Vikan - 21.05.1970, Qupperneq 21

□ □
EFTIR BJÖRN
STEFÁNSSON
má neyta á tveimur stöðum ef
vill. Slík fyrirgreiðsla miðast að-
eins við það ferðafólk, sem ekki
gerir miklar kröfur. Vegna lítils
tilkostnaðar getur hún orðið
sæmilegt búsílag, þó að verðlag
sé ekki haft hátt. Til þess að ein-
hver brögð geti orðið að slíkum
ferðaháttum, þarf að vera hægt
að ferðast um allt landið á þenn-
an hátt. Menn þurfa að geta
fengið ferðabækling með yfirliti
yfir alla slíka ódýra gististaði
með auglýstu verðlagi. Um leið
þarf að sjá þeim sem taka á móti
fólkinu fyrir leiðbeiningum um
kost og gistingu, svo að bæði
ferðafólk og gestgjafar viti hvers
vænta má. Búnaðarfélag fslands
ætti með aðstoð menntaðs ferða-
málamanns og héraðsráðunauta
að tryggja í öllum venjulegum
sveitahreppum landsins einn
gististað af þessu tagi og leið-
beina gestgjöfum um móttöku
gesta, aðbúnað og matreiðslu.
Frá öðrum löndum er vitað, að
aðstaða slíkra gestgjafa, sem
nota eigin húsakost og vinnuafl
heimilisfólks, er mjög sterk í
samkeppni við venjulegan gisti-
húsarekstur. Hefur því komið
fyrir, að reynt hafi verið að
bregða fæti fyrir þá starfsemi af
stærri gistihúsaeigendum. Til að
halda þessum litlu keppinautum
niðri eru alls konar opinberar
reglugerðir hentugar, til dæmis
reglugerð um útbúnað á gisti-
stöðum. Vel mætti samt setja
reglugerð um útbúnað vegna
auglýstrar gistingar á sveitabæj-
-4^. Á gönguleiðum má jafnvel innrétta útihús fyrir göngufólk. Á þessum bæ
var búið í fjárhúsinu um alllangt skeið, áður cn bæjarhúsin voru reist, og
taldi bóndi, að farið hcfði vel um fólkið. — Frá Ástúni á Ingjaldssandi i Vestur-
ísafjarðarsýslu.
Víða cru hlýlegir áningarstaðir, þótt umhverfið sé hrjóstrugt.
um án þess að spilla fyrir. Þær
reglur skyldu fyrst og fremst
vera til þess gerðar, að gestir
viti á hvarju þeir megi eiga von.
Það er þekkt úr öðrum löndum,
að gististaðir eru flokkaðir og
gerðar misstrangar kröfur til út-
búnaðar á þeim. Eins mætti gera
hér. - Þess má geta, að Flugfé-
lag íslands hefur nú byrjað að
útvega erlendum ferðamönnum
gistingu á sveitabæjum. Er þá
um að ræða dvöl um nokkurra
daga skeið á sama stað. Ég hef
hins vegar í huga jöfnum hönd-
um dvöl um lengri eða skemmri
tíma og næturgistingu með
kvöldverði og morgunmat, þar
sem menn geta nestað sig til
dagsins. Mér virðist, að þeir
sveitabæir sem Flugfélagið býð-
ur erlendum ferðamönnum til
gistingar í sumar, séu betur hýst-
ir en nauðsynlegt er á óbreytt-
um gististöðum.
Annar ferðaháttur sem ekki er
greitt nóe fyrir i sveitum lands-
ins er skipulaeðar gönguleiðir.
Menn telja að vísu að íslending-
ar séu ekki mikið fyrir göngur,
en hitt er víst, að hér á landi er
ekkí hoðið upp á skipulaeðar
gönguleiðir eins og gert er í Nor-
egi og í Svíþjóð og víðar, þar
sem menn geta gengið milli nátt-
staða án þess að bera með sér
meira en nestisbita og klæði. Ég
te1 hins i'pgar víst. að slíkar leið-
ir yrðu vinsælar hér á landi, ef
þær kæmust á. Það er mikið fyr-
ir sknrt á fyrirrrreiðslu í sveit-
um, að allur fjöldinn af ferða-
fólki hefur undanfarið leitað inn
i óbv<?gðir. Veðrátta í byggð og
niðri undir bvggð er hér á landi
einmitt við hæfi göngufólks og
lík því sem er á vinsælustu
gönguleiðum til fjalla í Noregi.
Gönguleiðirnar þarf að skipu-
leggja þannig, að hæfilega langt
sé á milli náttstaða, en það eru
20—30 kílómetrar. í náttstað eiga
menn að geta fengið aðalmáltíð
dagsins um kvöldverðarleytið
eða litlu fyrr og morgunmat áð-
ur en langt er upp að morgni og
nestað sig um leið til dagsins.
Til að létta af mönnum viðlegu-
útbúnaði og tryggja hreinlæti í
náttstað má nota það fyrirkomu-
lag, sem tíðkast á skipulögðum
gönguleiðum í Noregi. Þar bera
menn með sér tvö lök eða laka-
poka, sem þeir liggja í, en fá í
náttstað lánaðar ofan á sig
ábreiður í rúmið. Húsakynni
mega vera fábrotin; má jafnvel
innrétta fjós til gistingar, og
göngumótt fólk þarf ekki upp-
hituð herbergi að sumarlagi.
Nauðsynlegt er að gönguleiðirn-
ar sneiði hjá bílaleiðum. Ég nefni
nokkur dæmi um álitlegar göngu-
leiðir, sem liggja bæði í byggð
og niðri undir byggð.
Ein leiðin gæti byrjað fyrir
austan Reykjavík á Mosfells-
heiði. ganga þaðan yfir í Kjós
og yfir fjall í Brynjudal og
Botnsdal í Hvalfirði, þaðan
áfram upp á Botnsheiði um Síld-
armannagötur niður í Skorradal,
yfi’- Emlandsháls eða frá Háa-
felli til Lundarrevkjadals. yfir
Lundarháls um framanverðan
Flókadal til Reykholtsdals um
FáTsasveit í Húsafellsskóg. Úr
Húsafellsskóei má hálda í Hvít-
arsíðu yfir Síðufjall að Kjarrá
og niður í Þverárhlíð, þaðan vfir
að Hreðavatni og fylgja síðan
Framhald á bls. 32.
21. tbi VIKAN 21