Vikan - 14.08.1969, Blaðsíða 33

Mentol sigarettan sem hefur
hreint og hressandi bragð.
miklu úrvali. Þar á meðal má
nefna míníatúr-eftirlíkingar af
húsmunum ýmsum, sem áður
fyrr voru sjálfsagðir hlutir í
húshaldi hvers heimilis. Þarna
eru kolur úr gljáandi kopar og
fylgir með leiðarvísir á íslenzku
og erlendum málum, þar sem
skýrt er frá hvernig þessi ljós-
færi voru handtéruð á sínum
tíma. Svo eru þarna útskornir
askar, blöndukönnur, strokkar
og fleira og fleira. Enn má nefna
útskorna prjónastokka, ætlaða
til að geyma í bandprjóna og
því um líkt, en nú nota ungu
stúlkurnar þá undir eyrnalokka
og aðra skartgripi, segir Gerður.
Þá eru hérna veggteppi og inni-
skór, unnir úr lopa, eftir frú
Barböru Árnason, mjög fallegt
hvorttveggja eins og annað sem
sú kona gerir.
— Og hér eru svokallaðir
akkeriskrossar, segir Gerður. —
Það eru kertastjakar, smíðaðir
sérstaklega fyrir kapellu, sem er
við húsmæðraskóla kirkjunnar
á Löngumýri. Og þarna er
hrossahársgjörð, uppi á bitan-
um. Fléttuð úr hrosshári. Það
kunna fáir núorðið. Við fengum
hana norðan af Langanesi.
—■ Eru viðskiptavinirnir af
einhverjum aldursflokkum
fremur en öðrum?
— Þeir eru á öllum aldri, og
ekki sízt ungt fólk. Unga fólkið
leggur vaxandi áherzlu á að
hlutirnir sem það notar séu fal-
legir, hlutir sem það notar dag-
le"a, til dæmis konurnar í eld-
húsinu. Það er mjög ánægjulegt
að verða var við það. Mér finnst
það áberandi hvað unga fólkið
hefur þroskaðan smekk. Smekk-
urinn batnar greinilega með
hverri kynslóð.
— Og þér líkar starfið vel?
— Já, það er skemmtilegt og
skapandi. Vinnudagurinn er að
vísu oft langur, en ef einhver
árangur sést af starfinu, þá tel-
ur maður það ekki eftir.
dþ.
Pyndingar á
brúðkaupsnótt
Framhald af bls. 17
og þau stíga bæði ofan í körf-
una.
Allir viðstaddir steinþegja og
halda niðri í sér andanum.
Maurarnir skríða uppeftir líköm-
um ungmennanna og bíta í óða-
önn. Andlit brúðhjónanna kipp-
ast til af sársauka, en ekkert
hljóð kemur fram á varir þeirra:
þau standast prófið. Þar með
hafa þau sýnt og sannað, að þau
eru fólk til að standast erfið-
leika lífsins. Gvaranar beita
þessum pyndingum einnig gegn
óvinum sínum, þegar þannig
liggur á þeim.
Um síðir fá brúðhjónin að
stíga upp úr körfunni og eru þá
alþakin maurum, sem í snarhasti
eru þvegnir af þeim með vatni
og sterkþefjandi bruggi. Körf-
unni er hent á bálið með þeim
maurum, sem eftir eru í henni.
Þá hefst nokkurs konar hátíð-
arganga. Allir karlmenn ætt-
bálksins ganga í röð framhjá
brúðhjónunum. Hver þeirra
virðir andlit stúlkunnar vand-
lega fyrir sér — í síðasta sinn.
Upp frá þessu er hún tabú fyrir
þá. Síðan er sezt að margvísleg-
um veizlukosti: skjaldbökueggj-
um, steiktum fiski og veiðidýr-
um, ávöxtum og hunangi. Þessu
er skolað niður með cachire,
áfengum drykk sem bruggaður
er úr rót vissrar maístegundar.
Þegar fólkið er mett byrjar
ballið. Dansað er kringum bálið,
yfirleitt í pörum, en sumir karl-
mannanna fá sér þó snúning með
tveimur konum samtímis, svo og
sumar konur með tveimur karl-
mönnum. Rótarbruggið er knei-
að ákaflega og smátt og smátt
fækkar í danshringnum. Hvert
parið eftir annað leiðist reikult
út á milli trjánna, þar sem al-
mennar samfarir hefjast af
hjartans lyst.
Brúðhjónin, May níu ára og
Rantu fimmtán, yfirgefa fagnað-
inn í kyrrþey og læðast niður
að nærliggjandi fljóti. Rantu eys
vatni á líkama konu sinnar til
að draga úr sviðanum í sárunum
eftir maurabitið. En ekki er þor-
andi að fara í bað. Fljótið er
krökkt af mannætufiskum, svo-
kölluðum pirayos, sem breytt
geta manni í beinagrind á nokkr-
um sekúndum.
May og Rantu leggja kinn við
kinn, en þau kyssast ekki. Koss-
inn er óþekktur hjá mörgum
Indíánaþjóðflokkum á Amazon-
svæðinu og þar suður af. Ástar-
hót þeirra eru ósköp feimnisleg
og lausleg, og sjálft kynlífið er
algerlega laust við rómantík.
Engin blíðlæti fara á undan kyn-
mökunum og sjálf eru þau dýrs-
leg og æðisgengin. Þegar karl-
mennirnir koma úr veiðiferð,
sem kannski hefur staðið í viku,
þá þrífa þeir formálalaust til
kvenna sinna og liggja þær í
allra augsýn.
Indíánar þessir hafa mjög tak-
markaða ánægju af samförunum,
jafnt andlega sem líkamlega.
Þetta kemur sumpart til af því,
að snemma á barnsaldri eru kyn-
færi karlmanna harðvafin innan
í snæri, og breytir það lögun
þeirra verulega, svo sem að lík-
um lætur. Þetta er gert til að
verjast sjúkdómum. Enda líta
33. tbi VIKAN 33