Vikan - 04.01.1968, Page 17

Kannski ætti ég að fara upp í sveit,
sagði stúlkan, tii hennar frænku minnar. Fá
að vera hjá henni. Dálítinn tíma. Hún hefur
kindur. Hún býr til svo góðar pönnukökur-
— Pönnukökur? sagði pilturinn.
— Pönnukökur, sagði stúlkan.
— Jæja, sagði piiturinn.
Dripp-drapp dágóða stund.
Farðu upp í sveit, sagði pilturinn svo.
- Kannski Mæa láni mér fyrir rútunni.
Mæa á alltaf aura.
— Já, farðu upp í sveit- Sama er mér. —-
Farðu bara upp í sveit.
Pilturinn stóð upp og hafði hendurnar
djúpt í buxnavösunum og gekk um gólf á
þurrkloftinu, svo stanzaði hann undir þak-
glugganum, teygði sig upp. Hann sá ekki út
fyrir móðu.
— Lási fékk sprautu hjá trommuleikaran-
um. Þessum svarta sem alltaf er með hníf-
inn. Það var um hann í blöðunum, manstu.
Lási sagði ég mætti koma með honum í
kvöld. Lási er svalur.
Dripp-drapp, dripp-drapp....
Pilturinn gekk um gólf góða stund á ný,
fleygði sér svo út í sófagarminum án þess
að taka hendurnar úr vösunum, hann var
snillingur í að fleygja sér út af í sófanum án
þess að taka hendurnar úr vösunum-
— Lási ætlar að brjótast inn hjá Gull-
Grími, hann er búinn að gera plan. Það var
strákur sem vann hjá Gull-Grími og vissi
allt, svo fór strákurinn í kerfi. Hann verður
ekki með. Lási sagði ég mætti vera með ef
ég vildi. Við fáum sprautu hjá negranum og
þá gengur það fínt, sagði hann. Kannski verð
ég með, ég er ekki búinn að gefa Lása svar.
Ég er að hugsa mig um.
Dripp-drapp.
— Þú hefur aldrei sagt mér þú hefðir ver-
ið í Fíladelfíunni- Átti þetta að vera sniðugt?
— Ég fór alltaf með frænku minni. Svo
flultist hún í sveitina og hefur kindur. Ég
hef aldrei farið að heimsækja hana síðan
hún flutti í sveitina. Maðurinn hennar vildi
alltaf verða bóndi. Hann keyrði leigubíl en
hann vildi verða bóndi.
— Jesús Kristur, varstu kannski skotin í
honum?
Hún svaraði engu.
— Varstu skotin í honum?
— Hann fyrirgefur okkur aldrei.
— Okkur? Hvar kem ég inn í málið. —
Aldrei hef ég verið skotinn í honum- Ég er
ekki hinseginn.
— Ég fæ aura hjá Mæu og ég fer með rút-
unni í fyrramálið.
Farðu bara með rútunni. Sama er mér.
- Þú lætur hann Lása eiga sig.
Ég held bara ég ráði því sjálfur. Ég
held líka þessi læknir eða hvað hann var
hafi tekið eitthvað meira úr þér en hann átti
að taka. Já, ég hef verið að hugsa um það
þessa daga, það er farið að vanta eitthvað í
þig. Kannski er bezt þú farir með rútunni
upp í sveit að finna þennan Jesús þinn og
borða með honum pönnukökur- Úr því hún
bakar svona góðar pönnukökur hún frænka
þín. Þið væruð ágæt saman, þessi þrjú.
Dripp-drapp . . . droparnir komu nú á
strjálingi.
— Ég skrifa þér úr sveitinni, sagði stúlk-
an án þess að líta upp.
Já, þú getur sagt hvernig þessar kind-
ur hafa það.
Þögn- Einhvers staðar út í bæ heyrðist
dauft hljóð í sírenu, lögreglubíll, sjúkrabíll
eða slökkviliðið. Eitthvað af þessu þrennu,
kannski allt þetta. Það færðist nær, þetta
var angistarvein borgarinnar.
Svo fjarlægðist það aftur og loksins heyrð-
ist það ekki meir.
Þú getur ekki sofið hjá Jesúsi, sagði
pilturinn loks.
- Ég skal segja þér frá lömbunum, sagði
stúlkan, ef það eru einhver lömb núna. Ég
held þau séu bara á sumrin, er það ekki?
Var gaman í Fíladelfíunni? Hvað gerð-
uði, fóruði í leiki kannski? Saltabrauð, hjóna-
leik? Eitthvað svoleiðis? Segðu mér hvurnin
það var?
Það var stytt upp.
Viltu gera það fyrir mig að láta Lása
eiga sig, sagði stúlkan.
Ég á kannski að ganga í Fíladelfíuna?
Ég skal reyna að senda þér peninga.
Hvað á ég að gera með peninga? Ég get
fengið peninga eins og skít-
Stúlkan stóð upp, hún stóð nokkra stund
grafkyrr í sömu sporum og lokaði augunum,
svo opnaði hún augun aftur, Þessi stóru, bláu
augu, hún gekk að kommóðunni og dró út
skúffur, tók fram dótið sitt, það var ekki
lengi gert. Hún fór úr BAN THE BOMB-
peysunni og braut hana vandlega saman og
lagði ofan í skúffu, fór þess i stað í ljósa
treyju. Undan rúminu dró hún litla og lasna
ferðatösku og fór að raða í hana. Hann fylgd-
ist með gjörðum hennar án þess að horfa á
hana beiniínis, staðinn upp, gekk um gólf,
sönglaði.
— Þú ert ákveðin, sagði hann, þú ert eins
og í bíó.
Hún svaraði ekki. Hann fleygði sér aftur
í sófann og dró síðustu sígarettuna upp úr
velktum Pall Mall-pakka.
— Þetta eru bara timburmenn í þér, sagði
hann.
Ég ætla að fara í kvöld, sagði stúlkan,
kannski er rúta í kvöld- Annars fæ ég að
sofa hjá Mæu. Og fer í fyrramálið.
Já, farðu í kvöld, sagði hann, ég þarf
líka að fara, Framhald á bls. 40.
X. tbi. VIKAN 17
i