Vikan - 24.04.1968, Qupperneq 13

tíðindi að hann yrði ekki lam-
aður.
Það var ung, m|ög lagleg
h|úkrunarkona, Jane að nafni,
sem hjúkraði honum mjög vel
allan tímann. Hún var frá Color-
ado og talaði amerísku með
mjög skemmtilegum hreim.
Þau urðu mjög góðir vinir og
voru mikið saman, þá tvo mán-
uði sem hann varð að vera inn-
an veggja sjúkrahússins.
Jane var einstök gagnvart
honum, og þótt hann ekki vildi
viðurkenan það fyrir sjálfum sér,
þá voru það meira en vináttu-
bönd, sem tengdi þau saman.
Kvöld nokkurt sátu þau á svöl-
unum og nutu útsýnis yfir sund-
ið, sem gáraðist í vorgolunni.
Jane átti frí og hafði farið (
Ijósbláan kjól, töfrandi tunglskin-
ið glitraði f Ijósu hári hennar.
Hún hallaði höfðinu upp að
öxl hans. — Eg kem til með að
sakna þín mikið, sagði hún. Hann
strauk hár hennar, blítt og var-
lega, það vakti með honum nota-
legar tilfinningu. Augu hennar
voru vot af tárum, en rödd henn-
ar var róleg, þegar hún spurði:
— Hvað heitir hún?
Hann kippti að sér hendinni.
— Marit.
— Marit, endurtók hún. — Það
er fallegt nafn, miklu fallegra
en Jane.
— Jane er fallegt nafn, sagði
hann.
Hún gat ekki lengur stjórnað
sjálfri sér, hún kastaði sér um
háls hans og sagði lágt:
— Fred, ég elska þig . . .
Hann dró hana til sín, án
þess að segja nokkurt orð. Hann
átti henni svo mikið að þakka,
Jane hafði gert svo mikið fyrir
hann. Hún hafði gefið honum
sálarstyrk, þá honum reið mest
á, og læknarnir höfðu sagt hon-
um að ekkert gæti bjargað hon-
um nema sterkur vilji hans sjálfs.
Hann þrýsti henni að sér og tal-
aði til hennar á tungumáli, sem
hún ekki skildi, en skildi þó.
En Marit beið heima. Þannig
hlaut það að vera. Nú var að-
eins um nokkrar vikur að ræða,
það vissu allir.
Flugþernan gekk um og bauð
sfgarettur. Hún mundi eftir því
að tala norsku í þetta sinn, og
hún deplaði augunum dálftið
stríðnislega, þegar hún kveikti
f sfgarettunni hans. —■ Eftir þrjú
kortér lendum við, það er dá-
samlegt flugveður. Hann kinkaði
kolli og hún hélt áfram, og
augu hans hvfldu aftur hugsandi
á óendanlegum haffletinum fyr-
ir neðan. Honum fannst það
nokkuð undarlegt að sitja hér
í flugvélinni og minnast þeirra
atburða, sem skeðu fyrir tuttugu
árum. Hann var fyrir löngu kom-
inn inn í aðra veröld, harða og
miskunnarlausa veröld, þar sem
Framhald á bls. 36.
j
: í.j
..■y ; ■ :
i6. tbi. VIKAN 13