Vikan - 07.01.1971, Síða 8

Það lá við, að aðmírállinn reiddist, en bæði var, að
hann var af hreinum engilsaxneskum stofni allt ofan
frá Mayflower-leiðangrinum og hafði auk heldur til
að bera það jafnaðargeð, sem hæfilegt viskísötur upp
á hvern dag skapar. — You say something, varð hon-
um að orði . . .
Vikan bregður á ieik í þetta skipti, eins
og hún gerði oft hér í eina tíð.
Við birtum spennandi ævintýri, sem
vonandi verður lesendum til skemmtun-
ar í skammdeginu. Hér kemur
fyrsti hlutinn og hann segir frá því...
Þegai* bylting vai*
gerh í Reykjavík ...
KLUKKAN VAR UM hálffimm síðdegis. Stjórnarfundi var að
ljúka í húsakynnum forsætisráðuneytisins í stjórnarráðshúsinu
við Lækjargötu. Allir ráðherrar voru viðstaddir nema að sjálf-
sögðu viðskiptamálaráðherra, sem var erlendis að vanda. Fundur-
inn hafði verið viðburðalítill, svo sem flestir slíkir undanfarin ár,
síðan hin raunverulega stjórn þjóðarbúsins hafði færzt úr hönd-
um ríkisstjórnarinnar í hendur bankastjóra Aurabankans og for-
stjóra Tölvizkustofnunarinnar. Núorðið voru ráðuneytisfundir
fólgnir í bví að fá ráðherrana til að melta tillögur þessa tvístjóra-
veldis og telja sér trú um, að þær væru frá beim sjálfum. Vegna
allmikillar æfingar síðustu árin var þetta farið að ganga fljótt
og greiðlega fyrir sig. Einna erfiðlegast gekk að troða þessum lær-
dómi ofan í landbúnaðarráðherrann, dreifbýlismann af gamla
skólanum, sem eins og aðrir hans líkar og samtímamenn höfðu
komið inn í stjórnmálin af þörf lands og lýðs, en ekki sem hug-
sjónalausir atvinnupólitíkusar, sem nú urðu fjölmennari í þing-
sölunum með hverju ári. Hann var menntunarlítill, jafnvel á
mælikvarða þingmanna, en atorkusamari en flestir hinna ráð-
herranna til samans. Þótti þeim sem landbúnaðinum væri gert
fullhátt undir höfði fyrir hans tilstilli.
í stuttu máli sagt: stjórnin og þingið fengu að ráðska með kjós-
endur, en aurabankastjórinn með þjóðarbúið. Hann var jafn alger
drottnandi hins íslenzka lýðveldis og Sesar rómverska heims-
veldisins forðum daga. Þing og stjórn voru fyrst og fremst til
sýnis fyrir háttvirta kjósendur, eins og öldungaráðið í Róm á
tímum keisaranna. En ísland beið enn síns Brútusar.
Fundi var lokið. Forsætisráðherra stóð á fætur, kinkaði kolli
kumpánlega til samráðherra sinna:
— Sjáumst á þingfundi á morgun.
Hann stóð upp og gekk til dyra, en opnaði þær ekki. Það var
gert fyrir hann að þessu sinni.
Sá, sem það gerði, var ungur maður^ í heldur þvældum ígangs-
klæðum, svartur yfirlitum, otureygur og vel í hold-
um. Ráðherrarnir könnuðust þegar við hann. Hann var skriðu-
hlaupafræðingur að mennt og formaður í félaginu Menningar-
tengsl íslands og Innri-Mongólíu. Meðlimir félags þessa voru
löngu kunnir að því að rutla í byltingarkenndum hugmyndum,
en höfðu til þessa ekki verið teknir alvarlega, hvorki af sjálfum
sér eða öðrum, enda flestir meinlausir; höfðu ekki gert af sér
annað verra en mála skip og spjöld og riðlast á girðingum kring-
um herstöðvar, sem búið var að leggja niður hvort eð var.
Skriðuhlaupafræðingurinn varð fyrri til að hefja máls:
— Þið eruð hérmeð teknir fastir, sagði hann formálalaust. —
Það er meining okkar og vilji að forðast illindi, svo að ég vona,
að þið sýnið ekki mótspyrnu. Að sjálfsögðu þurfið þið þá ekki
að óttast að þið bíðið minnsta tjón á sál og líkama, burtséð frá
frelsisskerðingunni.
Hann gekk inn í herbergið og fylgdarmenn hans á hæla hon-
um, flestir meðlimir sama félags. Þetta voru mest ungmenni,
flest vöðulslega klædd og óborgaraleg útlits, búningur og hár-
vöxtur flestra með þeim hætti að kyn varð illa greint, nema á
þeim sem höfðu sítt hengiskegg eins og janissarar. Sumir voru
með mongólskar loðhúfur.
Hvað á svona gamansemi að þýða? spurði forsætisráðherra.
Sjávarútvegsmálaráðherra, dökkur maður á hár, mikill vexti
og kraftalegur, tók stefnu beint á dyrnar með svip, sem virtist
gefa til kynna, að hann sæi ekki komumenn. En samstundis dró
skriðuhlaupafræðingurinn upp skammbyssu og miðaði i andlit
honum.
Þið sjáið að þetta er alvara, sagði hann. Nú fylgið þið
okkur vonandi góðfúslega í nafni byltingarráðs íslenzku endur-
reisnarinnar.
NIÐRI Á LÖGREGLUSTÖÐ sátu lögreglustjóri og varðstjórar á
fundi ásamt yfirmanni rannsóknarlögreglunnar. Þeir ræddu hin
fjölmörgu afbrot, sem undanfarna daga og nætur höfðu gengið
eins og alda um borgina. Að sjálfsögðu hafði lögreglunni ekki
tekizt að upplýsa þau.
8 VIKAN i tbi.