Vikan - 12.10.1967, Page 56

fllWfl TIL FERMINGAGJAFA
VINSÆLUST - ÓDÝRUST - VIÐGERÐA- OG VARAH LUTAÞJ Ó N USTA
PLÖTIISPILARAR.
SEGULBðHD OGIVIDTÆKI
BÆÐI FYRIR
220 Vog RAFHLÖÐUR
REYKJAVÍK:
Keflavik:
Akranes:
Borgarnes:
Stykkishólmur:
Þingeyri:
Flateyri:
Bolungavík:
Isafjörður:
Skagaströnd:
Blönduós:
Sauðárkrókur:
Skagafjörður:
Sigluf jörður:
Ólafsfjörður:
Akureyri:
Húsavík:
Vopnaf jörður:
Seyðisfjörður:
Neskaupstaður:
Eskifjörður:
Reyðarfjörður:
E’gilsstaðir:
Fáskrúðsfjörður
Selfoss:
Vestm.eyjar:
ÚTSÖLUSTAÐIR:
VERZLUNIN RATSJÁ, LAUGAVEGI 47,
REYKJAVlK. SlMI 1-15-75.
ÚTVARRSVIRKI LAUGARNESS
HRlSATEIGI 47, VIÐGE'RÐARÞ.TÓNUSTA.
Kyndill h.f. Sími 2042.
Verzl. Haraldar Böðvarssonar. Sími 1812.
Kaupfélag Borgfirðinga.
Stellubúð.
Kaupfélag Dýrfirðinga.
Allabúð.
Virkinn h.f.
Bókabúð Jónasar Tómassonar.
Verzl. Andrésar Guðjónssonar.
Kaupfélag Húnvetninga.
Kaupfélag Skagfirðinga.
Verzl. Varmilækur.
Föndurbúðin. Sími 1477.
H. Jóhannesson. Viðgerðarþjónusta.
Grimur Sigurðsson, Skipagötu 18.
Radíóvinnustofan, Helgamagrastræti 10.
Bókabúð Þórarins Stefánssonar.
Kaupfélag Vopnfirðinga.
Verzl. Dvergasteinn.
Verzl. Baldurs Böðvarss. Viðgerðarþjónusta.
Verzl. Elíasar Guðnasonar.
Kaupfélag Héraðsbúa.
Kaupfélag Héraðsbúa.
Verzl. Gunnars Gunnarssonar.
Kaupfélag Fáskrúðsfirðinga.
Radio & Sjónvarpsstofan. Viðgerðarþjónusta.
Sigurbergur Hávarðsson, útvarpsvirki. —
Viðgerðarþj.
EINKAUMBOÐ Á ÍSLANDI
YGGDRASILL H.F.
Umboðs og heildverzlun Suðurlandsbraut 6, Simi 3 05 40
— Er það satt, Jamie? Það
skal ég muna, svaraði hún graf-
alvarleg.
Á leiðinni niður aftur trúði
hann henni fyrir því, að í hús-
inu hans heima væru þrjú svefn-
herbergi, stofa, eldhús og bað.
— Það er líka eitt herbergi í
viðbót, þar sem pabbi hefur dót-
ið sitt. En þar má ég ekki vera,
nema pabbi sé þar líka. Það er
fullt af bókum og dóti. Hann
vinnur þar á kvöldin, þegar ég
er komin í bólið.
Þrátt fyrir aukin áhuga fór
Adrienne ekki lengra út í þessa
sálma. Eftir öllu að dæma tók
faðir Jamies létt á öllum skyld-
um sínum. Barnið hafði greini-
lega auðugt ímyndunarafl og
ýmislegt af því, sem hann
hafði sagt, gat verið rangsnúið
af ómeðvitaðri einmannakennd.
Skortur á samkennd og ástúð
gat verið orsökin til þess, að
Jamie átti á hættu að fyllast
af ofsóknarhugmyndum.
Hún velti því fyrir sér hvers-
konar heimilislífi hann lifði.
Honum þótti vænt um föður
sinn, það var greinilegt, og ósk-
aði í sínum saklausa skorti á
virðingu að gera honum til hæf-
is. En ef maðurinn væri rétt-
látur faðir, hversvegna þyrfti
drengurinn þá að fara á bak
við hann með slíka smámuni svo
sem að eiga naggrís? Allt í einu
tók hún eftir því, að Jamie
horfði óánægður á hana. — Nú
verð ég að fara heim. Frú
Gaston verður svo vond, ef ég
kem of seint.
Cuthbert lét fara vel um sig
í sínum nýja bústað, og Jamie
bar byrði sína stoltur út að
glugganum.
— Er allt í lagi með Crusty
.... herra Crustworthy? Hef-
urðu sagt honum, að ég megi
koma, þegar ég vil?
Adrienne studdi búrið, þar til
hann hafði klöngrazt út. — Já,
ég hef gengið frá því. Þú mátt
vera í garðhúsinu, þegar þú vilt.
Aftur brá fyrir þessu snögga
brosi. — Þakka þér fyrir það og
þakka þér fyrir húsið og þakka
þér fyrir kökurnar og þakka þér
líka fyrir plásturinn og alltsam-
an. Hann leit einu sinni enn í
bókasafnið. — Ég kem aftur til
að skoða þessa bók, einhvern
tíma. Kannske á morgun.
— Já, gerðu það. Þú mátt
skoða hana þegar þú vilt. Vertu
nú sæll og þakka þér fyrir kom-
una.
— Það er ekki að þakka, sagði
hann alvarlega um leið og hann
lagði af stað í áttina niður í
garðinn.
Adrienne stóð lengi við opinn
gluggann, eftir að Jamie var úr
augsýn. Þetta var fallegt kvöld,
svalan vindinn hafði lægt og hit-
inn hafði aukizt um nokkrar
gráður. Á morgun var fyrsti
marz. Sólin hafði skinið síðari
hluta dagsins, en var nú á und-
anhaldi bak við skýjabakkana í
vestri. Hún fann greinilega ang-
an af landi og jörð, þennan hlýja
ilm af opnum, plægðum ökrum,
blómstrandi knúppum og út-
sprungnum blómum. Hún leit
upp á knúppana í kastaníu-
trénu. Áður en langt um liði
myndi það blómstra hvítu og
rauðu, og sína sitt bezta vor-
stáss.
Adrienne andvarpaði. Það var
ekki langt síðan hún hafði verið
gersamlega sljó fyrir töframætti
árstíðanna, alla of upptekin af
lífi sínu með Geoffrey til að líta
annað en snöggt í svip á trén
í St. James Park á leið sinni
frá skrifstofunni, til einhvers
snyrtilegs bars, á enn einn
laumufund við mann, sem aldrei
hafði virt hana öðruvísi en eins
konar tákn um vald hans yfir
hinu kyninu. Án beizkju velti
hún því fyrir sér, hverri hann
héldi slíka laumufundi með
þetta vorið. Myndi sú kona einn-
ig lifa endalausa örvæntingar-
daga, sem aðeins yrði léttir á,
þegar hægt væri að stelast á ör-
stutt stefnumót; grípa með þrá
hverja mínútu í félagsskap hans,
áður en augu hennar opnuðust
fyrir því, að það, sem hún hefði
kallað og álitið hamingju, var
aðeins í lákúrulegri sigurvitund
yfir laumusambandi við giftan
mann? Varir hennar herptust.
Ef til vill var hin nýja ástmær
harðsoðnari. Ef til vill voru til-
finningar hennar ekki eins djúp-
ar gagnvart yfirborðsdaðri
Geoffreys og upploginni ást.
Hún undraðist, hve hlutlaust
hún gat horft á þetta núna.
Hafði læknir læknanna — tím-
inn, — þegar grætt dýpstu sár
örvæntingarinnar, eða var það
hið friðsamlega umhverfi hér,
sem hafði hresst við sært stolt
hennar? Sama, hvað það var.
Henni leið allt í einu betur en
nokkru sinni fyrr síðustu átján
mánuðina. Hún ákvað að skrifa
Julie Hamilton og bjóða henni
í nokkra daga heimsókn til
Drumbeat. Hún óskaði að deila
sinni nýfengnu sálarró með ein-
hverjum, og hver var betur til
þess fallin en Julie — eina
manneskjan, sem hún hafði
nokkru sinni trúað fyrir hinum
auðmýkjandi sannleika um ást-
ina, sem hún hafði einu sinni
gefið Geoffrey Challoner.
Hún beygði inn að stöðinni,
um leið og tuttugu mínútur yfir
tíu lestin frá London nam stað-
56 VIKAN «■tbl-