Vikan - 03.12.1970, Qupperneq 42

Livia Petrén gægðist út
um eldliúsgJuggann og kom
strax auga á lilébarðafeldinn
milli snjósliaflanna.
Þarna er hún! hrópaði
hún upp, en bætti svo við í
lágum liljóðum, eins og
liætta væri á að lil hennar
heyrðist gegnum gluggarúð-
urnar: — Þessi . . . þessi . ..
gæs.
— En þú vcrður að við-
ui kenna að það er still yfir
Iienni, sagði Olivia. — Ljóst
hárið og minipilsið. . . . Hún
lílur sannarlega ekki út fyr-
ir að vera þrjátíu og fimm
ára.
— Þrjátíu og fimm! fuss-
aði Livia. — Hún er miklu
eldri, ég þori að veðja hverju
sem er um það.
Sjálfar voru Petrén-syst-
urnar konmar töluvert yfir
sjötugt, en sjón þeirra, for-
vitni og liðugt málbein hafði
ekki bilað neitt með árun-
um. í seinni tíð hafði ný-
hvggt einbýlishús og nýleg
hrú yfir ána, verið aðal til-
efni forvitni þeirra.
Þetta er leiðinlegt fyr-
ir Sigrid Classon, sagði Oli-
via. En bún veit ef til vill
ekki um það ennþá. En að
sumu levti er þetta róman-
tískt. Eins og leikritið sem
við sáum í sjónvarpinu um
daginn.
Þetta' með rómantikina
fékk ekki hljómgrunn. Oli-
via var lágvaxinn og feit-
lagin og mjög tilfinninga-
næm, en Livia var horuð og
innþornuð, hversdagsleg í
skoðunum og liklega mjög
siðavönd. Nú starði hún,
hrúnum, stingandi augum á
konuna í hlébarðafeldinum.
Hann brosti venjulega,
þegar hann gaf þá
skýringu, að hann
kynni ágætlega við
gömlu konurnar.
En allir vöruðu hann
við að trúa sögum
þeirra. Þess vegna var
það ekki fyrr en
fimm dögum fyrir
jól, að hann komst að
harmleiknum, sem
þær fylgdust með
gegnum
eldhúsgluggann....
— Maður ætti líklega að SMÁSAGA
tala við einhvern.
-Áttu við sigrid? eftir mariu lang
Það mátti heyra skelfinguna
í rödd hennar.
— Nei . . . auðvitað ekki.
Ég á við einhvern utanað-
komandi, sem gæti ráðlagt
okkur. Sagt okkur hvað við
ættum að gera i þessu máli.
— Lögfræðinginn? stakk
Olivia upp á og glaðnaði öll
við. — Hann er svo alúðleg-
ur og svo býr hann hjá okk-
ur.
Já, liann er alúðlegur.
En hann er svoddan græn-
ingi að hann hlustar aldrei
eftir því sem við segjum. Ég
skil ekki hvernig hann fer
að þvi að slunda lögfræði-
störf, sjá um lijónaskilnaði,
erfðamál og glæpi, ef hann
lærir ekki að hlusta á fólk.
Það sem Liviu Petrén láð-
ist að hugsa um, þegar hún
talaði þannig um Ilans Erik
Hedin, cand. jur., hinn nýja
framkvæmdastjóra Lög-
fræðiskrifstofu Skoga, var:
Ekki einu sinni eldri borgar-
ar Skoga, sem þó voru ald-
ir upp í að virða Petrén-
42 VIKAN-JÓLABLAÐ