Vikan - 24.10.1968, Qupperneq 10

UFDU UEII DflC-
DILDH.
SERUm
moRcunDDcmn
en ég sýndi honum hundrað og
eina íslenzka gullkrónu, þá leit
hann á mig með lotningu og hélt
ég væri auðkýfingur.
Það var skýjað í Lissabon og
drungalegur svipur yfir öllu,
enda var Salazar búinn að fá
slag númer tvö og allir mjög
áhyggjufullir. Magamikil kerl-
ing í nankingsbuxum gekk um
flugstöðina og safnaði sígarettu-
stubbum í plastpoka, öskunni
sturtaði hún í fötu. Síðar var
mér sagt, að stubbana seldi hún
kerlingu sem rifi utan af þeim
og vefði nýjar sígarettur úr tó-
bakinu, seldi þær síðan aftur
með hagnaði.
Frá Lissabon til Casablanca er
ekki nema um klukkustundar
hopp með Caravellunni. Hitinn
skall á móti okkur, þegar út úr
vélinni kom, líkt og úr risastórri
hárþurrku, sólin skein í heiði og
ekki skýhnoðri á himni. Okkur
var tekið með kostum og kynj-
um, aðalmaður SABENA í Mar-
okkó, Monsieur F. J. Martens,
fagnaði okkur þegar í dyrum
flugafgreiðslunnar ásamt manni
frá ferðaskrifstofunni og tveim-
ur marokkönskum blaðamönn-
um sem tóku af okkur myndir
úti í sólarbreizkjunni með SA-
BENA flugvélina í baksýn og
notuðu flass. Að loknum nauð-
synlegum pappíraskiptum við
landamærin var svo slegið upp
blaðamannafundi við afgreiðslu
SABENA í flughöfninni, þar
sem við útskýrðum getraunina
og telpurnar gerðu örlitla grein
fyrir sér. Allt varð þetta að fara
fram gegnum margfalda túlkun,
Marokkanarnir töluðu bara
frönsku og arabísku, svo Mart-
ens varð að túlka fyrir mig á
ensku og ég aftur á íslenzku
fyrir telpurnar, og svo öfuga leið
til baka. Loks var þessu lokið,
og hin opinbera heimsókn okk-
ar í soldánsríkið Marokkó var
hafin.
Casablanea er spænska. Casa
þýðir hús og blanca þýðir hvítt.
Þar af leiðandi heitir Casablanca
á íslenzku Hvítt hús. Á arabísku
Dar-el-beida. Enda eru öll hús í
Casablanca snjakahvít. Og sem
við ókum í nýjum Renault 16
með bílstjóranum okkar, honum
Qosmane Brahim — sem við
kölluðum Guðmund til hægðar-
auka -- inn í borgina, hafði ég
ákaflega ríkt á tilfinningunni að
þetta væri Afríka. Það gerði
þessi þróttmikli gróður, sem alls
staðar gnæfði, döðlupálmar og
bananatré, og ekki síður fólkið
á götunum. Það var hvítt, brúnt,
svart, klætt á evrópuvisu og í
sjöl og sloppa á afríkuvísu, konur
með blæjur, konur með stærð-
ar bagga á höfðunum sem þær
þurftu ekki einu sinni að styðja
við með fingri, og íturvaxnar
ungmeyjar á skellinöðrum. —
Menn með asna, menn með múl-
asna, asnakerrur, hestakerrur,
kerrur með járnhjólum, kerrur
með gúmmíhjólum, kerrur gerð-
ar úr gömlum bílahásingum,
kerrur gerðar á ótrúlegasta,
frumstæðasta hátt, fínar kerrur.
Alla vega litt og klætt fólk á
mótorhjólum, skellinöðrum, reið-
hjólum, sum þessi hjól með aft-
anívögnum. Og yfir öllu þessi
brennheita, sterka sól. Mér
fannst allt framandi og annar-
legt, hér var ég kominn með
tvær telpur utan af fslandi og
gat ekki einu sinni talað við bíl-
stjórann, sem okkur hafði verið
fenginn til viku samferðar og
satt bezt að segja leizt mér ekk-
ert á þessa hjörð, sem ég sá út
um gluggana á bílnum.
Hotel el Mansour heitir hót-
elið, sem við fengum inni á í
Casablanca. Þetta er gríðarstórt
hótel og fínt og hefur þann stóra
kost, að skrifstofa SABENA er
á götuhæðinni. Og þar var herra
Martens, okkar mikla hjálpar-
hella. Og þarna í anddyrinu
byrjuðum við Guðmundur að
tala saman, hann á arabísku og
frönsku en ég á ensku og ís-
lenzku. Við gerðum það statt
með okkur að hittast eftir
klukkutíma og þá ætlaði hann
að sýna okkur borgina. Hvað
hann stóð við, og aftur á ný
lögðum við af stað undir steikj-
andi sól að skoða Kasablönku.
Eins og allir aðrir staðir á
þessum slóðum á Casablanca sér
merkilega sögu. íbúarnir eru
eitthvað um milljón og þar af
eru marokkanskir múhameðs-
trúarmenn lang flestir, þó er
eitthvað á þriðja hundrað þús-
und af gyðingum og Evrópu-
mönnum aðfluttum. Á þrettándu
öld var þarna lítið fiskiþorp sem
hét Anfa, enginn veit hve gam-
alt það var. En af grunni þessa
litla þorps reis þarna byggð, sem
Framhald á bls. 39
•-
4 Casablanca. Á þessari mynd má glöggt
sj^á, livernig fyrirkomulag borgarinnar
er, í geislum út frá gömlu Medínunni.
Leirkerasmiður að skreyta ker. Sennilega
er liann leirkerasmiður í 10. lið eða þar
um bil, því handverkið gengur f erfðir
frá föður til sonar. Hann liandmálar öll
kerin sín — með fingrunum einum — og
er fljótur að því. 4
Þótt klæðnaður Marokkana sé 4
sýnishorn af flestu, sem til er, mun
þó sá sem hér sést á myndinni hvað
algengastur. — Þetta er algeng sjón
við alla þjóðvegi þar; fólk, sem bíð-
ur fars, og karlinn á asnanum er alls
staðar. úti í sveit og inni í borg —
sjá hægra megin.
Ávaxtamarkaður í Medínunni. Verzl-
unarvörunrii er raðað þar sem gott
þykir og vegfarendur verða að stikla
yfir útstillinguna.
Úr nýju Medínunni í Casablanca. Torgsalarnir standa við söluvagna sína og borð
og falbjóða vöruna með hrópum og handapati.
10 VIKAN 42- tbl-