Vikan - 06.04.1967, Qupperneq 44

ENDURBYGGJUM ALLAR
TEGUNDIR BENZÍN OG DIES-
ILVÉLA í BIFREIÐIR OG
LANDBÚNAÐARVÉLAR.
TÖKUM GÖMLU VÉLINA
UPP í GREIÐSLU NÝRRAR.
NÝ ÞJÓNUSTA
Sækjum verkefnin ó vöruafgreiðslu sendanda
i Reykjavík og skilum þeim þangað aftur
að verki loknu, sem mun spara yður tíma
og fyrirhöfn.
Sama á við um
Renniverkstæði okkar.
ALLT Á SAM A S T A Ð
VÉLAVERKSTÆÐI
OKKAR AUGLÝSIR
ENDURBYGGÐAR VÉLAR
í:
CHEVROLET 6-8 CYL.
DODGE____________
FORD - 6 cyld.
FORD - CONSUL
GAZ- 69__________
MOSKWITCH
OPEL 4-6 cyld.
SKODA
MERCEDESl
BENZ diesel 321
EGILL VILHJÁLMSSONyj
Laugaveg 118, sími 22240.
La Duse - hin
brennandi konusál
Framhald af bls. 11.
Þau ferðuðust milli bæja, voru
oft án matar og bjuggu í léleg-
ustu hreysum. Eleonora var að-
eins fjögra ára þegar nafn henn-
ar var í fyrsta sinn á leikhús-
auglýsingu. Þá lék hún eitt af
börnunum í „Olnbogabarn þjóð-
félagsins.“
Samkvæmt efni leiksins átti
að sparka í hana, þannig að hún
kastaðist undir borð. Móðir
hennar var þá vön að standa
að tjaldabaki, og skýrði fyrir
henni að þetta væri ekki alvara,
aðeins leikur.
En leikhúsið varð aldrei leikur
fyrir Eleonoru Duse. Þeir sem
sáu hana á barnsaldri, voru
hræddir við fölvann á andliti
hennar og stór dularfull augun.
Eftir sýningar varð móðirin
að halda henni í faðmi sínum,
til að róa æstar taugar hennar,
en það voru einmitt þessar við-
kvæmu taugar, sem gerðu það
að verkum að hún töfraði á-
horfendur sína. Móðirin reyndi
að passa hana og vernda, líkama
hennar og sál, en gat ekki einu
sinni fengið hana til að borða.
Hún sat dreymandi yfir matnum,
rétti við og við fram fagrar flökt-
andi hendurnar og bað um vatn,
sem, hún svo drakk af mikilli
áfergju.
Ljóspunkturinn í lífi hennar
var móðirin, sem umvafði hana
af ást og skilningi. Þegar Eleo-
nora var fimmtán ára, varð
móðirin veik og varð að vera um
kyrrt, meðan flokkurinn ferðað-
ist um. Eleonora lék Júlíu í
Verona, borg Rómeos og Júlíu.
Hún stóð með fangið fullt af rós-
um, þegar hún sá Rómeó í fyrsta
sinn, augu þeirra mætast, hún
titrar og ein rósin fellur til jarð-
ar. — hún hleypur til hennar
og þrýstir rósinni sem Rómeo
hafði snert að hjarta sínu.
Þetta kvöld var Eleonoru
fluttur boðskapurinn um það að
móðir hennar væri látin. Hún
ráfaði um götur borgarinnar alla
nóttina og faðir hennar fylgdi í
humátt á eftir. Þessa nótt varð
hún viss um það með sjálfri sér
að hún gat lifað sig inn í líf ann-
arar persónu á leiksviðinu. En
hún vissi líka að það gæti aldrei
losað hana við sálarkvalir.
Eftir þetta leikkvöld í Verona,
kölluðu leikdómendur hana
„Trovata de rosa“, hina nýfundnu
rós. Það urðu margir til að reyna
að nota sér hæfileika hennar, en
faðir hennar hélt fast við það að
hún yrði að fá tækifæri til að
þroskast á eðlilegan hátt. Þess-
vegna var það að hún var orðin
tuttugu ára, þegar hún sló í fyrsta
sinn reglulega í gegn. Það var
þegar hún lék í „Térese Ra-
quin“, eftir Zola. Það var mikið
talað um hina sérkennilegu Duse.
Karlmenn sóttust eftir félagsskap
við hana, og hún, sem alltaf
hafði verið einmanna, komst að
því að hún gat hlegið. Hún
komst líka í kynni við ástina
og ástúðina, og í Napoli, undir
skínandi himni Ítalíu, gaf hún
fyrstu ást sína. Elskhugi hennar
var ungur lögfræðingur, Martino
Cafiero. Hann var bæði glæsi-
legur, fríður og mjög duglegur.
Eleonora elskaði hann af öllu
hjarta og var afbrýðisöm út í
allar þær stundir, sem þau gátu
ekki verið samvistum. Þegar hún
komst að því að hún var með
barni, varð hún innilega ham-
ingjusöm; en litli drengurinn
hennar dó og nokkru síðar ást-
vinur hennar.
Hún reyndi að svipta sig lífi,
en var bjargað af nokkuð full-
orðnum leikara, Teobaldi Checci.
Hann hafði fylgzt með ferli
hennar í mörg ár, og nú bað
hann hana að giftast sér. Hún
gerði það og síðar ól hún honum
dótturina Henriettu. Hún elskaði
dóttur sína af öllu hjarta, en
hjónabandið færði henni ekki
þann frið, sem hún hafði von-
að. Bilið milli hjónanna
breikkaði og hún reyndi að finna
huggun í vinnunni, en það urðu
líka vonbrigði. Mörg þeirra hlut-
verka sem hún lék voru óeðli-
leg, — fölsk; og það var lífs-
skilyrði fyrir hana að vera sönn
og heil í leiklistinni. Síðan hafði
hún líka hálfgerða skömm á
stéttinni, leikarar voru yfirleitt
hálfauðvirðilegt fólk, að hennar
dómi.
Það sem bjargaði henni var það
að Sarah Bernhardt hafði aug-
lýst gestaleik í Torino. í fleiri
vikur var unnið að viðgerðum
við Carignano-leikhúsið, og litla
búningsherbergið hennar Eleo-
noru var gert að dagstofu fyrir
hina guðdómlegu Söru.
UNGFRU YNDISFRIÐ
býður yður hið landsþekkta
konfekt frá N Ó A.
HVAR E R ÖRKIN HANS NOA?
Það er alltaf sami leikurinn í hennl Vnd-
isfríð okkar. Hún hefur falið örkina hans
Nóa cinhvers staðar í blaðinu og hcittr
góðum verðlaunum handa þeim. sem getur
fundið örkina. Verðlaunin eru stór'kon-
fcktkassi, fullur af bezta konfekti, og
framleiðandinn er auðvitað Sælgætisgerð-
ln Nói.
Nafn
Helmlll
Örkin er A bis.
Síðast er dregið var hlaut verðlaunln:
Lilja Þorleifsdóttir, . . ' , ,, , _
VijriÍQgflnna má vltja í akrifstoíu
Háaleitisbraut 37, Reykjavík vilmnna* 12.,
44 VIKAN
14. tbl.