Vikan - 15.10.1970, Blaðsíða 49

hliðrar hún sér hjá þungum
ábyrgðarstööum, þar sem
hugurinn er bundinn hjá
ungum börnum liennar, en
það er alltaf hægt að koma
börnum í fóstur hluta dags,
og þau þurfa ekki að hljóta
af neinn andlegan skaða.
Hins vegar getur það stór-
skaðað börnin, ef móðirin er
ekki ánægð heima hjá sér.
Bryndís lauk stúdents-
prófi frá Menntaskólanum í
Reykjavík. Að því loknu fór
lnin til Frakklands um tíma.
Svo var hún í Edinborg, en
eftir að hún kom heim fór
hún í Leiklistarskóla Þjóð-
leikhússins og hefur síðan
leikið í nokkrum leikritum,
þar á meðal „Mjallhvít“,
„Dimmalimm", „Afturgöng-
um“, „Endasprett” og „Tán-
ingaástum“. Einnig hefur
liún lagt stund á frönsku og
enskar bókmenntir við Há-
slcóla Islands. Um tima
kenndi hún dans.
— Sá, sem einu sinni hef-
ur unnið við leikhús, vill
alltaf þangað aftur. Sá sem
fær hlufverk, er alltaf reiðu-
búinn að kasta öllu öðru frá
sér til að geta verið með. Hitt
er annað mál, hvort það er
æskilegt að verða atvinnu-
Icikari. Yfirleitt hef ég óbeit
á öllu sem heitir ævistarf,
framtíðarstarf. Það er þess
vegna sem ég er bara fúsk-
ari og verð aldrei annað.
ó.vald.
HEYRA MÁ...
Framhald af bls. 33.
hljómleikar, sem við, Trúbrot, Ævin-
týri og Oðmenn myndu standa að.
Við erum allir búnir að fá hundleið
á þessum hljómleikum sem er verið
að halda hér í tíma og ótíma af ein'-
hver|um skuggalegum náungum
sem ætla sér að græða á okkur og
fólkinu sem þarf að borga morðf|ár
inn. Við getum haft okkar tekjur af
því að spila á böllum og þessvegna
myndum við selja eins ódýrt inn á
þessa hljómleika og mögulegt er,
rétt svo við hefðum fyrir kostnaði.
Hljómleikar eru nauðsynlegir, ekki
bara sem skemmtun, heldur og mjög
þroskandi fyrir þá sem koma fram
þar, en það verður að stjórna þeim
almennilega — með þvi hugarfari að
gefa öllum kost á því að koma og
hlusta á það sem við höfum fram að
færa, sem yrði þá frumsamið efni.
— Platan okkar á að vera algjör-
lega „orginal", það er að segja við
ætlum, og erum reyndar búnir, að
semja allt á hana sjálfir, og ég held
að þróunin verði sú að eftir ca. eitt
ár, verði flestar hljómsveitir með
eigið efni, allavega til helminga.
Svoleiðis á það auðvitað að vera.
Við erum farnir að vera með ör-
lítið „orginal" sjálfir, og mér finnst
fólk taka því vel. Og satt að segja
er ég hálf-hissa hversu vel okkur
hefur verið tekið, því síðan ég byrj-
aði hefur verið fullt á svo gott sem
hverju einasta balli hjá okkur. Við
höldum allavega áfram þar til ekki
nokkur lifandi maður vill hlusta á
okkur meir. Eins og er, þá er betta
hreinasta „þruma"!
Bikarinn aftur kominn
upp á Skaga
Framhald af bls. 13.
spil; settu þeir KR-vörnina brátt
í hvern vandann af öðrum, sem
endaði með því að Eyleifur gerði
tvö ógleymanleg mörk.
f ellefta leik sínum gerðu Ak-
urnesingar jafntefli við Val á
Akranesi og varð þetta til þess að
Keflvíkingar náðu nú jafn hárri
stigatölu og Akurnesingar og
var nú spennan að komast í al-
gleyming, og auðséð var að bar-
átta stæði milli þessara liða eins
og taflan sýnir hér fyrir neðan.
Akranes
Keflavík
Fram
Akureyri
K.R.
Valur
Í.B.V.
Víkingur
11 6 4 1
11 7 2 2
11 6 0 5
11 3 4 4
11 3 4 4
11 3 3 5
11 .4 1 6
11 3 0 8
20:11 16
16:9 16
19:16 12
23:19 10
14:14 10
17:20 9
11:19 9
11:23 6
f tólfta leik sínum unnu Akur-
nesingar Fram 2—0, en í sömu
umferð töpuðu Keflvíkingar fyr-
ir KR. Var því greinlegt að er
þessi lið mættust í næstu umferð
gat orðið um hreint uppgjör um
titilinn að. ræða þ.e. að Akurnes-
ingar gátu tryggt sér titilinn með
sigri í þessum leik.
Þennan möguleika voru Skaga-
menn staðráðnir í að notfæra sér,
minnugir þess að þeir höfnuðu í
öðru sæti beggja aðalkeppnanna
í fyrra og skyldi því leikið til
sigurs í þessum leik, til að fyrir-
byggja að slíkt endurtæki sig.
Byrjuðu þeir af miklum krafti
og fyTr en varði hafði Teitur
skorað eftir góða uppbyggingu
af hálfu Eyleifs og héldu þeir
uppi þungri pressu á mark Kefl-
víkinga fyrsta stundarfjórðung-
inn, en þá fóru Keflvíkingar að
síga á og tókst að jafna metin.
Skiptust liðin eftir það á sóknar-
aðgerðum og buðust mörg tæki-
færi á báða bóga sem hefðu getað
kostað mark í þessum ágætlega
vel spilaða fyrri hálfleik.
Síðari hálfleikur leiksins var
ekki eins vel spilaður og var á
stundum næsta þófkenndur. Léku
Akurnesingar nú undan nokkurri
golu og var búizt við að þeim
tækist fljótt að tryggja sér sig-
urinn, en það var ekki fyrr en
tíu mínútum fyrir leikslok sem
sigurmarkið kom og reyndist það
sannköUuð perla. Guðjón fékk
góða sendingu og enn var það Ey-
leifur, sem sá um þá hlið málsins.
Guðjón fékk boltann rétt utan
við vítateig og lék aðeins í átt að
marki, síðan skaut þessi tuttugu
og fimm ára gamli netagerðar-
maður þvílíku þrumuskoti á
markið að boltinn festist í neta-
möskvunum og var engu líkara
en Guðjón hefði hnýtt boltann
þar fastan.
Þetta glæsilega mark reyndist
tryggj a Akranesliðinu fslands-
bikarinn og þar með þátttökurétt
í Evrópubikarkeppni meistara-
liða næsta ár. Þetta var síðasta
mark liðsins í I-deild að þessu
sinni, því það tapaði síðasta leik
sínum í mótinu fyrir Vestmanna-
eyingum með þrem mörkum
gegn engu og var lokastaða móts-
ins þessi:
Akranes 14 8 4 2 24:15 20
Fram 14 8 0 6 28:19 16
Keflavík 14 7 2 5 18:15 16
K.R. 14 5 4 5 18:16 14
Valur 14 5 4 5 23:24 14
Akureyri 14 4 5 5 32:30 13
Í.B.V. 14 6 1 7 20:25 13
Víkingur 14 3 0 11 18:37 6
Eins og sést á þessari töflu,
gerðu Akurnesingar tuttugu og
fjögur mörk í deildarkeppninni
að þessu sinni og skiptu fram-
línumennirnir þeim nokkuðjafnt
á milli sín þannig: Guðjón var
þeirra markahæstur með sjö
mörk, þá Teitur með sex, síðan
Eyleifur með fimm og Matthías
með fjögur, en tvö markanna
voru sjálfsmörk.
Varnarmenn Akranesliðsins
geta og verið stoltir af frammi-
stöðu sinni í I-deildinni í ár, því
liðið fékk aðeins á sig fimmtán
mörk, eða jafn mörg og hin
margrómaða vörn Keflvíkinga.
☆
HLJÖMPLÖTUGAGNRÝNI
Framhald af bls. 33.
Tólfta september síðastliðinn kom út tólf laga plata með lögum
eftir „Tólfta september“ frá S.G.-hljómplötum. Það eru systkin-
in Elly og Vilhjálmur Vilhjálms sem syngja þessi lög, sem Jón Sig-
urðsson, hljómsveitarstjóri og útsetjari hefur útsett. Þetta „tríó“
vann saman fyrr á þessu ári, að plötunni með lögum Sigfúsar Hall-
dórssonar, og hefur þeim ekki tekizt Síður upp á þessari plötu —
þegar á heildina er litið.
Það er sennilega óþarfi að taka fram, að „12/9“ er Freymóður
Jóhannesson, sá góðkunni listamaður, sem á „mikinn heiður skilið
fyrir allt það sem hann hefur gert fyrir íslenzka dans- og dægur-
lagatónlist. Fyrst og fremst fyrir lög sín og ljóð, og síðan fyrir braut-
ryðjendastarf sitt í sambandi við danslagakeppni SKT (Skemmti-
klúbb templaraj og ekki sízt fyrir að halda merki íslenzkrar dægur-
lagatónlistar á lofti æ síðan. Ég er ekki í minnsta vafa um að það er
að all verulegu leyti þessu starfi hans að þakka, að síðasta hálfan
annan áratuginn hafa íslendingar tekið góð íslenzk lög og ljóð langt
fram yfir það sem erlent er“, segir Svavar Gests á baksíðu umslags.
Freymóður getur verið leikandi léttur eins og í laginu „Sumar-
leyfið", óvenjulega melódískur eins og í „Frostrósir“, og hæfilega
viðkvæmur (sentimental) eins og í „Draumur fangans" og „Litla
stúlkan við hliðið". Beztu lögin finnst mér persónulega þó vera
„Bergmál" og „Litli tónlistarmaðurinn", en í báðum þeim lögum
tekst Vilhjálmi svo vel upp, að maður fær nærri því tár í augun.
Ellý nær sér ekki eins vel upp á þessari plötu og hinum tveim fyrri
sem þau systkin hafa sungið inn á, og má í því sambandi benda á
„Halló“, þar sem nun er nærri því hjáróma og „Litla stúlkan við
hliðið“ þar sem hún virðist einhvern veginn missa tökin á viðfangs-
efninu þegar líður á lagið. Bezt er hún í tvísöngslögunum, eins og
til dæmis „Bergmál“ og „Blikandi haf“. f fyrrnefnda laginu tekst
Vilhjálmi sérlega vel upp, og kemst alveg ótrúlega hátt — með full-
komið vald' á röddinni. Þegar ég skrifaði um síðustu plötu þeirra
sagði ég að Vilhjálmur væri bezti söngvari á landinu og ekki ætla
ég að snúa aftur með það.
Öll ljóðin eru eftir Freymóð að undanskildu „Blikandi haf“, (sem
er eftir Reinhardt Reinhardtsson) og eru þau öll full af rómantík,
sem lögin sjálf, full af ævintýri úti í móa, reiðum og rjúkandi sæ,
og barnslega blíðu „Mamma, ertu vakandi, mamma mín?“ Útsetn-
ingar Jóns Sigurðssonar eru góðar og fjölbreyttar við aðra eða
þriðju hlustun en serlega var ég hrifinn af „Frostrósum“. Hljóð-
færaleikur er góður, enda valinn maður í hverju rúmi, en sérlega
hreifst ég af írammistöðu blásaranna. Upptökumaður var Pétur
Steingrímsson, og hefur hann leyst sitt hlutverk af hendi með prýði.
Pressun er og í stakasta lagi, en þó umslag sé „sætt“ og snoturt, þá
er það mjög ófrumlegt og um leið hlutlaust. Ljósmynd tók Kristján
Magnússon. Á baksíðu eru mjög vel þegnar upplýsingar um „12/9“
og hvernig og hvenær þessi lög hans urðu til. Eiguleg plata fyrir
alla fjölskylduna og vil ég leyfa mér að færa öllum hamingjuóskir
— Freymóði óska ég til hamingju með afmælið!
42. tbi. VIK'AN 49