Vikan - 06.04.1967, Blaðsíða 41

Þvær,
hreinsar
og
gefur ferskan
háratit
Þegar æfi líður ó, fölnar
æskuljómi hársins. Wellaton
gefur hárinu nýjan og
forskan blæ og þvær um leið
eins og bezta sKampoo.
W.cllaTon uppfyllir kröfur
allra kvenng, því fjolbreytt
litaval gefur konunni kost
á að velja sér fagran og'
persónulegan hárblæ.
weiiafon
Heildverzlun: HALLDÓR JÓNSSON H. F.
Slml 2399S og 12586 Hafnarstræti 18
upp pappírinn eftir sjálfa okkur!
Það voru svertingjar, sem gerðu
það. Og þarna fengum við nógan
mat, nógar sígarettur. Það eina sem
við máttum ekki eiga, það voru rak-
vélablöð. Sígarettuteg jndin hét Cap
de Cairi, 50 stk. í pakka, og í þeim
var rakvélablað sem auglýsing. Og
blaðinu urðum við að skila.
Þarna lifðum við í hóglífi í fimm,
sex vikur. Svo vorum við aftur sett-
ir um borð í skip — ég man ekki
lengur, hvað það hét. Og við átt-
um að fara til Ameríku. Það kvis-
aðist, þótt enginn segði það. Það
hefði ekki verið hægt að sjúga það
út úr skipstjóranum, hvert við vor-
um að fara. Við vorum fyrsti hóp-
urinn, sem fór til Ameríku. Þetta
var langt ferðalag. Fyrst fórum við
til Rio de Janeiro í Brasilíu í slipp.
Þar er heitt eins og í helvíti. Allan
tímann, meðan við lágum þar, feng-
um við aldrei að fara upp á dekk,
og loftið var eins og í haughúsi.
Sumir voru að laumast til að reykja,
þótt það væri bannað, og ekki lag-
aði það loftið. Hitinn var svo mik-
ill, að það voru pollar í kojunum,
bara sviti. Og spilin — þau voru
okkar eina afþreying á leiðinni,
þau runnu sundur af bleytu. Þetta
voru svo sem ekki allt góð spil,
sum voru bara heimatilbúin, en á
þetta spiluðum við bridge, vist og
skat, meðan við vorum vakandi.
Meðan við lágum á ytri höfninni
í Rio, reyndu átta manns að strjúka
af skipinu. Þú veizt, hvernig kýr-
auga er skrúfað í, það er stórt með
teini á, Hjá okkur höfðu teinarnir
verið brenndir af. En þeir settu
kaðal um róna, spýtu í og sneru upp
á, og tókst þannig að skrúfa hana
af. Sex komust út, og sá sjöundi
var á leiðinni, þegar sá sem var
á útkikk kallaði, að vörðurinn væri
að koma. Þá kom fát á þann sem
við kýraugað stóð, og hann skellti
því aftur. Það er beitt eins og hníf-
ur og sneið alla fingurna af mann-
inum, sem var að fara út, svo hann
féll æpandi í höfnina. Um leið byrj-
aði skothríðin svo allt ætlaði um
koll að keyra — frá landi, ekki frá
skipinu. Þetta var þremur dögum
eftir að Brasilía gekk í stríðið og
þeir lágu með vélbyssur bak við
sandpoka um alla strönd, heldur
varir um sig með helvítis Þjóð-
verjana liggjandi í höfninni.
Þeir sem lifðu skothríðina af voru
fyrst settir í fangelsi í Brasilíu en
komu síðar til Kanada á eftir okk-
ur. En þannig stóð á strokinu, að
einn þessara stráka var 22 ára og
var frá Brasilíu og hafði gengið
þar á skóla, en foreldrar hans
bjuggu rétt utan við Rio. Hann hafði
verið í heimsókn hjá afa og ömmu
í Þýzkalandi þegar stríðið brauzt út,
og af því að hann var fæddur
þýzkur rfkisborgari, var hann tekinn
í herinn. Það var náttúrulega erfitt
fyrir hann að vera þarna svo að
segja heima hjá sér og hafast ekk-
ert að.
Niðurlag í næsta blaði.
Tvíburasysturnar
Framhald af bls. 13.
hann jarðarförinni um tvo daga,
— og fólk tók á sig krók, þegar
það fór framhjá búðinni.
Jarðarförin átti að fara fram á
föstudegi. A föstudagsmorgun var
handskrifuð tilkynning í búðar-
glugganum: Verzlunin er lokuð
vegna jarðarfarar.
Nú var þetta farið að ganga
fram af flestum þorpsbúum, en
afa hlýtur að hafa fundizt að hann
yrði nú að þakka fyrir þau hlunn-
indi, sem hann einu sinni, fyrir
löngu síðan, varð aðnjótandi.
Hann sagði ömmu það — það er
frá henni sem ég hef þessa sögu,
að hann fór, klukkutíma fyrir jarð-
arförina, inn í búðina. Hann gat
sjálfur opnað, því að nábúarnir
höfðu beðið hann fyrir lyklana.
Hann fór ekki inn í herbergið
þar sem kistan stóð, heldur fór hann
fram í eldhúsið, og settist þar. Hann
kveikti sér í pípunni sinni, og talaði:
Hann sagð: — Marga vitleysuna
hefi ég gert í mínu langa lífi, marg-
ar syndir hefi ég drýgt, það er
ekkert vafamál. En það er heldur
ekki neinn vafi á því að ég hefi
haldið kjafti, enginn fékk nokkru
sinni að heyra um það, það er þó
satt og víst....
Sannleikurinn er einfaldlega sá
að ég var svo sprel11ifandi þá, já,
fyrir langa langa löngu, hö, — hö,
— og þegar ég var komin út úr
litla herberginu, fékk ég óstöðvandi
löngun um að fara inn aftur. Og
þá varstu þarna aftur. — Já, það
varst þú, sem ég hitti síðara skipt-
ið . . . .?
Honum fannst eins og hann
heyrði sagt: — Það verð ég sannar-
lega að spyrja hana systur mína
um ....
Hann sat kyrr um stund. Hann
sagði: Já, það er satt, að marga
vitleysuna hefi ég gert, en nú verð-
ur hér jarðarför, og þá finnst mér
að þessu eigi öllu að vera lokið.
Ég gleymi því aldrei, en ég segi
það aldrei neinum, treystu því! Nú
finnst mér að við getum kvatt hvort
annað ....
Þá fann hann eins og andblæ við
eyra sér:
— Vertu sæll, og þakka þér fyrir
þetta yndislega, yndislega kvöld . . .
Andartaki síðar, fann hann and-
blæ við hitt eyrað.
— Vertu sæll, og þakka þér fyiir
þetta sama kvöld . . .
Það var fjöldi fólks við jarðar-
förina. A fremsta bekk sat enginn,
þar átti fjölskyldan að sitja. — Og
þar sat enginn . . .
Kistan var borin út af einhverjum
háttsettum mönnum frá Nötterö, en
næst kistunni gekk enginn, þar átti
fjölskyldan að ganga.
Þegar presturinn kastaði rekun-
um, var dauðaþögn um stund, því
að þá áttu þeir nánustu að ganga
fram og kveðja Agnetu í hinzta
sinn.
En það kom enginn. Þeir sem
stóðu næst gröfinni sáu að það
hrundi svolítil mold frá grafarbarm-
inum, rétt eins og einhver hefði
stigið of framarlega.
— Hún liggur þarna, við hliðina
á Amalíu, sagði fólkið.
— Það gerði hún alltaf, sagði
afi.
☆
SIGMAR & PÁLMI
Hverfisgötu 16A, sími 21355
Laugaveg 70 - Sími 24910
SS AUTQ-DRY
Odýrustu
Tauþurrkararnir
á markaðnum.
Verð pr. stk. 10.400,00.
Hagstæðir
greiðsluskilmálar.
J
i4. tbi. viKAN 41