Vikan - 24.04.1968, Síða 24

TILINGRA SIHKKA
Flestar ungar stúlkur dreymir um hveiti-
brauðsdaga í rómantísku umhverfi. Þær
hafa ef til vill einhverja hugmynd um sól
og heiðskíran himin, tónlist í tunglskini . . .
Þetta verða oft eins og óljósar leikmyndir,
þar sem ástin leikur aðalhlutverkið.
Það er kannski ekki svo nauðsynlegt að
hafa glæsilegar leikmyndir, ef annað fer
eftir eftirvæntingunni. Nú er heldur ekki um
óljósar hugmyndir að ræða, unga stúlkan
vonast eftir því að allir draumar hennar
rætist. Draumar sem hún hefur lesið um,
heyrt um og séð í kvikmyndum....
Slíkir draumar geta orðið til þess að hveiti-
brauðsdagamir verði ekki eins fullkomnir og
vonir standa til. Það er aldrei hægt að
kynferðishlið ástalífsins verði eins fullkom-
in og unga stúlkan hafði ímyndað sér.
Ef hin ungu hjón taka þetta til athugunar,
og gera sér ekki of háar hugmyndir um full-
komna hamingju, en reyna að gera sér ljóst,
að á þessu sviði, eins og öðrum sviðum lífs-
ins, er ekki hægt að ætlast til að allir
draumar rætist, — þá held ég að ég hallist
að því að þau hafi öll skilyrði til að njóta
frídaganna; það er að segja ef þau eru alveg
sammála um að þau langi bæði jafnmikið til
þess að fara í brúðkaupsferð, vera út af
fyrir sig, langt í burtu frá vinum og kunn-
ingjum. ...
Ég hef gert skoðanakönnun hjá nokkuð
fjölmennum hóp, og spurt ungar stúlkur
hvort þær álitu brúðkaupsferð ákjósanlegt
upphaf hjúskapar. 92% af stúlkunum horfðu
á mig, eins og til að sjá hvort ég væri alls-
gáð, að láta mér detta í hug að spyrja um
svo sjálfsagðan hlut! Þær gátu ekki hugsað
sér neitt eins dásamlegt eins og að fara í
brúðkaupsferð með unga manninum sínum,
jafnvel þótt þau hefðu ekki ráð á meiru en
helgarferð.
4% höfðu engan sérstakan áhuga á brúð-
kaupsferð og síðustu 4%-in vildu alls ekki
fara í neina brúðkaupsferð.
24 VIKAN 16 tw-
Orðum mínum beini ég því ekki til þessa
litla hóps. Ég skrifa þessa grein með tilliti
til unga fólksins, sem langar til að fara í
brúðkaupsferð, og ég ætla að reyna að gefa
þessu unga fólki einhver ráð, sem kannski
gætu hjálpað til að forðast vandræði, hjálp-
að þeim til að njóta frídaganna sem þau
dreymir um.
Fyrst ætla ég að taka fyrir óþægindi sem
slík ferð getur haft í för með sér, og þau
geta orðið mörg. Ég get að minnsta kosti
vitnað í reynslu eldri hjóna, sem vita hvað
þau eru að tala um.
Setjum sem svo að ung hjón séu búin að
leggja peninga til hliðar til að geta eytt
hveitibrauðsdögum sínum á lúxushóteli er-
lendis.
Það er enginn vafi á því að svo framand-
legt umhverfi getur orðið til þess að þau
séu ekki eðlileg í framkomu sinni gagnvart
hvort öðru. Hátíðlegar máltíðir og drykkju-
peningagjafir í allar áttir geta orðið til þess
að þau kynnast ekki venjum hvors annars.
Hveitibrauðsdagarnir ættu að vera upphaf
þess að ungu hjónin kynnist raunverulega
daglegum venjum hvoi’s annars, hvort sem
þær eru jákvæðar eða neikvæðar, venjum
sem ekki er venjulegt að þau fái tækifæri
til að kynna sér meðan þau eru aðeins trú-
lofuð. En of mikil utan að komandi áhrif
geta orðið þess valdandi að ungu hjónin
koma heim úr brúðkaupsferðinni, jafn ókunn-
ug hvort öðru og þau voru áður.
Og annað er, að brúðkaupsferð sem farin
er á gamlan, hefðbundinn hátt (en það er
líklega orðið nokkuð sjaldgæft), getur orð-
ið að hreinni martröð fyrir ungar og óreynd-
ar manneskjur, jafnvel þótt þau séu fullviss
um gagnkvæma ást, þá hafa þau á tilfinn-
ingunni að allir viti að þau séu á brúðkaups-
ferð, fólk sem sagt ætlast til að sjá hamingj-
una ljóma af þeim. Það getur orðið til þess
að ungu hjónin. verði miður sín og njóti
ekki sem skildi hamingju sinnar.
Svo er það líka raunhæfa hliðin. Það get-
ur verið að annaðhvort eða bæði hjónanna
hafi vinnu, sem þau geta ekki með góðu
móti farið frá, en gera það samt, en hafa
slæma samvizku. Það sama er að segja um
brúðkaupsferð, sem farin er án þess að efni
standi til. ...
Það hefur komið fyrir stúlkur að þær
verða skelfingu lostnar við tilhugsunina um
það að verða einar með elskhuga sínum,
þótt þær séu innilega ástfangnar.
Þegar slíkt hendir, væri skynsamlegt af
ungu hiónunum að reyna að fi'nna orsök til
svo óeðlilegs ótta.
Það gæti t. d. verið hræðsla við kynlífið,
og það gæti líka verið að unga stúlkan væri
hrædd um að missa sjálfstæði sitt og per-
sónuleika.
Ef hún í raun og veru er hrædd við kyn-
lífið, (það er erfitt að komast að hinu sanna
í því), getur það hent að hún verði aldrei
hamingjusöm í hjónabandi!
Og ef hún hefur andúð á því að aðlagast
háttum manns síns, getur verið að hún elski
hann ekki nógu heitt.
Ég held að það séu ekki margar brúðir
sem heyra undir þennan flokk, en þeim sem
hafa einhverja tilhneigingu í þessa átt er það
hollast að endurskoða hug sinn nógu snemma.
Það er oft hægt að bjarga málum, ef hin
raunverulega orsök vandræðanna finnst. .. .
Nú er ég búin að tala um ýmislegt sem
mælir á móti brúðkaupsferðum og hefð-
bundnum hveitibrauðsdögum, og þá langar
mig til að tala um það sem mælir með.
Það er nokkurn veginn ljóst að ungar
stúlkur, sem láta sig dreyma um brúðkaups-
ferð og hveitibrauðsdaga, ímynda sér þessa
fáu daga eða vikur sem paradís á jörð, og