Vikan - 03.12.1970, Qupperneq 98

FRÁ
REYKJALUNDI
Bragð er að þá barnið finnur.
Fullorðna fólkið er ánægt ef gjöfin gleður barnið og end-
ist vel eins og leikföngin vinsælu frá Reykjalundi.
AÐALSKRIFSTOFA
REYKJALUNDI,
Mosfellssveit
Sími 91 66200
SKRIFSTOFA
I REYKJAVÍK
Bræðraborgarstíg 9
Sími 22150
J. Þorláksson & Norðmann hf.
NÝKOMIN SENDING AF HINUM VINSÆLU BÚSÁHÖLDUM
FRÁ „RUBBERMAID" í FJÖLBREYTTU ÚRVALI.
sagði henni að ég væri á leið
út að SkS, til að sækja van der
Heft, en þá benti hún aftur fyr-
ir mig og sagði að ég losnaði ef-
laust við það. Þegar ég leit við,
var kominn blindbylur. Óveðrið
jókst með hverri mínútu, svo ég
sá að hann gæti ekki lent í ná-
grenni við Stokkhólm fyrsta
kastið. Þá ók ég bílnum aftur út
að Valhallaveg og gekk svo heirn
til að bíða eftir að fá skilaboð
frá honum, en þau skilaboð
komu aldrei.
Skopalski horfði stöðugt á
Cissi meðan hann talaði og Cissi
sá að hann sagði sannleikann.
Ég skil. Þakka yður fyrir
hjálpina. Ég skal sjá til þess að
Katja komi til ykkar eða hringi
innan skamms.
- - Þakka yður fyrir, fröken
Caronius. Þakka yður kærlega
fyrir!
Cissi beit á jaxlinn þegar hún
gekk upp stigann. Hún hafði þá
fengið það staðfest, sem henni
datt í hug, þegar hún sá mynd-
ina, þar sem Hans Skopalski stóð
við bílinn og horfði á Leo van
der Heft kyssa Kötju. En ennþá
vantaði þann hlekkinn sem
mestu réði og það var hver væri
móðir Mikaels.
Hún var svo sokkin í hugsan-
ir sínar að hún heyrði ekki
hljómlistina fyrr en hún var
komin að sínum eigin dyrum.
Það var Appassionata eftir Beet-
hoven sem var leikin bæði af
ofsa og örvæntingu. Sten! Sten
var kominn heim!
Framhald í næsta blaði.
ÞEIR SÖMDU JÖLA-
SÁLM ALLRA ALDA
Framhald af bls. 19
þekkti hann eins og hann var,
hiartahlýian mann er öllum vildi vel
Um brottför Mohrs frá Oberndorf
skrifar Gruber í sendibréfi: ,,Eg
samdi fjórraddaðan kveðiusöng hon-
um til heiðurs, og hann varð svo
hrærður að hann grét eins og lítið
barn. Hann tók sér svo nærri að
skiliast frá okkur að hann fór inn í
herbergið sitt og fyrirbauð að nokk-
ur ónáðaði hann."
Eftir talsvert flakk kom Mohr til
þorpsins Wagrein og bjó þár til
dauða síns 1848. Eólkinu í þeim
stað líkaði vel við hann, þótti hann
vinsamlegur maður og ástúðlegur.
Hann gaf allt sem hann átti og hafði
hverium sem eiga vildi. Sjálfur gekk
hann illa til fara og dó fátækur eins
og betlari, en virtur og dáður sem
velgerðarmaður Wagrein.
Þegar Joseph Mohr kom til Obern-
dorf 1817, hafði Gruber verið kenn-
ari í Arnsdorf I tíu ár. Stöðuna hafði
hann fengið með skilyrði, sem hefði
þótt kynlegt nú á dögum en þótti
ekki nema sjálfsagt á þeim tímum
víða í Evrópu. Gruber fékk ekki
stöðuna nema því aðeins að hann
gengi að eiga ekk]u fyrirrennara
síns. Það lét Gruber sig hafa þorps-
98 VIKAN-JÓLABLAÐ