nafnið sótti á hann, að
varir hans ætluðu að mynda
hljóðin ekki bara einu sinni eða
tvisvar heldur þrisvar í röð og
upphátt.
Yfirlæknirinn okkar sagði að
eina lækningin væri sú, að litli
maðurinn nefndi nafn einhvers
þrisvar í röð og sæi með eigin
augum, að það hefði engin áhrif.
Stundum reyndi hann að sann-
færa litla manninn um álit sitt.
En litli maðurinn tók engum
sönsum.
„Þetta er ekki satt! Þetta er
lygi!“ hrópaði litli maðurinn.
„Ég nefndi nafn sonar míns
þrisvar og hann dó. Ég nefndi
nafn konunnar minnar þrisvar
og hún dó. Ég er morðinginn!
Það deyja allir aðrir. Ég lifi og
þjáist“.
„O, við sjáum nú til“, sagði
yfirlæknirinn. Hann ætlaði að
sannfæra litla manninn um villu
síns vegar. „Nefnið þér mitt nafn
þrisvar".
Litli maðurinn leit á mig og
ég sagði róandi:
„Gerðu það bara. Ég veit, að
þú ert sannfærður um, að þetta
hrífi, en það gæti alltaf verið
misskilningur hjá þér. Orð geta
engan drepið. Sannaðu það fyrir
sjálfum þér“.
Litli maðurinn kúgaðist af
skelfingu og viðbjóði. Augun
stóðu á stilkum út úr höfði hans
og æðaberar hendur hans knýtt-
ust saman. En varir hans bærð-
ust og hann hvíslaði nafn yfir-
læknisins þrisvar í röð.
Ég horfði á litla manninn og
þess vegna sá ég ekki yfirlækn-
inn hníga til jarðar. Ég hafði
aldrei heyrt minnzt á það áður,
að hann væri veill fyrir hjarta.
Samt hljóðaði dánarvottorðið
upp á hjartaslag.
Við urðum að gefa litla mann-
inum róandi sprautur margar
nætur, til að hann gæti sofið.
Ég reyndi að sannfæra hann
um, að yfirlæknirinn hefði verið
veill fyrir og að eftirvæntingin
um, hvort lækning hans hrifi eða
ekki hefði gert út af við hann.
En litli maðurinn tók engum
sönsum. Hann tautaði bara:
„Þetta sagði ég ykkur. Ykkur
var nær að trúa mér“.
Auðvitað var þetta aðeins ein
tilviljun enn. Orð geta engan
drepið. Það vitum við öll. Við
vitum líka, að yfirlæknirinn
hafði rétt fyrir sér. Eina lækn-
ingin er sú að láta litla mann-
inn nefna nafn einhvers okkar
þrisvar sinnum og sjá að ekkert
skeður.
Við tölum oft um að gera það.
Einhvern veginn verður samt
ekkert úr framkvæmdum.
VEGURINN LOKAST
FRAMHALD AF BLS. 19.
vegna þess að allar aðfærslu-
leiðslur rafmagns að austan,
liggja að spennubreytum okkar
við gömlu Elliðaárstöðina.
Spennan á rafmagninu að aust-
an er 132 þúsund volt, en er
spennt niður í spennubreytunum
í mismunandi háa spennu — allt
frá 6 þúsund volt, upp í 60 þús-
und volt, og dreift þaðan um
Reykjavík og nágrenni, til Kópa-
vogs, Hafnarfjarðar og um Suð-
urnes, Mosfellssveit og víðar um
þennan landshluta.
Ef mannvirkin við Elliðaárnar
fara, þá missum við þessa
spennubreyta og allt dreifingar-
kerfið, en línan að austan gefur
samt sem áður full afköst. En
við getum ekki nýtt þau, nema
hafa spennubreytana hér. Þessa
spennubreyta er ekki hægt að fá,
nema með löngum fyrirvara.
En mér detta strax í hug
nokkrar bráðabirgðalausnir.
Ein er sú, að fá rafmagn frá
Keflavíkurflugvelli. Eins og er,
þá fá þeir rafmagn hjá okkur,
en þeir hafa varastöð og gætu
sent okkur rafmagn frá henni
til bæjarins með 30 þús. volta
spennu, sem við getum notað hér.
Önnur lausn, og raunar sú
sjálfsagðasta og sú, sem fyrst
þarf að reyna, er að ganga strax
í það að bjarga spennubreytun-
um sem eru niðri við Elliðaár-
stöðina. Það eru aðallega þrír
stórir spennubreytar þar, sem
mér finnst sjálfsagt að reyna að
koma í burtu þegar í stað. Ef
það verður hægt, tekur lítinn
tíma að koma þeim í samband
annars staðar og nota þá áfram.
Það er ekki ýkja mikið verk
að losa þá af undirstöðum, og
nokkurra mínútna verk að af-
VIKAN 5. tbl. —