Vikan - 30.09.1971, Blaðsíða 15

MINNINGAR AFTAN ÚR
ÖLDUM.
Vísindin þekkja til mis-
munandi minningamynda, sem
sumir álíta að séu úr fyrra lífi.
Aðra skýringu hafa rannsóknir
enn ekki leitt í ljós. Denis Lind-
bohm hefur upplifað slík minn-
ingaleiftur.
" „Ég á mér sérstaka minn-
ingu. Ég sat á steini utan við
hús móðurafa míns við Löve-
stad. Þá fann ég skuggann af
lífi Estu. Yfir mig kom bara
minning um einmanakennd og
hatur. Mér leið illa; Mér leið
eins og ég hefði gert eitthvað
rangt. Ég hafði verið gamall.
Allt hafði verið ömurlegt og
vonlaust. Ég hafði sýslað með
bækur.
Önnur minning leitaði líka
á. Foreldrar mínir höfðu selt
mig mönnum í dökkleitum yf-
irhöfnum. Farið var með mig'
í hús, og upp í það lágu gróf-
legar steintröppur. Það voru
litrík blóm, og ilmur af blóði
og kjöti. Ég var örvæntingar-
fullur og skildi ekki hví for-
eldrar mínir höfðu selt mig.
Meira man ég ekki.
Minningin um gamla mann-
inn einsamla, stendur kannski
í sambandi við aðra endur-
minningu, sem sótti á, þegar
ég var tólf ára og kom. þá til
Tranás. Ég vissi að ég hefði
eitt sinn verið böðull.
Það skýrir kannski þann við-
bjóð sem ég fann til, þegar ég
hugsaði um það. Minning, sem
stendur mér ljósar fyrir hug-
skotssjónum, og sem ég hef
ekki reynt að gleyma, heldur
þvert á móti reynt að lífga
við aftur og aftur, er minning
um fállega borg sem stendur
við stóran flóa eða fjörð um-
luktan bláleitum ásum. Eitt-
hvað, sem minnir á lauklaga
turna teygir sig mót bláum
himni. Allar byggingamar eru
himinháar — eða er það ég
sem er svo lítill? Það virðist
sem brýr séu milli bygging-
anna. Ég man að borgin heitir
„Konsterglon'* eða „Kvatur
Glon“. Mitt eigið nafn er
„Voostlar“, en ég er kallaður
„Voos“ Tvær konur hugsa um
mig, Neia og Teia. Önnur er
ljóshærð, e’n hin dökkhærð.
Báðar eru þær klæddar litrík-
um fötum.
LÍF ÚTI f GEIMNUM.
Þessari minningu á ég erfitt
með að finna stað. Ég hef rætt
við vísindamenn sem áhuga
þafa á endurholdgun um þetta
sérstæða fyrirbæri, en eina
svarið sem ég hef fengið er
það, að minningin hljóti að
vera frá forsögulegu tímabili
úr horfinni menningu, eða —
en óneitanlega hljómar það
fáránlega — af annarri plánetu.
Þetta er hvorki ímyndun eða
draumur — þetta er raunveru-
leg endurminning.
Af skiljanlegum ástæðum
vildi Denis Lindbohm árum
saman ekki tala um hinar imd-
arlegu minningar sínar. Hann
var hræddur um að fólk héldi
hann ekki með fullu viti. Fyrir
nokkrum árum komst hann svo
í samband við dr. Ian Steven-
son í Bandaríkjunum, sá er
fyrr hefur verið nefndur í þess-
Framháld á bls. 47.
Denis Lindbohm ásamt móSur sinni — systur Estu.
39. TBL. VIKAN 15