Vikan - 20.02.1964, Side 47

PALMOLIVE GEFUR YÐUR FYRIRHEIT UM...
AUKINN YNDISÞOKKA
Þvoið
nuddið'
í eina
mínútu.
Skolið
og þér
megið búast
við að sjá
árangurinn
strax.
Mýkri,
unglegri,
aðdáanlegri
húð
Frá og með fyrsta degi
verður jafnvel þurr og við-
kvæm húð unglegri og feg-
urri, en það er vegna þess
að hið ríkulega löður Palmo-
live er mýkjandi.
Palmolive er framleidd
með olívuolíu.
Aðeins sápa, sem er jafn
mild og mjúk eins og
Palmolive getur hreinsað jafn
fullkomlega og þó svo mjúk-
lega.Hættið því handahófs-
kenndri andlitshreinsun: byrj-
ið á Palmolive hörundsfegrun
í dag. — Læknar hafa sannað
hvaða árangri er hægt að ná
með Palmolive.
Palmolive með
olívuolíu er...
mildari og mýkri.
with. Palmolive
G. J. Moloisi er fæddur hér
í nágrenninu árið 1923. Faðir
hans var kennari. Moloisi lauk
kennaraprófi árið 1954, kenndi
og las unz Iiann lauk liáskóla-
prófi í ensku árið 1902. Hann
er giftur og á börn. Kaup lians
samsvarar tæpum 6000 krónum
á mánuði.
Ég sagði að mig langaði til
að mega ræða við þau um stjórn-
mál, en kvaðst gera ráð fyrir
að þau vildu ekki svara mjög
nærgöngulum spurningum um
aðskilnaðarmál og kváðu þau
það rétt vera. Ilins vegar urð-
um við sammála um að mennta-
mál gætum við talað um og var
niðurstaðan sú, að bæði full-
yrtu að hvergi i Afriku væri
Svertingjuin jafn auðvelt að afla
sér menntunar og hér.
Ég vakti atliygli þeirra á þvi,
að í bæklingi, sem ég hafði i
fórum mínum var frá því skýrt
að um 80% Bantumanna á aldrin-
um 7—20 ára væru læsir og skrif-
andi, að um 83% Bantubarna á
aldrinum 7—14 nytu skólagöngú;
að um 1 tnilljón og 700 þúsund-
ir Bantumanna sæktu nú skóla,
meðal þeirra 42 kennaraskóla
273 aðra æðri skóla og nú væru
starfandi þrír háskólar- eða há-
skóíadeildir, eingöngu fyrir
Bantumenn. Þar var einnig
staðhæft að sjúkrahús, sem ætl-
uð eru .Bantumönnum, stæðu i
engu að baki mörgum sjúkra-
húsum hvitra manna, að læknar
þeirra og lijúkrunarlið, sem er
liörundsdökkt, hefði notið jafn
góðrar menntunar og hvitt fólk,
að til þess væri stefnt með bók-
og verkmenntun, að nægjanlega
mikið yrði af sérfróðu svörtu
fólki til þess að rækja öll hin
margvíslegu störf, sem biða þess
að Svertingjar taki við þeim í
héruðunum, þar sem gert er ráð
fyrir að þeir fái sjálfsstjórn,
fyrst takmarkaða, eins og nú
i Transkei, siðar fullt sjálfstæði
innan ríkjasambandsins Suður-
Afríku.
Þau töldu þessar fyrrgreindu
upplýsingar réttar.
Um hérað hinnar takmörkuðu
sjálfsstjórnar svertingja, Trans-
kei, þar sem frú Ntsanwisi er
fædd, sagði liún:
„Þetta er mjög fróðleg tilraun
og ég vona að hún verði okkur
Bantumönnum til góðs.“
Ilið skemmtilegasta frá við-
dvölinni i Tzaneen er að minn-
ast stjórnmálaþvargsins i for-
dyri hótelsins, þar sem við
snæddum hádegisverð. Denis
átti þar erindi við afgreiðslu-
stúlku í ferðaskrifstofu, sem
bækistöð hefir í fordyrinu. Með-
an við drukkum úr tebollum,
sem hér er lenzka að færa gest-
um, bar að tvo menn, og var
annar kunningi stúlkunnar, en
á liinum kunni Denis skil.
Denis vissi, eða fann á sér,
að báðir voru þessir nxenn and-
vígir stjórninni, og hann sagð-
ist liafa gert það mér til gam-
ans og fróðleiks að hleypa þeim
báðum upp, og tókst það með
hinum mestu ágætum.
Annar staðhæfði formálalaust
að dr. Verwoerd væri andskot-
ans þverhaus. Með því að neita
svertingjunum um jafnrétti væri
hann að stýfa vaxtarbrodd þeirr-
ar menningar, sem hinir beztu
úr þeirra hópi gætu átt þátt í
að skapa. Hér fóru þeir aldrei
jafnlangt og hæfileikar þeirra
gætu komið þeim. Við hvern
fjandann væri Verwoerd eigin-
lega hræddur? Ef Svertingjarnir
væru í raun og sannleika þeir
undirmálsmenn, sem liann vildi
vera láta — hvers vegna þá ekki
að láta þá fá frelsi til að gera
það, sem þeir geta. Annar litar-
liáttur? Það gef ég skít í. „Sjáðu
hundinn minn hérna“ sagði
hann og klappaði á nefið á stór-
um Schæferhundi sínum. „Ef
þetta kvikindi skyldi vera bezti
lögfræðingur bæjarins, þá færi
ég til þess ef mér lægi á að-
stoð, og skammaðist min ekki
fyrir.
Ég spyr um það eitt, sem máli
skiptir. Allir fordómar um lit
eða annað útlit er vitleysa tóm.
Eða hvað haldið þið að þetta
þjóðfélag komizt lengi af án þess
að leyfa Negrunum að komast
inn i fagfélög hvítra manna?
Nú má enginn Negri læra hand-
verk, nema í þeim héruðum,
þar sem engir eru nema Negr-
ar. Dettur ykkur í hug, að við
komumst af án þess að kenna
þeim eitthvað annað en að vinna
erfiðisvinnu? Hvernig ætlar Ver-
woerd að fara að, þegar hann er
búinn að smala öllum Negrunum
inn i sérstök Negraríki? Hverj-
ir eiga að vinna í námunum?
Hverjir á sveitabæjunum?“
Hinn var andvígur því að gefa
öllum kosningarétt.
„Sumir þessara andskotans
livítu auðnuleysingja eru ekki
hótinu betri en þeir aumustu
meðal blámannanna. Ég vil miða
kosningarétt allra manna í þessu
landi við tvennt: í fyrsta lagi,
vissar lágmarkstekjur á ári, eða
í öðru lagi, vissa skólamenntun.
Þeir sem hafa notið góðrar
menntunar eða gera þjóðfélag-
inu sannarlega gagn með vinnu
sinni, eiga einir að fá að kjósa,
hvort sem þeir eru hvítir eða
svartir. Hinir ræflarnir hafa ekk-
ert með kosningarétt að gera.“
„Eða kirkjan. Hún ætti að
skammast sin. Hugsið ykkur, að
hér í landinu skuli vera þrjár
lútherskar kirkjudeildir, sem
annað hvort láta aðskilnaðar-
stefnuna afski])talausa eða fylgja
henni. Kaþólikkagreyin þykjast
þó ekki meina Negrunum að
vera í sömu kirkju og hvitir
menn, en venjulega halda þeir
sig þó ekki sömu megin. Er
nokkur furða þó að Bantumenn-
irnir séu enn flestir heiðingjar?“
Þeim varð öllum mjög hcitt
í hamsi. Ég skemmli mér kon-
unglega.
Á leiðinni frá Tzaneen voru
margir sölumenn við veginn
eins og í fyrradag og varning-
ur þeirra var svipaður og áður,
aðallega ávextir ýmsra tegunda.
Við mættum gangandi fólki,
- 47
VIKAN 8. tbl.