Vikan - 10.04.1968, Side 40

fhRHALLUR SIGURJÚNSSON'
simi 18450 Pingiioltsstr. n.
Paö er samá «*■
hver sidd
kjólsins er...
défilé 30-50Den
— Ég er ekki beinlínis veikur,
sagði hann.
-— Við viljum ekki að þú verð-
ir veikur.
-— Þessi fleirtala sjúkrahúss-
ins, við! Hvernig líður okkur í
dag?
—- Þá það. Ég vil ekki að þú
verðir veikur.
-—- Þetta var erfitt fyrir þig,
Barbara. Erfitt allan tímann. Mér
er sagt að þú hafir bjargað lífi
mínu. Takk fyrir það.
— Erfitt. Já. Ég gat ekki ein-
faldlega látið frænku mína eða
mömmu bara .... frétta um þetta
í sjónvarpinu eða eitthvað í þá
áttina. Ég varð að hringja til
þeirra, og þær skilja ekkert. Og
.... ef þú hefðir líka .... hefði
ég ekki afborið það.
Hann seildist í hönd hennar.
— Þú ættir ekki að vera að vaka
yfir mér núna.
— Það er betra að hafa eitt-
hvað að gera. Eitthvað, sem gagn
er að. Vesalings stúlkan. Ég get
ekki hætt að hugsa um hana.
Bart?
— Já?
— Þegar þú ert orðinn frískur,
geturðu þá komið með mér til
Boston? Gætir þú ekki hjálpað
mér að útskýra þetta allt fyrir
þeim, svo að þær skilji það betur.
— Auðvitað.
— Gætirðu verið hjá okkur ...
bara svolítinn tíma?
Hann sleppti hendinni á henni
og strauk upp eftir handleggn-
um upp að öxt. Svo dró hann
hana að sér og teitaði að vörum
hennar. Eftir langan koss fól hún
andlitið í hálsakoti hans og stundi
lágt. Þetta var feginleikastuna
eins og sá stynur, sem loksins
er kominn heim eftir langa fjar-
vist. Hann brosti upp í dimmt
loftið. — Svotitla stund. Nokkur
ár. Svo þú fáir tækifæri til að
kynnast mér.
Þessi þrýstna, hljóðláta og dá-
samlega dökkhærða stúlka kyssti
hann á hálsinn, andvarpaði aftur
og sagði: — Ég hef þekkt þig
alla mína ævi. Ég vissi bara
ekki hvar þú varst.
Hann hélt henni fast að sér
og brosti og brosti og brosti og
brosti.
SÖGULOK.
Eining - elja -
nákvæmni
Framhald af bls. 29.
þetta á heima í myndinni, er
nauðsyntegt vegna sameiningar
formanna. Listin í sameiningu
þeirra er það sem endist lengst,
ekki fyrirmyndin. Mér finnst því
skipta litlu máli hvað ég hafði í
huga þegar ég hóf gerð myndar-
innar.
— Þú leggur meira upp úr
formi en lit?
-— Já. Formið er alltaf hið
sama. Liturinn er hins vegar
háður birtunni.
— Hvað skiptir mestu máli við
mótun góðs listaverks?
— Þar þarf saman að fara
elja, eining og nákvæmni. Og
listamaðurinn þarf að hafa öðl-
azt þroska. Góðar listir verða
ekki lærðar, en þær verða ekki
heldur til fyrirhafnarlaust, af
sjálfu sér. Sá sem vill verða góð-
ur listamaður verður að hafa lif-
að Iífinu, hafa öðlazt víðtæka og
gagngerða reynslu. Sköpun listar
verður ekki líkt við þróun, held-
ur stökk eða fæðingu.
Sérgreinir Kristínar í Iistinni
eru photo-etching, portrett og
„beinaskúlptúrinn“, eins og fólk
hefur látið það heita, þótt svo að
hér séu bein hvorki efni né fyr-
irmynd. Satt er það að skútptúr
Kristínar minnir ósjálfrátt á
beinagrind einhvers undradýrs,
— en þetta er bara gips utan á
járnpípum, segir hún. Photo-
etching er uppfinning Kristínar
sjálfrar; hún byrjaði á þessu fyr-
ir vestan og nú eru einhverjir
þar famir að taka þetta upp eft-
ir henni. Photo-etching er sam-
runi koparstungu og ljósmyndar.
Margar andlitsmyndir Kristínar
hanga uppi í vinnustofu hennar.
Þær eru málaðar í sterkum, nán-
ast átakanlegum litum og drátt-
um, eitthvað við þær sem minnir
ósjálfrátt á Bacon, en Kristín
neitar öllum áhrifum frá honum,
— ég kynntist honum ekki fyrr
en ég sá hann í Tate Gallery,
segir hún. — Það er innri mað-
urinn, karakterinn, djúplægustu
eigindir hugans sem ég vil fá
fram. Það þýðir ekki fyrir mig
að reyna að mála manneskju sem
ég ekki þekki, ég verð að hafa
séð hana oft og kynnzt henni
verulega. Ætli sálfræðingurinn
standi ekki á bakvið þetta hjá
mér, þetta er nú einu sinni það
sem maður hefur lært.
— Þú leggur áherzlu á innlif-
un.
— Megináherzlu. Maður verð-
ur að lifa í því sem maður gerir,
í hverjum pensildrætti í hverj-
um málmdropa, annars er þetta
allt saman dautt og einskisvert.
Listsköpun er eins og fæðing.
Maður verður að þjást og pínast
meðan á þessu stendur. Gerð
verksins verður að fylgja tilfinn-
ing, þjáning, togstreita, annars
verður það einskisvirði. Það er
ekki nóg að hafa til að bera verk-
lega kunnáttu og fingralipurð.
— Þú ert þá líklega ekki með-
mælt því að láta ráðast hvemig
myndin verður, treysta á það
spontana.
— Nei, síður en svo. Ég er
andstæð allri tilviljunardýrkun.
Ég get ekki orðið hrifin af list
þeirrar tegundar, þar sem útlitið
er aðalatriðið e» þýðingin engin.
40 VIKAN
14. tbl.