Vikan - 21.05.1970, Qupperneq 3

21. tölublaS - 21. maí 1970 - 32. árgangur
VIKAN
í vor fóru flugfreyjur Flugfélags íslands
í nýja og hárauða búninga, sem eiga að vera
meir í takt við ríkjandi tízku en
gömlu búningarnir. I tilefni af þessu
hefur VIKAN tekið saman grein í myndum
og texta um búninga flugfreyjanna
hjá Flugfélagi Islands allt frá fyrstu tíð.
í ÞESSARI VIKU
Nýja framhaldssagan, sem hefst í þessu
blaði, nefnist „Ævintýri á Spáni". Hún fjallar
um sumarleyfi tveggja ungra stúlkna
á sólbökuðum ströndum Spánar.
Sagan er skemmtileg og spennandi
lesning, ekki sízt á þessum tíma árs,
þegar hugurinn snýst um sólskin og
sumarleyfi framar öllu öðru.
„Það þarf að tryggja gistingu á einum bæ
í öllum venjulegum sveitahreppum
landsins fyrir þá, sem vilja ferðast ódýrt,
hvort sem þeir eru á bíl, ríðandi
eða gangandi." Þetta er ein af mörgum
tillögum í athyglisverðri grein, sem
Björn Stefánsson skrifar í þessari viku. Hann
stingur einnig upp á, að skipulagðar verði
gönguleiðir og reiðleiðir um sveitir landsins.
Hilmar Jónsson, bókavörður í Keflavík,
hefur sent Vikunni sögukorn, sem nefnist „Þegar
Kisi kom aftur". Sagan er byggð á sönnum
atburði og er skemmtileg lýsing á
litlu atviki úr daglega lífinu. Hilmar er kunnur
fyrir skorinorðar greinar og ritgerðir um
bókmenntir og þjóðfélagsmál.
Við höldum enn áfram að segja frá ævintýralegu
lífi rithöfundarins fræga, Jack London.
Síðast var greint frá hinni ótrúlegu hrakför
hans á óhappaskipinu „Snarken".
í næstu grein er Jack aftur kominn heim og hagur
hans réttis ögn, en aðeins um stundarsakir.
í NÆSTU VIKU
„Dansinn er mér allt", segir Henný Hermanns,
sem kjörin var alþjóðieg fegurðardrottning
á heimssýningunni í Japan, eins og kunnugt er.
Við birtum í næsta blaði viðtal við
Henný og mikinn fjölda mynda af henni.
Að auki er á forsíðunni falleg litmynd af
Henný Hermanns í Reykjavík, tekin í
blíðviðri þessa tíðindasama vors.
FORSIÐAN Stúlkurnar á forsíðunni, þær Margrét Sigurgeirsdóttir, Margrét Páls-
dóttir, Valgerður Tómasdóttir og Jóhanna Hauksdóttir, eru ánægðar með lífið og tilver-
una — í spánnýjum og hárrauðum flugfreyjubúningi. Sjá grein og myndir á bls. 26—27.
(Ljósm. Sigurgeir Sigurjónsson).
f FULLRl ALVÖRU
BERGMÁL FORTÍÐARINNAR
Þrisvar sinnum á þessum áratug höfum við
verið minntir á, að við búum í landi hrikalegrar
náttúru, sem ekki er einasta fögur og stórbrotin,
heldur óblíð og hættuleg. Það þótti heldur betur
tíðindum sæta, þegar Askja gaus 1961. Og enn
frekar var ástæða til að undrast, þegar gjósa tók
úti í hafi 1963 og fyrr en varði hafði nýtt land
fæðzt, sem ekki sökk aftur í sæ, eins og búizt
var við, heldur hélt áfram að vaxa og þróast.
Surtsey er nú orðin sjö ára gömul og er tvímæla-
laust mesta náttúruundur, sem gerzt hefur hér á
landi í mannaminnum. Það hefur verið hljótt um
eyna í nokkurn tima, en einmitt í þessu hefti
Vikunnar er sagt frá fyrsta leiðangri út í eyna í
vor. Ljósmyndari blaðsins slóst í för með nokkr-
um félögum úr Surtseyjarfélaginu, og einn þeirra
segir ferðasöguna og rifjar um leið upp kynni
sín af Surtsey. Og nú síðast er Hekla enn farin
að gjósa.
Það var í sjálfu sér ekki undarlegt, þótt fólk
flykktist austur til að sjá með eigin augum ham-
farirnar í þessu fræga eldfjalli. En undarlega
gáleysisleg var sú ánægja, sem margir létu í Ijós
yfir nýju gosi í Heklu. Eldgos er að sjálfsögðu
stórfenglegur viðburður, en því fylgir jafnan
mikil hætta, sem ekki má gleymast í hamagangi
forvitninnar og óþreyju augnabliksins. Það var
sannkallað lán, að Búrfellsvirkjun skyldi bjargast
að mestu óskemmd, en ekki mátti miklu muna,
að illa færi.
Þótt flesta fýsti að komast á staðinn og eignast
í hugskoti sínu minningu um mikilsháttar atburð,
mátti þó heyra eina og eina rödd, sem var eins
og bergmál fortíðarinnar, þeirra ólýsanlegu hörm-
unga, sem eldgos hafa valdið á landi hér.
„Ef maður gæti orðið bændunum að einhverju
liði, það væri sök sér. En að þeysast þetta til
þess eins að svala eigin forvitni og hégómagirnd,
ja, svei."
Þetta sagði roskinn maður við undirritaðan á
miðvikudagsmorguninn, er hann hélt til sinnar
hversdagslegu vinnu, ósnortinn af æsilegum
spenningi atburðarins, en minnugur hættunnar,
sem honum fylgdi.
Heklugosið nýja mætti gjarnan verða til þess,
að við gerðum okkur glögga grein fyrir eðli
landsins, sem við búum í, og efldum almanna-
varnir, svo að einhverjum vörnum verði við kom-
ið, ef á þarf að halda, þegar næst gýs. Enginn
veit hvar það verður, né hverjar afleiðingarnar
kunna að verða. G.Gr.
VIKAN
Útgefandl: Hllmir hf. Ritstjórl: Gylfl
Gröndal. Blaöamenn: Dagur Þorleifsson, Matthildur
Edwald og Ómar Valdimarsson. Útlitsteikning: Hall-
dóra Halldórsdóttir. Auglýsingastjóri: SigriSur Þor-
vaidsdóttir. — Ritstjóm, auglýsingar, afgrelSsla og
dreifing: Skipholti 33. Símar 35320 — 35323. Pósthólf
533. VerS i lausasölu kr. 50,00. ÁskriftarverB er 475
kr. fyrir 13 tölublöS ársfjórSungslega, 900 kr. fyrir
26 tölublöS misserislega. — ÁskriftargjaldiS greiSist
fyrirfram. Gjaldd. em: Nóv., febrúar, mai og ágúst.
21. tbi. VIKAN 3