Vikan - 10.09.1970, Blaðsíða 18

EFTIR LUPUS
■nn iinsii
Áhrifa samvinnuhreyfing-
arinnar hefur vist hvergi
gælt meira hérlendis síðustu
háifa öld en á 'Akureyri.
Framsóknarmenn hafa og
mátt sín mikils þar allan
þann tíma, en þó jafnan far-
ið lialloka í alþingiskosning-
um, þrátt fyrir drjúga við-
leilni málsvara á borð við
Vilhjálm Þór, Þorstein M.
Jónsson og Kristin Guð-
mundsson. Þeim virtist gcf-
ast allt, sem þeir kepptu að
í höfuðstað Norðurlands,
nema þirigmennskan. Séra
Bjarni Jónsson vigslubiskup
undraðist einhverju sinni, að
Matthíasarkirkja á Akureyri
skyldi hafa sloppið við KEA-
merkið, sem lionum fannst
alls staðar fyrir sér. Furðu-
legra er þó, livað Akureyri
komst oft hjá ]>ví að senda
framsóknarmann á þing i
keppni við jafn hæglála og
svipdaufa andstæðinga og
Guðbrand ísberg, Sigurð E.
Hlíðar og Jónas G. Rafnar.
Samt á Framsóknarflokkur-
inn slíkt fvlgi í kaupstaðnum
prúða við Eyjafjörð, að Ingv-
ar Gíslason tókst þar allt i
einu liátt á loft eins og bolti
í höndum leikglaðra barna.
Ingvar Gíslason fæddist 28.
marz 1926 í Neskaupstað,
sonur Gísla Kristjánssonar
útgerðarmarins þar en síðar
á Akureyri og í IJafnarfirði
og konu hans, Fannýjar Ingv-
arsdóttur. Ingvar varð stúd-
ent á Akureyri 1947. Hugðist
hann í fyrstu nema norræn
fræði við Háskóla íslands og
sat í þeirri deild einn vetur.
Hinn næsta var hann við há-
skólanám í Leeds á Englandi,
en hvarf svo heim aftur, hóf
að lesa lög við Háskóla Is-
lands og lauk lögfræðiprófi
1956. Hann stundaði nokkuð
blaðamennsku og ritstjórn á
háskólaárunuin, en gerðist
að loknu prófi fulltrúi í fjár-
málaráðuneytinu i húsbónda-
tíð Eysteins Jónssonar. Tngv-
ar undi þar þó aðeins nokkra
mánuði og réðst skrifstofu-
stjóri Framsóknarflokksins á
Akureyri 1957. Hefur liann
síðan haft bólfestu í höfuð-
slað Norðurlands og einkum
slarfað að stjórnmálum, en
eittlivað fengizt og við lög-
fræði, kennslu og ritstörf i
hjáverkum.
Sögn er, að Ingvar Gisla-
son og Jón Skaftason hafi á
menntaskólaárum sínum
iliugað og skeggrætt, livort
þeir ættu fremur að freista
gæfunnar í Fi’amsóknar-
floklcnum en Sjálfstæðis-
flokknum, en látið hlutkesti
ráða og lent þannig í Fram-
sóknai’flokknum. Þelta mun
þó aðeins íslenzk fyndni.
Ingvar Gíslason á ekki langt
að sækja pólitískar skoðan-
ir. Afi hans. Ingvar Pálma-
son, var þingmaður Sunn-
mýlinga nær tuttugu ár og
mektarbokki í Framsóknar-
flokknum, en dóttursonurinn
ber nafn hans og leggur mik-
ið upp úr þeirri fi-ændsemi.
Ingvar Gíslason lét sig stjórn-
mál æi’ið skipta jafnframt
háskólanáminu og átti sæti í
stjóm Félags ungra fram-
sóknai’manna í Reykjavílc
1956—1957. Var hann fús til
liðveizlu, er lionum bauðst
erindrelcstur á vegum Fram-
sóknarflokksins norður á
Akureyi’i og von um póli-
tíska atvinnumennsku. Þó
hefur hann varla grunað, að
hans biði að reyna að afla
sér þess frama, senx Vil-
hjálmur Þór, Þorsteinn M.
Jónsson og Ivristinn Guð-
mundsson fóru á mis. Sú
varð samt raunin, og kjör-
dæmabi’eytingin haustið 1959
reyndist Framsóknarflokkn-
um mun skár en foringjar
hans ætluðu eða létu í veðri
vaka. Hún kom Ingvari
Gíslasyni á framfæri, en með
aðdraganda, sem þótti vissu-
lega fréttnæmur.
Hræðsluhandalag Alþýðu-
flokksins og Framsóknar-
flokksins í alþingiskosning-
unum 1956 skaut sjálfstæðis-
mönnum á Akureyri skelk i
hi’ingu, þar eð Friðjón Skarp-
héðinsson felldi Jónas G.
Rafnar frá þingmennsku, en
aðeins með sautján atkvæða
mun. Sú hætta var liðin hjá
við fyrri kosningarnar 1959
og Jónas fyrirfi’am öruggur
um sigur. Framsóknarmenn
voru liins vegar i vanda
staddir. Þá vantaði fram-
bjóðanda til ]xess að endur-
heimta atkvæðin, sem höfðu
verið lánuð Alþýðuflokknum
18 VIKAN 37. tbi.