Vikan - 14.08.1969, Blaðsíða 45

Aðalpersónurnar í hin-
um vinsælu Bonanza-
þáttum, feðgarnir Ad-
am, IIoss, Joe og Ben
Cartwright.
BONANZA er kominn
GREENE).
LORNE GREENE leikur föð-
urinn, Ben Cartwright. Hann
er Kanadamaður og stundaði
upphaflega nám í efnaverk-
fræði við Queens University,
en hætti því og sneri sér að
tungumálum, aðallega grísku
og þýzku. Síðan gerðist hann
atvinnuleikari, en þegar stríð-
ið brauzt út, var enga vinnu
að fá á því sviði. Hann gerð-
ist því útvarpsmaður og naut
geysilegra vinsælda sem slík-
ur. Eftir stríðið hóf hann aft-
ur að leika á sviði og síðan
í kvikmyndum og sjónvarpi.
ADAM CARTWRIGHT (PERHELL ROBERTS).
PERNELL ROBERTS leikur
elzta soninn, Adam. Hann
stundaði framan af hin ólík-
ustu störf, var m.a. sölumað-
ur, slátrari, legsteinssmiður,
vegnavinnumaður og fleira. En
um leið og hann kynntist af
tilviljun leiklistinni, ákvað
hann að helga henni alla
starfskrafta sína. Hann hefur
leikið mikið á sviði, m.a. í
mörgum Shakespeareleikritum.
Árið 1955 var hann kosinn
bezti leikari ársins á Broad-
way. Auk þess hefur hann
leikið í mörgum þekktum
kvikmyndum og sjónvarps-
þáttum.
IIOSS CARTWRIGIIT (DAN BLOCKER).
DAN BLOCKER leikur mið-
soninn, hinn feita og vingjarnr
lega Hoss. Dan var 100 pund
að þyngd, þegar hann hóf nám
í barnaskóla, 200 pund, þegar
hann innritaðist í gagnfræða-
skóla og 300 pund, þegar hann
tók að sér að leika í Bonanza.
Hann barðist í Kóreustríðinu,
en að því loknu hélt hann
áfram námi og tók magister-
próf í ensku og leikbók-
menntum. Hann fékkst við
kennslu um skeið, en hóf síð-
an að leika 1 sjónvarpsþátt-
um.
BEN CARTWRIGHT (LORNE
JOE LITLI CARTWRIGHT (MICIIAEL LANDON).
MICHAEL LANDON leikur
yngsta bróðurinn, Joe litla. I
æsku leiddist honum í skólan-
um og hann lauk aldrei nauð-
synlegum undirbúningsprófum.
Honum voru samt boðnir ótal
styrkir til að stunda háskóla-
nám, af því hann var svo
snjall í íþróttum, aðallega
spjótkasti. Meiðsli í handlegg
bundu endi á íþróttaferil hans.
Hann var afgreiðslumaður í
búð, þar til honum hugkvæmd-
ist að gangast undir hæfnis-
próf sem • leikara hjá Warner
Brothers.
BONANZAÞÆTTIRNIR, sem íslenzka sjónvarp-
ið er að byrja að sýna, eru mörgum kunnir
úr Keflavíkursjónvarpinu. Sú var tíðin, að
crðið Bonanza var tákn spillingarinnar, sem var á
góðri leið með að ganga að íslenzkri menningu
dauðri, að dómi sextíumenninganna. En tímarnir
breytast og sjónvarpsáhorfendur munu komast að
raun um, að þetta eru hinir meinlausustu þættir
og meira að segja vel gerðir og skemmtilegir. Þeir
eiga áreiðanlega eftir að veita mörgum ánægjulega
kvöldstund, enda hafa þeir notið mikilla vinsælda
um allan heim. Aðalpersónurnar eru Ben Cart-
wright, sem leikinn er af Lorne Greene, og þrír
synir hans, Adam, Hoss og Joe litli, sem leiknir
eru af Perhell Roberts, Dan Blocker og Michael
Landon. Þeir félagar lenda í stöðugum ævintýrum
og verða fyrr en varir góðir kunningjar manns,
sem gaman er að hitta 1 hverri viku.
☆
ÞEGAR FÓLKIÐ kom
heim að aflokinni verzlun-
armannahelgi, lúið og stirt
eftir útilegu og allt það
erfiði, sem slíkri ánægju
fylgir, var ekki amale»gt
að geta endurnýjað kynni
sín við sjónvarpið eftir
margra vikna sumarfrí.
Reyndar hóf sjónvarpið
aftur útsendingu á sunnu-
dagskvöldið og skapraun-
aði þá þeim fáu hræðum,
sem sátu heima yfir helg-
ina, með eldgamalli og
leiðinlegri, brezkri gaman-
mynd. Hinn ágæti Alister
Sim lék að vísu aðalhlut-
verkið í henni, en það
dugði ekki til að þessu
sinni.
A mánudagskvöldið voru
tveir innlendir þættir. Sá
fyrri var stutt en prýði-
leg kvikmynd um hátíða-
höld í tilefni af hálfrar
aldar afmæli Vestmanna-
eyjakaupstaðar. Veðurguð-
irnir hlífðu ekki eyjabú-
um á sjálfan afmælisdag-
TÍU
□RQPAR
VIÐ
TÆKID
inn. Það rigndi reiðinnar
feikn og útihátíðahöld
fóru að miklu leyti út um
þúfur af þeim sökum.
Engu að síður var myndin
ágæt, vel tekin af Ernest
Kettler og textinn hinn
áheyrilegasti, en Eiríkur
H. Einarsson annaðist
hann.
Síðari þátturinn var
lengri og viðameiri. Hann
hét ískristallar og er ætl-
aður til útflutnings; hefur
þegar verið sýndur í
danska sjónvarpinu ográð-
gert er að sýna hann víð-
ar á næstunni.
Skömmu eftir að Danir
höfðu fengið að sjá dýrð-
ina, skrifaði íslenzk kona
búsett í Kaupmannahöfn
Velvakanda Morgunblaðs-
ins og kvaðst hafa blygð-
ast sín fyrir að vera ís-
lendingur kvöldið sem
þátturinn var sýndur. Það
verður því miður að segj-
ast, að tilfinningar þessar-
ar konu hafa verið skilj-
anlegar. Það er skemmst
frá að segja^ að þátturinn
er misheppnaður: furðu-
legt samsafn af óskildum
atriðum, sem öll eru tón-
listarkyns, utan tvö, sem
eru, brot úr skopþáttum
Flosa Ólafssonar, og komu
eins og fjandinn úr sauða-
leggnum. Flosi hefur gert
margt vel í þáttum sín-
um, en þessi atriði eru af
lakara taginu og óskiljan-
legt hvers vegna þau voru
valin.
Líklega hefur vakað fyr-
ir sjónvarpsmönnum, að
nágrannaþjóðir o k k a r
fengju að líta nokkur
sýnishom af hinu bezta á
sviði skemmtiefnis, sem
íslenzka sjónvarpið hefur
gert. En þátturinn var
ósamstæður, langdreginn
og lífvana og gefur enga
hugmynd um það ágæta
starf, sem íslenzkir sjón-
varpsmenn hafa unnið á
undanförnum þremur ár-
um.

33. tbi. VIKAN 4.-)