Vikan - 09.11.1967, Blaðsíða 10

Krlstín Waage um
sumardvöl slnai f Englandi
DLIEINSOGEIN
FJÖLSKYLDA
„Þessi Breti heitir Van
og er 24 ára. En hann
bar aldurlnn vel.“
„Hér eru fslendingar í
hóp: Anna Jóna, Gunni
og Svana og ég — öll
að drekka pepsí.“
Svo sem öllu mun í fersku
minni, var Kristín Waage kjör-
in fulltrúi ungu kynslóðarinn-
ar 1967 í keppni, sem Vikan
og Karnabær stóðu fyrir. Verð-
lau Kristínar voru sumardvöl í
Englandi, og í tilefni af því hitti
blaðamaður Vikunnar hana fyrir
skömmu að máli á heimili for-
eldra hennar að Laugarásvegi 73.
— Ég fór út átjánda júní og
dvaldi lengst af á sumardval-
arheimili — summer holiday
home — við Newton Abbot á
Devon, sagði Kristín. — Þar var
ég í tvo og hálfan mánuð. Það er
voða fallegt þarna, skammt til
sjávar og mikið af trjám.
— Var þetta eins konar skóli?
— Við fórum í enskutíma á
morgnana, en gerðum annars
það sem okkur sýndist, sigldum,
fórum í reiðtúra, á bíó og allt
mögulegt annað, sem okkur datt
í hug. Við gátum meira að segja
farið á sjóskíði, en það þorði ég
nú aldrei.
— Fóruð þið á böll?
— Já, þá fórum við til Tor-
quay, sem er allstór borg þarna
skammt frá. Þar er frægur sum-
ardvalarstaður og siglinga-
keppnir far þar oft fram. Það
var geysilega gaman.
— Urðuð þið að koma snemma
heim?
— Venjulega ellefu til tólf,
nema þegar við fórum á böll, þá
máttum við vera til tólf eða eitt.
— Voruð þið mörg?
— Já, eitthvað fjörtíu og
fimm til fimmtíu, fyrstu tvo
mánuðina, og allsstaðar að úr
heiminum, frá Frakklandi, ftal-
íu, Spáni, Svíþjóð, Kólombíu,
Persíu, Bandaríkjunum og svo
framvegis, ég nefni bara einhver
þjóðerni af handahófi, en þau
voru miklu fleiri en þetta.
— Varst þú eini íslendingur-
inn þarna?
— Neinei, við vorum fimm ís-
lenzkar stelpur og tveir strákar,
nema síðasta mánuðinn, þá var
ég ein. Það var ákaflega gaman
þarna og góður félagsandi; okk-
ur fannst öllum sem við værum
heima hjá okkur og ein fjöl-
skylda.
— Varstu ekki eitthvað í
Lundúnum?
— Jú, í viku. Þar voru teknar
af mér myndir fyrir Honey
Magazine, sem er unglingablað.
Þær voru teknar af mér hingað
og þangað um borgina. Það var
mjög gaman. Svo bauð blaða-
konan frá tímaritinu mér að
borða í Hilton-hóteli. Þar voru
teknar af mér myndir fyrir sér-
stakt tímarit, sem hótelið gefur
út, og átti að nota þær í aug-
lýsingaskyni.
— Hefurðu verið úti áður?
— Jú, í fyrrasumar. Þá var
ég í Bexhill-on-sea, sem er
baðstaður rétt hjá Hastings.
— Þú ert þá farin að verða
nokkuð kunnug í Englandi?
— Já, en nú langar mig mest
til Frakklands.
— Þú ert í skóla?
— Já, í Verzlunarskólanum,
þriðja bekk.
— Nokkrar sérstakar framtíð-
aráætlanir?
— Nei, alls ekki. Nú er það
bara skólinn. Allt annað verður
að bíða betri tíma. dþ