Vikan - 11.06.1970, Blaðsíða 41

Og úti var allt svo bjart
Framhald af bls. 17.
að þú verður líka að laga
eitthvað fyrir hana Mariu.
Hún er orðin þrevtl á að
passa sjúklinginn.
Jeka hraðaði sér inn í litla
herbergið, sem amnia hafði
notað fyrir eldhús, fann
fljótlega kaffidósina, horfði
í skyndi í kringum sig, liellti
síðan helmingnum af kaff-
inu i kjólvasa sinn, stalck
síðan einnig tveimur bollum
i vasann og lítilli messing-
skál, sem hún hafði raunar
ekki hugmynd um til hvers
ætti að nota, en hugsaði sem
svo, að það væri alltaf gott
að eiga hana. Og liver vissi
nema hún væri úr gulli. Það
var sagt, að amma ætti eitt-
livað af slíku dýrmæti.
Þegar hún bað ömmuna
nolckru síðar að gæða sér á
kaffisopa, lireyfði sú gamla
hvorki legg né lið, og þegar
hún tók kröftuglega í liand-
legginn á lienni, stundi hún
aðeins ofurlágt.
— Slepptu lienni, kona,
láttu hana eiga sig.
Og meðan þær huggðu
þannig að gamla vesalingn-
um, stóðu hinir værukæru
og helltu í sig kaffinu. Stef-
ania horfði óróleg í kringum
sig, því að María hafði
skyndilega horfið. Litlu sið-
ar mátti heyra ofan af loft-
inu skrjáf og skruðninga og
það tók að sáldrast niður
ryk. Konurnar spruttu á fæt-
ur í einu vetfangi og þutu
inn i hitt herbergið, en það-
an lá stigi upp á loftið. í
sömu mund kom María að
ofan, rjóð og móð. Hún var
með kóngulóarvef á kinn-
inni og handleggnum.
— Já, ég fór upp til að
vila, hvort ég fyndi ekki
nokkra hvítlauka, sem við
gætum mulið og hundið við
fæturna á henni.
Ha, lauk? Og ætlaðir
að finna hann uppi á háa-
lofti! Þú ert þjófur, það ertu!
Komdu með það sem þú lief-
ur tekið, svo að við getum
skipt því.
Það var Stefanía, sem
lirópaði þetla æst í bragði.
Og liinar tóku undir með
henni:
— Skepnan þín! Eins og
HÚSGAGNAVERZLUNIN AUÐBREKKU 59
Yfirlitsmynd úr Dúna í Kópavogi. Þarna sjást ýmsar gerSir húsgagna, sem
þar eru fáanlegar, m.a. þriggja og fjögurra saeta sófasett og mikiS úrval
sófaborSa og innskotsborSa.
Úrvaliö er hjá okkur
Við sendum hvert á land sem er
Myndalistar fyrir hendi
y
HÚSGAGNAVERZLUNIN wk. ■ m k AUÐBREKKU 59 »
DUN/ i SÍMI: 42400 % KQPAVOGt í
þetta sé ekki líka okkar eign.
— Hvar hafið þið verið
þar til nú, kerlingarnar ykk-
ar? Nei, það er ég sem hef
lijálpað henni og heimsótt
hana allan þennan tíma, og
nú ætlið þið að setja ykkur
til jafns við mig. Kerlingar,
það er það sem þið eruð, —
kerllngarskruggur.
— Hver er kerling hér,
skepnan þín!
Það var Jeka sem tróð sér
frarn fyrir hinar.
— Ég skal sýna þér í tvo
heimana. Þvi er þér óhætt að
treysta. Þetta skal ekki verða
þér eins auðvelt og þegar þú
Verkir, þreyta í baki ?
DOSI beltin hafa eytt
þrautum margra.
Reynið þau.
EMEDIAH.F
LAUFÁSVEGI 12 - Síml 16510
stalst hænsnunum hans To-
dors. Það veit guð!
Þær rifu í hárið hvor á
annarri og börðust í logandi
hræði. Þær féllu í gólfið og
veltust fram og aftur og tog-
uðu í hárið hvor á annarri.
Kaffibaunir tóku að dansa
um gólfið og undan kjól
Mariu ultu nokkrir garns-
hnyklar og tóku þátt í dans-
inum. Hinar konurnar hlönd-
uðu sér í deiluna; sumar til
þess að taka þátt í henni;
aðrar til þess að skilja og
koma á sættum. Flestar
héldu með Jeku. Og það
kváðu við skrækir og grátur
og slagsmálin loguðu.
24. tbi. VIKAN 41