Vikan - 25.06.1970, Blaðsíða 30

HEYRA MÁ
Cþó Iægra íátO
ÖMAR VALDIMARSSON
Creedence Clearwater Re-
vival er hálfgerð ráðgáta.
Eina stundina eru þeir liér,
þar og alls staðar af lífi og
sál — en svo allt í einu eru
þeir það ekkí. Plötur þeirra
seljast vel og þeir eru sú
hljómsveit sem einna mest
er talað um þessa stundina.
Hljómleikar þeirra eru engu
líkir og það er vonlaust að
reyna að lýsa þeim. Maður
verður að sjá og heyra Cree-
dence til að skilja hvað er
um að vera.
En það er erfitt að ná í
Creedence til að fá viðtal eða
nokkrar myndir. Hljóm-
plötufyrirtæki þeirra, Fanta-
sy, sem er í Oakland i Kali-
forníu, er svo lítið, að þar er
oft enginn við allan liðlang-
an daginn ■— forstjóri fyrir-
tækisms er í vinnu annars
staðar líka! En þegar maður
loks nær í þá, þá kemst mað-
ur að því að þeir voru ekki
i felum. Þeir voru einfald-
lega uppteknir — og þeir eru
svo sannarlega þess virði að
maður bíði eftir þeim í smá-
stund.
Creedence Clearwater Re-
vival eru stjörnur sem birt-
ust mjög skyndilega á
stjörnuhimninum eftir 10
ára puð. Þeir minnast hinna
gömlu „góðu“ daga með
hryllingi.
John Fogerty, aðalsöngv-
ari, gitarleikari og fram-
kvæmdastjóri CCR, segir:
— Ég var óður i blues
þegar ég var aðeins sjö ára
gamall. Þegar ég fór að
hlusta á útvarp eitthvað að
ráði árið 1958, var ekkert
rokk eða þvílikt komið til
sögunnar í kringum mína
heimahyggð. Það eina sem
maður heyrði var rythm og
blues. 1 dag ber okkar tón-
list þess greinileg merki. Ég
er ekki að segja að við séum
hlues-hljómsveit, en við ber-
um þess mörg og góð ein-
kenni.
Þegar Jolm var 14 ára lék
liann á píanó fyrir skólafé-
laga sína — bara að gamni.
Hann lék lög sem hann hafði
heyrt í útvarpinu kvöldið áð-
ur og allir skemmtu sér kon-
unglega. Fljótlega féklc hann
tvo með sér, og þeir fóru að
fá eitt og eitt sent fvrir
hljómlist sína, þó það væri
aldrei mikið.
Þeir kölluðu sig þá „The
Rlue Velvets“ og John, sem
lék á gítar og píanó, Doug
Clifford, sem lék á trommur
og Stu Cook, sem lék á hassa
og píanó, fójru að leika á
skóladansleikjum og öðru
slíku víðs vegar um norður-
hluta Kaliforníu. þeir léku
lika inn á nokkrar plötur,
svokallaðar demo-records,
sem varla er hægt að nefna
í sömu andránni og venju-
legar hljómplötur, og á end-
anum var þeim boðið að
leika með, sem svokölluð
„backing-group“ á plötu sem
varð númer eitt í heimaborg
þeirra. Síðar léku þeir lag
Van Morrisons, „Brown Ey-
ed Girl“ inn á liljómplötu, en
það náði aldrei miklum vin-
sældum.
CCR hafa haft nokkra
mislukkaða umboðsmenn og
framkvæmdastjóra og sú er
ástæðan fyrir því að Jolm
tók starfið að sér. Einn þess-
ara umboðsmanna breytti
meira að segja nafni hljóm-