Vikan - 02.04.1969, Blaðsíða 2

AÐALSMERKIOKKAR
er flfðtt og sanngjarnf
unnsilfr
ViSskiptakjör í bifreiðatryggingum virðast nú svo til eins hjá trygg-
ingafélögunum hér á landi, þar sem iðgjaldaafsláttur og iðgjöld eru
mjög álíka. Hins vegar eru mörg atriði, sem valda því, að Sam-
vinnutryggingar hafa verið stærsta tryggingafélagið hér á landi um
árabil. Fyrirkomulag á rekstri þeirra er allt annað en hjá öðrum trygg-
ingafélögum, þar sem tekjuafgangur félagsins rennur beint til trygg-
ingartakanna. Mikið kapp hefur verið lagt á að hraða uppgjöri hvers
konar tjóna og láta sanngirni ráða við ákvörðun tjónbóta.
Með vaxandi erfiðleikum í þjóðfélaginu verða
BIFREIÐAEIGENDUR að hyggja vel að því, hvar
öruggast og hagkvæmast er að tryggja. ÞÉR getið
ætíð treyst því, að Samvinnutryggingar bjóða trygg-
ingar fyrir sannvirði’ og greiða tjón yðar bæði fljótt
og vel.
ÁRMÚLA 3 - SÍMI 38500
SAMVirVlNUTRYGGirVGAR
Vantrú á
valdhöfum
1 einum af umræðuþáttum
sjónvarpsins voru báðir þátt-
takendur sammála um, að
meðal almennings hér á landi
ríkti rótgróin vantrú á vald-
höfum. Tekið var skýrt fram,
að ekki væri um að ræða nú-
verandi ríkisstjórn og aðra
yfirmenn, heldur valdhafa al-
mennt bæði fyrr og síðar.
Hér er drepið á atriði, sem
ekki hefur oft komið fram
opinberlega og er vissulega
athyglisvert. Þessi vantrú á
valdhöfum og virðingarleysi
fyrir þeim og því sem þeir
eiga að hugsa um, þjóðar-
heildinni, hefur haft alvar-
legar afleiðingar undanfarin
ár. Hver einstaklingur hefur
reynt eftir beztu getu að
skara eld að sinni köku og
ekki hirt hið minnsta um,
hvort brambolt hans hefur
verið óhagstætt eða jafnvel
skaðlegt fyrir þjóðfélagið í
heild. Það er naumast ein-
leikið, hversu illa hefur tek-
izt hér á landi að láta ríkis-
fyrirtæki bera sig. Skýringin
er einfaldlega sú, að íslend-
ingum dettur ekki í hug að
eyða tima og orku í að reyna
að græða peninga fyrir aðra
en sjálfa sig.
Því er haldið fram, að við
séum einstaklingshyggjumenn
í ríkara mæli en aðrar þjóð-
ir, og það er áreiðanlega
hverju orði sannara.
Nýlega heyrði ég mann lýsa
því yfir, að hann sæi ekki
jafnmikið eftir neinum pen-
ingum og þeim, sem hann
greiddi í skatta og útsvör.
Þarna er hugsunarháttur al-
mennings lifandi kominn.
Þetta er ástæðan til þess, að
hver sem betur getur hefur
reynt að svíkja undan skatti.
Okkur ætlar seint að lær-
ast að líta á okkur sem eina
heild í fjárhagslegu tilliti; að
ríkið og þjóðfélagið — það
erum við sjálf.
G. Gr.