Vikan


Vikan - 10.04.1968, Qupperneq 36

Vikan - 10.04.1968, Qupperneq 36
f : ikeim. ssileiki aði upp á hana á hverjum degi. Þegar Lena komst aftur á fætur, varð það hennar hlutskipti að fara á hverjum morgni og sækja mjólkina fyrir Nelly yfir á bæ Toms. Hún kynntist pabba hans og lærði að aka traktor, sýsla um mjaltavélar og gefa ungkálf- inum mjólk úr flösku. Dag nokkurn síðla fann Tom hana á eftirlætis stað Nellyar undir stóru eikinni í garðinum. Hún sat þar og þurrkaði nýþvegið hárið í sólinni. — Halló, sagði hann. — Ó, ég heyrði ekki til þín. — Ertu ein, sagði hann og settist hjá henni. — Nelly fór með Henry í kaupstaðinn. Tom var í upplituðum galla- buxum og bómullarskyrtu. — Skelfing ertu letilegur, sagði hún. — Ég er líka latur. Ég tók mér frí. Datt í hug, að við gæt- um skroppið ofan að sjó. — Við? Þú og ég? Því ekki það? — Það er svo langt. — Það er ekkert langt. Og ef það líður yfir þig, skal ég halda á þér. Lena hikaði. — Nelly fær slag. — Skildu þá eftir skilaboð. — Hárið á mér er ekki orðið þurrt. — Það þornar í vindinum. Hann strauk yfir það hendi. — Það er næstum þurrt. — Þá það, sagði Lena og reis á fætur. Þau lögðu af stað ofan eftir. Ylur dagsins lá eins og slæða yfir sjóndeildarhringnum, hafið blátt eins og á vordegi. Þau fikr- uðu sig ofan krókótt einstigið niður á st.röndina. Hafið niðaði friðsamlega. Þau gengu niður að ölduborðinu og reyndu að fleyta kerlingar. Þau fundu fleka úr bambusstöngum, bundnum sam- an með feysknu reipi. Tom reisti hann upp og skoðaði hann. — Bambus? Hvaðan kemur hann? Úr frumskóginum? — Af árabáti frá Kína, sagði Lena. Svo fleygðu þau sér niður á klettasyllu og Tom lagði höfuðið í keltu Lenu. — Þú ert ekki eins mjúk og Nelly, sagði hann. — En þetta er þó skárra en ekkert. — Þú hljómar eins og þú sért vanur að nota Nelly fyrir kodda. — Það hefur komið fyrir. Sér- staklega þegar ég stóð í stíma- braki við pabba og þegar átti að reka mig frá skólanum og áður en ég lærði að haga mér eins og fullorðinn maður. Nelly var mér einskonar móðurímynd. — Mér var það aldrei ljóst, að þú varst móðurleysingi. — Jæja? — Þú varst alltaf svo kot- roskinn. Ég er líka kotroskinn. — Ég er vanur að drekka síð- degiskaffið hér. Og ég vissi, að þú varst hér, það var Nelly bú- in að segja mér. En þú ætlar þó ekki að segja mér, að hún hafi skilið þig eftir eina, alveg á mínu valdi? Lena gleymdi ákomunum fram- an í sér og slengdi til hans kodd- anum. Hann greip hann og eitt andartak hélt Lena, að hún myndi fá hann aftur til baka í sömu mynt, en þess í stað gekk hann til hennar, lyfti höfðinu á henni varlega og smeygði koddanum undir það. — Ég hélt þú hefðir breytzt, en það er ekki því að heilsa, sagði hann . — Ekki þú heldur. Þú ert ennþá óþolandi. Hann hló, og Lena sá um leið, að það var ekki rétt. Hann var svo breyttur, að hann var ekki þekkjanlegur fyrir þann sama. Hvað hafði eiginlega orðið af litla freka, sískítuga og óþrifna pjakknum? — Ég veit það, sagði hann og laut fram til að fá sér vínber úr skál á náttborðinu hjá henni. — Hvað er annars langt síðan að þú varst hér síðast? Það eru að minnsta kosti níu ár. Ég var þrettán ára þá. — Og hræðilegur. — En við skemmtum okkur vel saman. — Hræðilega! Af hverju varstu svona ómögulegur? — Af því ég var svo lítill, sv'araði hann sakleysislega. — Ég var að reyna að gera mig stærri en ég var. — Kjaftæði. — Hvar á ég að láta kjarn- ana? — Kingdu þeim. Þá getur vel verið að þú kafnir. .— Þetta var fjandsamleg uppástunga. — Hún átti líka að vera það. — Nelly sagði mér, að þú hefðir orðið að hætta við að fara til Mallorka, sagði hann. — Leiðinlegt, að þú skyldir neyð- ast til þess. En fátt er svo með öllu illt, að ekki boði nokkuð gott. Hugsaðu þér, hvað við get- upm skemmt okkur þá þú kemst afiur í lóðrétt ásigkomulag. Þá getum við upplifað bernsku- ævintýrin. Stíflað lækina og sleppt út grísunum, rekið sam- an fleka og hætt lífinu úti á sjó, kveikt í sinu og drukkið okk- ur fuil á eplavíni. — Ég hef aldrei drukkið mig fulla í eplavíni. i — Nei, en þú kveiktir í sin- unni. — Bara af því að þú sagðir mér að kveikja bál. — Við urðum að hafa varð- eld. Við vorum villimenn! Það var vont að hlæja; á hinn bóginn hafði hún ekki hlegið í langan tíma, og það var að sínu leyti þægilegt. Eftir þetta kom Tom og heils- trlplex 65MLF01 Alls staðar somu gæöin, sem gert hafa Marlboro Ieiðandi um allan heim: Amerískt tóbak - Amerísk gæði, úrvals filter. Filter • Flavor • þlip-Top Box 36 VIKAN 14’tbl-

x

Vikan

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.