Vikan - 25.06.1970, Blaðsíða 43

Loksins. Loksins eftir allt tekkið: Pira-
System gefur yður kost á að lífga uppá
híbýli yðar. Ljósar viðartegundir eru
sem óðast að komast í tízku. Framúr-
skarandi í barnaherbergi. Skrifborð úr
Ijósri eik. Uppistöðurnar svartar eða
Ijósgráar eftir vali. Smekklegt, nýtt,
margir uppröðunarmöguleikar.
Hvorki skrúfa
né nagli í vegg.
Ekkert annað hillukerfi
hefur þessa kosti.
Því ekki að velja ódýrustu lausnina,
þegar hún er um leið sú fallegasta.
Lífgið uppá skammdegisdrungann með
Ijósum viði. Skiptið stofunni með Pira-
vegg. Frístandandi. Eða upp við vegg.
Bezta lausnin í skrifstofuna. Höfum
skápa, sem falla inní. Bæði ( dökku og
Ijósu. Komið og skoSiS úrvaliS og
möguleikana hjá okkur. Pira fæst ekki
annarsstaðar.
PIRA
Frábær lausn í
húsbóndaherbergið
EINKAUMBOÐ FYRIR PIRA-SYSTEM Á ÍSLANDI
/
HUSooSKIP Ármúla 5 - Sími 84415 - 84416
•— Framliðinn aðdáandi, afi minn
sálugi, yðar hátign.
Keisarahjónin óku saman heim
tii Malmaison eftir langa veizl-
una. Keisarinn hló og talaði og
var í óvenjulega góðu skapi.
Joséphine barðist í örvæntingu
við að hafa stjórn á sér. En Na-
poleon tók ekki eftir neinu. Hann
talaði um herferðir og konungs-
ríki, um sendiráðherra og heims-
viðskipti, um land, sem átti að
hverfa, og land, sem átti að vera
til. Joséphine veifaði og brosti
af gömlum vana til fólks, sem
stóð meðfram vagninum og
hrópaði: „Lifi keisarinn“. Af-
brýðisemin lá eins og kæfandi
hringur um háls hennar.
Um kvöldið gengu keisara-
hjónin sér til skemmtunar í
garðinum umhverfis Malmaison.
— Joséphine litla, hvílíkt
meistaraverk hefur þú búið til
hérna, hrópaði keisarinn. Gagn-
stætt venju sinni hafði hann
drukkið mörg glös af víni með
kvöldverðinum og var í ljóm-
andi skapi. — Þessi garður er
hreint listaverk. Blómin þín,
listskynjun þín, allt andrúms-
loftið, sem hvílir yfir höllinni
þinni — það er fullkomnað,
Joséphine, sannarlega fullkomn-
að! Þú hefur vissulega gert Tui-
lerie að bústað keisara, vina
mín. Hvert einasta herbergi,
hver salur ber hönd keisarans
vitni. Þú hefur framúrskarandi
fegurðarskyn, Joséphine. Óska-
draumur fyrir keisara!
Joséphine var lítil, auðmjúk
og grönn, og andlit hennar var
fagurt og fíngert og hæfði keis-
aradrottningu. En allt í einu varð
henni allri lokið.
— Napoleon, þú ert skepna!
hrópaði hún. — Þú ert blygðun-
arlaus!
Það var undarlega kyrrt um-
hverfis þau. Napoleon nam stað-
ar undir blómstrandi gullregns-
tré. — Frú, má ég biðja um skýr-
ingu á hinni vanstilltu fram-
komu yðar?
— Það var einhver, sem hló
inni hjá þér í nótt. Þú hafðir
konu hjá þér!
— Ég held, að þú sért þreytt,
Joséphine. Hún gat ekki séð
andlit hans í skugganum. En það
var heldur ekki nauðsynlegt.
— Eg held, að þú þarfnist
hvildar.
En ég kom til þín í nótt til
að segja þér, að ég ætti von á
barni. Ég er næstum viss, já, ég
veit það. Ég ber erfðaprinsinn
undir hjarta mínu!
Napoleon bar konu sína alla
hina löngu leið eftir rósagarðin-
um og upp tröppurnar. Barns-
hafandi keisaradrottning mátti
ekki ganga eitt einasta skref.
Hann lagði hana á gyllta svana-
rúmið hennar og hringdi á her-
bergisþernuna. Það átti að hjálpa
keisaradrottningunni til að kom-
ast í hvíld fyrir nóttina. Hann
kvssti hendur hennar og hvísl-
aði að henni orðum, sem hún
hafði gleymt að hann kynni. Og
hún sofnaði með sætum leik sig-
ursins í hjarta. Loksins hafði
henni tekizt það. Loksins!
Joséphine vaknaði klukkan
fimm um morguninn. Vissan var
hræðileg.
- Ó, yðar hátign, kjökraði
Babette. — Við, sem vorum svo
öruggar! Ekki segja hans hátign
frá neinu, frú. Það heppnast bara
næst, þér eruð áreiðanlega ekki
of gamlar. Sofið nú, sofnið aft-
ur, frú!
Já, ef til vill mundi það raun-
ar heppnast næst. Það voru að
vísu til konur, sem höfðu alið
börn, þegar þær voru fimmtíu
og eins árs. Það hlýtur að heppn-
ast, þegar ástin er svona mikil.
Góða, himneska móðir, lát ekki
hina miklu ást mína halda áfram
að vera ófrjósama!
Joséphine var of þreytt til að
gráta. Hún sofnaði með hjartað
fullt af von og ást. Og hana
dreymdi fegursta draum sinn.
Drauminn um son.
Hennar
keisaralega tign
Framhald af bls. 25.
Golowin sé dauður? Þá hleypur
hún strax til Millyar Stubel!
— Nei.
— Að Golowin sé lifandi? Að
morðið hafi misheppnast? Hún
svíkur okkur!
En Fjodor Nikolajewitsch hristi
höfuðið. Hann var hugsandi á
svipinn.
— Það hékk morgunsloppur í
baðherberginu hennar, sagði
hann og röddin var undarlega
hrjúf. — Mjög fallegur, grænn
sloppur, ofursti. Beltið var digur
snúra. Barónsfrúin hengdi sig í
snúrunni. Ég var viðstaddur,
herra ofursti, — skiljið þér mig?
Enginn veit nema við tveir, að
það var ekki sjálfsmorð ...
Milly settist við sauma, til að
róa taugarnar. Klukkan var sex.
Fjórir klukkutímar eftir ...
Hún sat við opinn glugga.
Mildur vindur bar með sér
blómailm frá skemmtigarðinum,
og hljóm frá lúðrasveit hersins,
sem var að leika í Kurhaus garð-
inum.
Aneschka var að hugsa um
kvöldmatinn í eldhúsinu. Milly
hafði beðið hana að hafa hann
til klukkan sjö, hún vildi vera
viss um að þjónustufólkið væri
farið úr íbúðinni klukkan níu.
Rétt eftir klukkan sex var
dyrabjöllunni hringt. Milly hrökk
við, það gat verið bréf frá Yv-
onne. Hún spratt á fætur.
En þá heyrði hún glaðlega rödd
Giannis í anddyrinu, og rétt á
eftir kom hann þjótandi inn með
útbreiddan faðminn og ljómandi
augu.
— Ástin mín ... kallaði hann
glaður, — settu niður í töskuna
þína! Við förum með lestinni eft-
ir tvo tíma. Við förum til Gmund-
en.
Milly varð svo undrandi að
hún kom ekki upp nokkru orði.
Hann faðmaði hana og kyssti og
fór svo að segja frá.
Samtal hans og Yermoloff var
stöðvað, Búlgarinn varð að fara
í mesta flýti til Feneyja til að
hitta sendimann frá Sofíu.
— Allt gengur Ijómandi........
hugsaðu þér, Stambulof hefir
komið fram með tillögu í þing-
inu um að þú fáir ríkisborgara-
rétt. Hann hugsar um allt. Strax
og ég hefi verið kosinn, getum
við gift okkur. Það er eiginlega
alveg öruggt að ég verð kosinn.
Það virtist ekki vera nein mót-
staða, sagði hann, jafnvel ekki
hjá þeim sem voru hliðhollir
Rússum. — Þeir láta ekkert
heyra í sér, en auðvitað er þetta
leyndarmál ennþá. Stambuloff
hefir látið það síast út að hann
sé með prinsinn af Coburg í
huga. Og ef Rússar hafa ekkert
á móti Ferdinand Coburg, þá geta
þeir ekki haft neitt á móti mér.
Við erum báðir Austurríkismenn.
Milly beit á jaxlinn. Gianni
var svo fullur af trúnaðartrausti,
26 tbl VIIvAN 43