Vikan - 25.06.1970, Blaðsíða 14

Þannig átti að tortima þotunni, sem hafði um hundrað farþega innanborðs. Sprengjuna átti að líma neðan á annan
vænginn.
1 marz síðastliðnum var
Trefor Williams, fertugur
fyrrverandi brezkur liðsfor-
ingi, dæmdur í tíu ára fang-
elsi fyrir að hafa ætlað að
koma sprengju fyrir i isra-
eiskri Boeing-þotu á Heath-
row-flugvelli við Lundúni.
Aðalvitni gegn lionum var
jafnaldri hans og landi
Ronald Hannen, sem var í
vitorði með lionum en sagði
lögreglunni frá fyrirætlun
þeirra. Þeir liöfðu tekið
verkið að sér fyrir A1 Fata,
skæruliðahreyfingu
Palestínu-Araba, og auk þess
liöfðu Arabarnir ráðið þá til
að fremja fyrir sig morð og
barnsrán og heitið þeim
milijónum sterlingspunda
i verkalaun. í greininni segir
Hannen alla sólarsöguna af
viðskiptum þeirra við
Arabana.
Líf mitt og heimili er ekki
lengur mitt eigið. Heimili mitt
er staður, þar sem ég fel mig.
Líf mitt er í slíkri hættu að ég
get ekki lifað sem venjulegur
maður. Öryggisráðstafanirnar,
sem leynilögreglumennirnir frá
þeirri deild lögreglunnar, sem
fjallar um glæpi, telja nauðsyn-
legar, eru öllu venjulegu líferni
til hindrunar.
Á því er ekki vafi að arabísku
skæruliðarnir vilja mig feigan
vegna þess að ég afhenti ensku
lögreglunni upplýsingar um þá.
Ég sagði lögreglunni frá þeirri
fyrirætlun að koma sprengju
fyrir í flugvél frá El-Al, af gerð-
inni Boeing 707, á Heathrow-
flugvelli í Lundúnum. Það hafði
þær afleiðingar að Trefor Willi-
ams var handtekinn. Hann var
í marz dæmdur í tíu ára fang-
elsi.
Ég afhjúpaði lika arabískt
samsæri til að myrða tvo brezka
þingmenn og einn diplómat í
Ítalíu og auk þess áætlun þess
efnis að ræna börnum ríkra
Gyðinga og halda þeim sem
gíslum.
Að þessum upplýsingum gefn-
um setti lögreglan vörð við hús
mitt. Tveir vopnaðir leynilög-
reglumenn sátu í bíl fyrir utan
og stöðvuðu alla, sem reyndu að
komast inn.
Lögreglumennirnir lögðu líka
áherzlu á að ég hefði síma við
hliðina á rúminu — á kostnað
lögreglunnar og komu fyrir
í húsinu sérstöku viðvörunar-
kerfi. Ef einhver reyndi að
að brjótast inn, myndi kerfið
undireins viðvara næstu lög-
reglustöð og auk þess aðalstöðv-
arnar í Southampton. Eftir þrjár
mínútur yrði lögreglan þá kom-
in að húsinu og eftir aðrar þrjár
búin að umkringja það gersam-
lega.
Nú er vopnaði varðmaðurinn
farinn. En lögreglumaður lítur
við hjá mér minnst annan hvern
tíma og fer ekki fyrr en hann
sér að mér líður þokkalega.
Ég fer ekki af bæ án þess að
tilkynna lögreglunni það fyrst.
Símasamtöl mín eru hleruð og
ég fæ ekki að opna stóra póst-
kassa með tilliti til þess að þeir
kynnu að innihalda sprengju.
Það er hverjum reyfara lýgi-
legra að þetta skuli í rauninni
vera svona og að ég skyldi
flækjast í þetta. Þó er það ein-
faldur sannleikur að Trefor
Williams var gripinn aðeins tólf
tímum áður en hann og ég átt-
um að koma sprengju fyrir í
flugvél og drepa fjölda af sak-
lausu fólki.
Þetta átti bara að vera byrj-
unin. Verkið átti að sýna og
sanna Aröbunum að okkur væri
alvara, að við værum reiðubún-
ir að fremja morð, mannrán og
skemmdarverk í þjónustu þeirra.
Tveir þingmeim
merktir dauðanum
Arabarnir halda að þingmenn
þessir hafi áhrif á brezku stjórn-
ina ísrael til góða og vilja þá
því feiga.
Ég gat ekki fengið af mér að
koma í kring neinu af því, sem
okkur var ætlað, þótt svo að
milljónir sterlingspunda væru í
boði.
Við vorum staddir í Amman,
höfuðborg Jórdaníu, þegar þing-
mennirnir voru leiddir í tal á
fundi, sem við Trefor sátum með
skæruliðaforingja sem mig
minnir að héti Ómar. Þó er ég
ekki viss — arabísk nöfn hljóma
svo framandi í mínum eyrum að
ég á í stökustu erfiðleikum með
að leggja þau á minnið.
Við Trefor ræddum ýmsar
fyrirætlanir við Ómar og síðan
brá hann sér frá og hringdi.
Þegar hann kom aftur, minntist
hann á eitt verkefni, sem væri
sérlega mikilvægt. Tveir Gyð-
ingar í brezka þinginu væru til
vandræða. Hann spurði hvort
við vildum „sjá um“ þá.
Fyrst skildi ég ekki hvað hann
átti við. En svo fór hann að tala
um Browning-skammbyssu af
sérstakri gerð, sem hann ætlaði
að útvega okkur. Með skamm-
byssunni þeirri arna væri eng-
inn vandi að koma þessu í kring,
sagði hann og bætti við:
Flýtið ykkur hægt við
þetta. Bíðið þangað til þið fáið
skammbyssuna.
Ómar var svo samvizkulaus að
það fer enn hrollur um mig þeg-
ar ég minnist hans.
- Ef eitthvað fer út af spor-
inu verður það þinn bani, sagði
hann einu sinni við mig í Amm-
an.
Hann og aðrir Arabar gera
ekki að gamni sínu í sambandi
við eitt eða annað. Nú þegar
fyrirætlanir þeirra hafa farið
„útaf sporinu", er ég viss um að
þeir hata mig nóg til að drepa
mig.
Önnur ástæða er til þess fall-
in að stórauka hatur þeirra á
mér. Ég lét hana ekki uppi við
þá og ekki heldur þegar ég vitn-
aði fyrir rétti. Ekki einu sinni
lögreglan hefur vitað það til
þessa.
Ég, maðurinn sem Arabar
héldu að myndi vinna fyrir þá
sem morðingi og skemmdar-
verkamaður, hét Freedman áður
en ég skipti um nafn. Faðir minn
var Gyðingur og alltaf meðan ég
talaði við skæruliðana hafði ég
það á tilfinningunni að ég væri
að svíkja mitt fólk.
Enn þann dag í dag skil ég
ekki alveg hvernig ég fór að
því að flækjast í þetta með Ar-
öbunum.
Trefor Williams sagði Aröbun-
um að ég væri fyrrverandi liðs-
foringi í flotanum, þrautþjálfað-
ur froskmaður og sérfræðingur
14 VIKAN 26-tw-