Vikan - 14.01.1971, Blaðsíða 45

fyrir sjóndeildarhring, voru er-
lendu plógarnir fluttir til þeirra
á vöruvögnum. Síðan voru þeir
tengdir aftan við erlendar
dráttarvélar, ungir menn sett-
ust undir stýri og tóku til
starfa á akrinum mikla. Þorps-
búar höfðu ekki annað að gera
en standa hjá og horfa á með
undrun og eftirvsentingu í svip.
„Æ-jæja,“ andvörpuðu þeir í
hljóði. „Æ-jæja — æ-jæja —“
Því það sem landi þeirra var
gert var þeim sjálfum gert.
Þetta land, sem hendur manna
höfðu hlúð um þúsundir ára,
var nú tætt sundur og pyndað
af tröllauknum vélum. Hinu
gróðurríka yfirborðslagi mold-
arinnar var skellt og velt á
ýmsa vegu. Undir því tók við
sex þumlunga þykkt lag af
þéttum leir sem myndaði eins
konar botn, er hélt næringar-
vatninu uppi við rætur ung-
plantnanna. Nú var þetta lag
FLUGFAR STRAX
FAR GREITT SlÐAR
að sjá um sig. Bezt að láta sín
launungarmál liggja í þagnar-
gildi.
Eigi að síður var miklu sáð
af heimakorni og sáðbeðin
urðu algræn. Þau voru feikna
stór, þessi beð, enda voru akr-
arnir víðáttumiklir, sem planta
skyldi í úr þeim. Þegar öll
landamerki höfðu verið þurrk-
uð út og akurlendið lá óbrot-
ið og flatt svo langt sem auga
eygði, meira að segja langt út
föðurlandsvinur þessara breyttu
tíma. Hann gerði það sem hann
gat. Það gat meira að segja vel
verið að hann hefði farið eftir
beztu sannfæringu þegar hann
sveik föður sinn. Allt var und-
ir því komið hvað hverjum er
kennt að sé skylda hans. Skylda
— stórhættulegt orð! Það gat
fallið á mann eins og þungt
sverð og bundið enda á ævi
hans. Það gat hrakið hann út
í hreint brjálæði, þótt hann
héldi ævinlega að hann hefði
rétt að mæla, en aðrir rangt.
Eins og til dæmis þetta með
djúpu plæginguna á hrísgrjóna-
ökrunum —. Wang j3an hristi
höfuðið, varp öndinni og missti
alveg móðinn. Nú var ekki
heldur við neinn að kvarta.
Aukin heldur guðirnir voru
horfnir. Þeir höfðu allir verið
fluttir burt úr musterinu. í
stað þeirra hafði allt verið fyllt
af hermönnum.
Eftir þetta hefði enginn get-
að greint hinn minnsta mun á
Wang San og þorpsfélögum
hans. Á hverjum morgni risu
þeir úr rekkju um dagmál,
lögðu leið sína út á akrana og
tóku til við að rífa niður landa-
merkin milli skákanna. Þann-
ig unnu þeir hvíldarlaust með
rekum og hlújárnum, og fé-
lagi Lí rak á eftir þeim, með
hermennina að baki sér.
„Allt verður að vera undir
það búið að setja niður hrís-
grjónaplönturnar," hrópaði fé-
lagi Lí til þeirra.
Sáðbeðin reyndust mætavel.
Sáð var með fyrra móti, enda
voraði snemma, og vel borið í
* jarðveginn, ekki aðeins búfjár-
áburður heldur og erlendur
áburður. Að vísu var sáðkorn-,
inu blandað saman, með öðr-
um orðum það var ekki hreint.
Útsæði heimamanna var allt
notað, en í það var bætt sáð-
korni frá öðrum landshlutum,
því nú var þeirri reglu fylgt
að safna öllu korni saman og
geyma í hinum miklu stíum
birgðastöðvanna. Hver bóndi
varð að afhenda yfirvöldunum
allt það sáðkorn sem hann
hafði undir höndum. Wang San
hafði óhlýðnazt þessu og að-
eins skilað helmingi af sínum
birgðum. Hann velti því fyrir
sér hversu margir þorpsbúar
byggju yfir sama leyndarmáli,
en enginn þorði að trúa öðrum
fyrir því. Þetta gerðist ekki á
þeim gömlu og góðu dögum,
þegar hægt var að treysta vin-
um sínum og nágrönnum. Hér
var ekki álas né vanvirða sem
óttast þurfti, heldur refsing og
pyndingar. Hver maður reyndi

50%
Loftleiðir bjóða íslenzkum viðskiptavinum sínum þriggja
til tólf mánaða greiðslufrest á allt að helmingi þeirra
gjalda, sem greidd eru fyrir flugför á áætlunarflugleiðum
félagsins. Skrifstofur Loftleiða í Reykjavík, ferðaskrif-
stofurnar og umboðsmenn félagsins úti á landi veita
allar nánari upplýsingar um þessi kostakjör.
50%
2. tbi. YIKAN 45