Vikan


Vikan - 06.04.1967, Blaðsíða 14

Vikan - 06.04.1967, Blaðsíða 14
Hún hallaði sér áfram og grannskoðaði andlit sitt; hún las i þvi há breytingu, sem orðið hafði á fáeinum vikum. Kinnarnar höfðu aftur fengið mjúkan ávala sinn, augun voru ekki lengur eins sokkin, varir hennar voru rauðar og mjúkar eins og villt jarðaber. Allt, sem minnti á hið liðna, var dimmur skuggi undir kjálkunum eftir þœr þjáningahendur, er skópu lienni andlit, sem í mörg ár var eins ferskt og andlit ungrar stúlku; hið virðulega mark þroskans. Og ef það versta væri nú enn ókomið? Hún reyndi að draga úr því villta i svipnum. Hvernig myndi þetta nýja andlit hennar líta út undir Versalamálningu? Hún opnaði snyrtiborðið og tók upp krem og púður, sem hún geymdi i gimsteinum prýddum staukum. Hún tók einnig lítinn kassa úr sandal- viði, skreyttum með perlumóðurskel, og oppnaði hann ósjálírátt. I honum gat hún lesið hin mismunandi stig ævintýraríkrar ævi sinnar í fáeinum minjagripum: Gæsafjöður, sem Rennusteinaskáldið hafði átt, rýting Rodogone egypzka, tréegg Cantors litla, hálsfesti Pless- is Belliére, kvennafestina, sem þær gátu ekki borið „án þess að hugur þeirra beindist undir eins að stríði og uppreisn.“ Þarna voru tveir túrkisar hlið við hlið, túrkis Baktari Beys og Osmans Farajis: — 14 VIKAN 14-tbl- Óttizt ekki, Firousi, þvi stjörnurnar segja fegurstu sögu heimsins .... Fyrri giftingarhringurinn hennar hafði tapazt við Hirð kraftaverk- anna, og hana grunaði, að Nicholas hefði stolið honum meðan hún var sofandi. Þetta hafði verið erfið leið, þar sem skin og skúrir skiptust á, allt siðan konungurinn hafði gert hana að nafnlausri ekkju án réttar eða athvarfs. Þá var hún aðeins tvitug. Siðar, eftir hjónaband henn- ar og Philippes, og þar til hún lagði af stað til Candia, árin sem hún eyddi í íburð hirðarinnar, mátti kalla ár friðar. Já, ef horft var á sigursæla tilvist hennar sem hefðarkonu, sem heiðurinn hlóðst á, sem átti stóra einkahöll I París og eigin íbúð í Versölum og þeysti frá einu samkvæmi til annars. Nei, ef hún minntist þeirra samsæra, sem hún hafði flækzt í og hættunnar, sem lá í leyni við hvert fótmál, en þar hafði hún að minnsta kosti farið að viðteknum reglum og stað- ið meðal hinna æðstu af þeim heimi. Þegar hún stakk konunginn af, tók við svarta myrkur. Hvað var það, sem hinn mikli sjáandi Osman Faraji hafði sagt? — Valdið, sem hinn mikli skapari hefur úthlutað yður, mun ekki
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.