Vikan - 25.06.1970, Blaðsíða 39

kyrrt þar inni. Þá hafði hann
víst hallað sér, hann veslings
Napoleon hennar. IJann hafði
farið í rúmið dauðþreyttur og
aleinn. En jafnvel keisari gat
brugðið blundi, þegar um sigur-
fregn var að ræða.
Joséphine læddist hljóðlega
áfram eftir teppalögðum göng-
um og nam staðar fyrir framan
breiðar vængjahurðir. Hún
brosti, blóðið svall í æðum og
hún var gagntekin lífsorku.
Gagntekin nýju, eftirvæntingar-
fullu lífi. Þetta var mikið augna-
blik. Hún varð að draga það dá-
lítið lengur.
—• Napoleon! ætlaði hún að
segja. Nei, fyrst ætlaði hún að
læðast að rúminu hans. Svo
hljóðlega að hann tæki ekki eft-
ir neinu. Síðan ætlaði hún að
leggja báðar hendur yfir andlit
hans. Hann hafði alltaf sagt, að
hann elskaði mjúku, svölu hend-
urnar hennar. Þá mundi hann
bylta sér og andvarpa þungan
yfir því að fá ekki að sofa í friði.
En hún mundi leggja munninn
að eyra hans og hvísla. — Barn-
ið okkar er á leiðinni, Napoleon.
Litli prinsinn af Frakklandi er
stór eins og spörfuglsegg!
Andlit Joséhpine geisláði af
hamingju. Það var að vísu hvítt
af olíu, og hún hafði fengið blett
af augnabrúnalitnum undir ann-
að augað. Ljósbláa flauelsband-
ið var rammskakkt. En hún
hugsaði um dálítið, sem var
skemmtilegt, hún Joséphine, svo
að augu hennar voru stór og
dökkblá eins og himinn á vor-
nótt, og þau voru full heitstreng-
inga. Húri lagði höndina á hún-
inn. Þá heyrði hún hláturinn.
Lágan, kurrandi, lostafullan
hlátur.
Joséhpine sleppti húninum,
gleðin slökknaði í augum henn-
ar. En hún gat ekki hreyft sig.
Eins og negld niður. stóð keis-
aradrottningin fyrir framan dyr
eiginmanns síns og hleraði, hvort
henni hefði ekki getað misheyrzt.
En hláturinn kom aftur. Stríðn-
islegur og ungæðislegur. Kvak
unghænunnar, þegar haninn hef-
ur komið auga á hana. Og síð-
an fylgdi hlátur hanans. Þessi
hrokafulli, sigurvissi hlátur, sem
hún þekkti svo vel. Þannig hló
hann aðeins, þegar hann var viss
um sigur.
Andlit keisaradrottningarinnar
varð allt í einu eðlilegt og hvítt
af olíu; það komu biturlegar
viprur kringum fagran munn-
inn. Augun voru útbrunnar
stjörnur. Hún hljóp hljóðlega til
baka eftir göngunum og byrjaði
ekki að gráta fyrr en hún var
komin aftur í herbergi sitt. Hún
beit í koddann. Maður verður
ófríður af því að gráta, þegar
maður er fjörutíu og þriggja
ára. Henni datt í hug að hengja
sig og hún festi beltið af morg-
unkápunni um hálsinn á gull-
erninum. En þá varð henni hugs-
að til þess, hve ljótt fólk er, sem
Colgate fluor
gerir tennurnar sterkari
við hverja burstun.
SPYRJIÐ. TANNLÆKNI YÐAR . . .
Auk þess er þetta dásamlega, ferska bragð sem aðeins Colgate Fluor tannkrem hefur.
hann veit betur en nokkur annar, hvað Colgate
Fluor hefur mikla þýðingu fyrir tennur yðar og
allrar fjölskyldunnar.
BYRJIÐ í DAG - ÞAÐ ER ALDREI OF SEINT . . .
Frá allra fyrstu burstun styrkir Colgate Fluor
tannglerunginn og ver tennurnar skemmdum.
Með því að bursta tennurnar daglega með Col-
gate Fluor tannkremi, fáið þér virka vörn gegn
sýrum þeim, sem myndast í munninum og mjög
er hætt við að eyðileggi tennurnar, ekki sízt
tennur barnanna.
28. tbi. VIKAN 39