Vikan - 02.04.1969, Blaðsíða 4

BLESSUÐ PÓLITÍKIN
Herra ritstjóri!
Vikan mun vera ópóli-
tískt blað, en grípur þó oft
á pólitískum vandamálum
í þættinum „í fullri al-
vöru“. Að sjálfsögðu er
ekkert nema gott um það
að segja, en þó verður að
vænta þess að í slíkum
greinum fari blaðið rétt
með staðreyndir og reyni
að draga réttar ályktanir í
þeim málum, sem blaðið
æskir að fella úrskurð í.
í þættinum „í fullri al-
vöru“ þann 13 marz sl. er
fjallað um að viðreisnin
hafi brugðizt. Síðan segir:
„En það er ekki einu sinni
hægt að halla sér að
stjórnarandstöðunni í von
um að hún geri betur. Það
eitt virðist vaka fyrir
st j órnarandstöðuf lokkun-
um að steypa stjórninni til
þess að komast sjálfir í
stólana, án þess að sýna á
nokkurn hátt, að þeir eigi
þangað meira erindi.
Kæmust þeir þangað,
tækju þeir þegar í stað
upp meginbaráttu allra
stjórna hingað til: Að
halda í stólana hvað sem
það kostar“.
Svo mörg eru þau orð.
Mig langar til að spyrja
yður hvaða ríkisstjórnir á
undan „viðreisnarstjórn-
inni“ hefur haft það að
„meginbaráttu (allra
stjórna hingað til!) að
halda í stólana hvað sem
það kostar"? Mér er ekki
kunnugt um þær ríkis-
stjórnir. Fram til þessa
hafa ríkisstjórnir yfirleitt
þótt sitja fremur of stutt
en of lengi. Hermann Jón-
asson hefur stundum feng-
ið ámæli fyrir að segja af
sér árið 1958, en það gerði
hann strax og hann taldi
að ekki væri samstaða í
ríkisstjórninni um að koma
fram þeim málum, sem
þjóðfélaginu væri nauð-
synleg. Hermann Jónasson
gæti sjálfsagt setið að
völdum enn þann dag í
dag, ef hann hefði haft það
að markmiði að halda í
stólana hvað sem það kost-
aði. Þessi dómur yðar um
stjórnarandstöðuna í heild
hefur því við engin rök að
styðjast.
í framhaldi af þessu seg-
ið þér: „Einn þeirra járn-
karla, sem stjórnarand-
staðan notar í bolabaráttu
sinni, er „verkalýðurinn"
m.ö.o. launþegahópurinn í
ASÍ“. Leyfist mér að benda
yður á að ennþá hefur ekki
orðið nema eitt verkfall,
sem bein afleiðing að síð-
ustu ráðstöfunum ríkis-
stjórnarinnar í efnahags-
málum, en það er sjó-
mannaverkfallið, sem stóð
í rúman mánuð. Forystu-
menn þeirra sjómannasam-
taka, sem að verkfallinu
stóðu voru stjórnarsinn-
arnir Jón Sigurðsson og
Guðmundur H. Oddsson.
Ekki ætla ég að álasa þeim
góðu mönnum fyrir hlut-
deild þeirra í sjómanna-
verkfallinu, en svo mikið
er víst að ekki verður þeim
ætlað að standa fyrir bola-
baráttu stjórnarandstöð-
unnar gegn ríkisstjórninni.
Þessi aðdróttun yðar a(ð
stjórnarandstöðunni er því
vægast sagt smekklaus.
Þér berið það ó borð fyr-
ir lesendur yðar að „fokið
sé í flest skjól“ vegna þess
að stjóynarandstaðan hafi
brugðizt. Rök yðar fyrir
því eru svo villandi og
haldlaus, eins og rakið
hefur verið hér að ofan, að
mér finnst að þér verðið
sóma blaðs yðar vegna að
gera bragarbót, annað
hvort með því að birta
þetta bréf, eða gera leið-
réttingu sjálfur.
Reykjavík, 16.3. 1969
Árni Bendiksson.
Ekki átti ég þess von, að
allir yrffu mér sammála, er
ég skrifaffi umrædda grein.
En þetta er fyrsta skamm-
arllréfiff, sem mér berst,
stjórnarsinnar hafa þegar
skammaff mig munnlega.
Ég þykist bvorki þurfa
aff gera bragarbót effa leiff-
réttingu, þótt affrir séu
annarar skoffunar en ég.
Hins ve.gar er þetta ákjós-
anlegt tækifæri fyrir mig
til að ítreka nokkuff hvert
álit ég lief á þessum mál-
um. Aff mínu viti geta
stjórnir stefnt málum sín-