Vikan - 15.10.1970, Blaðsíða 25

Emil enn einn af fimm full-
trúum kjördæmisins, en Jón
Ármann taldist i hópi lands-
kjörinna þingmanna Alþýðu-
flokksins.
Ókunnugir veita Jóni Ár-
manni Héðinssyni varla sér-
staka athygli. Hann er ekki
mikill fyrir mann að sjá í
fljótu bragði, hæglátur og
virðist jafnvel feiminn í
margmenni Ekki kveður
iieldur svo að lionum í ræðu-
stóli, að um liann muni öðr-
um fremur í orðasennum.
Eigi að síður má liann sín
nokkurs. Jón er glöggur á
málefni, hugkvæmur og
skarpskyggn og miklu fram-
gjarnari en ráðið verði af
prúðmennsku hans og var-
færni, þegar hann bíður
átekta og sætir færi. Hann
þekkir ágætlega til íslenzkra
atvinnuvega og lætur sig
einkum varða sjávarútveg
og fiskiðju. Andstæðingar
telja hann fulltrúa útgerðar-
manna og atvinnurekenda,
og Jón kýs gjarnan að sjá
hag sinum borgið, en þó vill
hann jafnframt hlut sjó-
mannastéttarinnar góðan og
skilur vel þarfir liennar og
kröfur. Jón Ármann man
uppruna sinn og þann lær-
dóm, sem fæst i skóla reynsl-
unnar. Honum má ekki
verða hugsað til fátæktar
eða annarrar óliamingju,
sem stafar af skipulagsleysi
og vanrækslu. Hann er því
drjúgum róttækari en sum-
ir mun háværari flokksbræð-
ur lians, sem. telja sig ekki
hafa neinna harma að liefna
og láta sér kjör bágstaddra
iðulega í léttu rúmi Hggja.
Jón rifjar oft upp söguna af
ömmu sinni og afa, sem
unnu liörðum höndum, en
létu aldrei baslið smækka
sig og komu á legg stórum
hópi efnilegri barna í kröpp-
um kjörum. Jafnaðarstefn-
an er honum ekki aðeins ut-
anhókarlærð fræðikenning
hcldur eigi siður sú fagnað-
arríka hugsjón, að heilhrigt
einstaklingsframtak njóti sín
bezt i æðra veldi félags-
hyggju og samhjálpar. Hins
vegar skortir hann víðfeðma
gleði, er ljái bjartsýni lians
og drenglund vængi og lyfti
skoðunum hans á flug. Jón
Ármann er einrænn i skapi
og gerist fremur þrjózkur en
vígreifur, ef hann á i úti-
stöðum. Foringjar hans ætla
hann þvi seintekinn en við-
ráðanlegan, en þeim getur
orðið hált á að vanmeta eða
misskilja tilfinningar lians.
Tryggð Jóns Ármanns við
menn er miklu svipulli en
hollusta hans gagnvart mál-
efnum. Hann reiðist ekki
þannig, að honum svelli móð-
ur, en getur orðið svo fyrir
vonbrigðum, að eftirminni-
legt verði. Sennilega telst
hann sá af þingmönnum Al-
þýðuflolcksins, sem von-
sviknastur er og þreyttastur
á stjórnarsamvinnunni við
Sjálfslæðisflokkinn. Jón Ár-
mann Héðinsson sættir sig
illa við að hanga á, ef liann
ætlar með. Hann vill setja
skilyrði fyrir samfylgd og ná
árangri af samstarfi.
Jón Ármann stendur höll-
um fæti í sólskinsbrekkunni,
þar sem hann er nú staddur.
Fylgi Alþýðuflokksins i
Kójjavogi reyndist ekki slikt,
að langt hrökkvi til þing-
mennsku, og aðrir staðir í
kjördæminu gætu talið sig
betur komna að öðru sæti
framboðslistans. Hins vegar
er .Tóni styrkur að því að
liafa setið á al])ingi siðasta
kjörtímabil. Alþýðuflokkur-
inn tekur fáum nýliðum
tveim höndum eins og Jóni
Ármanni Héðinssyni, þegar
velja þurfti eftirmann Guð-
mundar í. Guðmundssonar,
en liann ris ekki heldur
gegn málsvörum sínum og
fulltrúum, nema í odda sker-
ist. Jón hefur komizt hjá
þvílíkum atburðum, þó að
sérstaða hans í þingliði Al-
þýðuflokksins dyljist varla.
Aðferð hans er sú að fara sér
hægt. Kjósendur Alþýðu-
flokksins i Reykjaneskjör-
dæmi ætla hann ráðsettan og
stilltan. Þeim blöskrar eng-
an veginn lipur hugkvæmni
og seig róttækni þessa jafn-
væga manns, en foringjana í
höfuðborginni grunar ekki
kapp hans og skapfestu.
Hann er þvi talinn flokki
sínum dyggur þegn og auð-
sveijnir. Jón læzt og hógvær
og þakklátur, en myndi sitja
fast, ef toga ætti hann úr
þægilegu og hugstæðu sæti.
Hins vegar gerir hann sér
þess grein, að veraldargengi
er valt og duttlungar örlag-
anna eins og snögg veðra-
brigði.
.Tón Ármann Héðinsson
Framhald á bls. 48
42. tw. VIKAN 25