Vikan - 30.09.1971, Blaðsíða 47

Allir nota 14 AKI,SO\S 1191
nema ég
s.
Karlsons lím límir allt
Einkaumboð:
Óskarsson & Co.
Heildverzlun — Símar 21840 og 21847
hf.
,,Þeir biðu inni í dýragarðin-
um, réðust á mennina í bryn-
varða bílnum, þeim að óvörum,
og tóku lyklana þeirra. Komu
báðir mennirnir í brynvarða
bílnum inn í dýragarðinn?"
,,Þeir gerðu það alltaf,“ sagði
hún honum. „Þeir töldu, að þar
vadri öruggt að staðnæmast,
eins og þeir væru komnir í
kirkju. Allt, sem við þurftum
að gera, var að leiða athygli
dýragarðsvarðanna einhvern
veginn að öðru. Það var yðar
þáttur í starfinu.“
„Og ég verð líka heppilegur
náungi, sem lögreglan getur elt
í haust.“
„Mér þykir þetta leitt, Nick.“
Fyrir aftan þau öskraði tígris-
dýrið aftur.
„Að yður þyki þetta leitt!
Þér komuð bara inn í starfið til
að halda mér við áætlunina."
„Það mun láta nærri. Ég ætla
að skilja yður eftir með vöru-
' bílinn og þetta bölvað tígrisdýr
og taka bílinn minn.“
„Hvar ætlið þér að hitta þá?“
„Því miður, Nick. Þér farið
ekki þá ferð.“
Hann teygði sig fram hjá fæti
hennar og slökkti á kveikjunni.
Bíllinn titraði og staðnæmdist
brátt á mjóum, óhreinum veg-
inum. „Segið mér það,“ skip-
aði hann.
Jeanie rykkti upp hurðinni
sín megin og tók til fótanna,
strax og hún kom niður á ó-
hreina götuna. Hann stökk á
eftir henni, og hún var fljót að
snúa sér við, en um leið tók hún
eitthvað upp úr axlatösku sinni.
..Ég get séð um mig, Nick,“
sagði hún og beindi ofurlítilli
skammbyssu að kviði hans.
„Brjáiaði heimskinginn yð-
ar!“ Hans eigin hönd hafði
hreyfzt næstum eins hratt —
til kúlubyssunnar, sem hann
geymdi í víðum hliðarvasa.
Hann lét sig falla á hnén og tók
í gikkinn, og kom þannig fyrir
svæfandi skoti í úlnlið þeirrar
handar hennar, sem hélt á byss-
unni, broti úr sekúndu áður en
hún skaut.
Nick skildi hana eftir sofandi
á engi einu og ók vörubilnum
til verzlunarmiðstöðvarinnar,
þar sem hún hafði skilið bílinn
eftir. Fréttin um ránið var þeg-
ar komin í útvarpið, og hann
hlustaði með einhverskonar
þokukenndu áhugaleysi.
..Tveir varðmenn, sem voru i
brynvörðum bíl, voru drepnir
í morgun í diarfri árás í Glen
Park dvragarðinum. Varð-
mennirnir í dýragarðinum, sem
voru að fást við þjófnað á tígr-
isdýri úr búri sínu, gátu ekki
komið til aðstoðar mönnunum
í brynvarða bílnum. Vopnuðu
mennirnir tveir komust undan
með á að gizka sjö hundruð
þúsund dollara, á meðan þriðji
maðurinn og stúlka voru að
stela tígrisdýrinu. Dýrið, sem
horfið er, — en það er sjald-
gæft, „hjúpað“ afbrigði, — er
sagt vera ákaflega hættulegt.“
Nick slökkti á útvarpinu, um
leið og hann lagði af stað inn í
verzlunarmiðstöðina, en svo
snerist honum hugur, og hann
opnaði fyrir einhverja háværa
tónlist í útvarpinu. Tígrisdýrið
var aftur farið að urra. Nick
velti því fyrir sér, hvort nokkur
prins mundi í raun og veru vilja
borga þrjátíu þúsund dollara
fyrir dýrið.
Hann fann vegakort í hanzka-
hólfinu í bíl Jeanie og athugaði
það gaumgæfilega. Fjórir
hringar höfðu verið teiknaðir
með blýanti. Hann ygldi sig og
hugleiddi málið. Cormick og
Smith mundu ekki vera nálægt
dýragarðinum, né heldur flug-
vellinum, né þeim stað, þar
sem hann hafði síðast séð hjól-
hýsið. Þá var aðeins einn rök-
réttur hringur eftir, og hann
ákvað að reyna þar.
„Heyrið þér, herra,“ kallaði
einhver, þegar hann kom aftur
að vörubílnum, „eruð þér með
dýr þarna inni?“
Hann brosti að manninum.
..Það er hundurinn minn. Hann
er stór náungi."
„Það heyrist mér.“
Nick var enn brosandi, þegar
hann ók vörubílnum út á þjóð-
veginn. Hann vonaði, að hann
mundi ekki þurfa að nota svæf-
andi byssuna aftur.
Þar sem hringurinn hafði
verið teiknaður á kortið, var
hjclhýsaþyrping, en Cormick og
Smith voru þar ekki. Nick lagði
bílnum í skógi skammt frá og
beið. Komið var fram undir
myrkur, þegar þeir komu á
staðinn og fóru til hjólhýsis ná-
lægt útjaðri svæðisins. Nick
brosti í fyrsta sinn í margar
klukkustundir.
Þegar dimmt var orðið, ók
hann vörubílnum hægt upp að
hlið hjólhýsisins og fór út.
„Hvað bölvað urr er þetta?“
heyrði hann Harry Smith
spyria fyrir innan. Nick opnaði
lásinn aftan á vörubilnum.
Það var Cormick, sem opnaði
dyrnar á hjólhýsinu, og var með
skammbyssu í hendinni. „Hver
er barna? Ert þetta þú, Jeanie?“
„Eitt tígrisdýr, eins og pantað
var. Cormick.“
„Velvet!“
..Svangt og vesalt, en í góðu
ástandi.“ Nick opnaði afturdyr
vörubílsins.
Tígrisdýrið hljóp að upplýstu
hjólhýsinu og tók undir sig
stökk til Cormicks. Fyrir aftan
hann var Harry Smith farinn
að æpa. Nick notaði svæfingar-
byssuna á tígrisdýrið, og síðan
safnaði hann saman ránsfengn-
um. Hann ruddi sér braut
gegnum hóp hræddra áhorf-
enda, sem safnazt höfðu saman
og ók á burt í þann mund, er
fyrsti lögreglubíllinn var að
koma eftir veginum ...
Nick Velvet kom við í ný-
lenduvörubúðinni á horninu til
að kaupa sex kalda bjóra. Hann
gekk hægt og naut kvöldhlýj-
unnar, þangað til að hann sá til
hússins og kom auga á Gloríu,
þar sem hún beið eftir honum í
fordyrinu. Svo brosti hann og
herti gönguna.
„Sæll, Nicky,“ sagði hún.
„Ætlarðu nú að vera kyrr
heima?“
„Um stundarsakir,“ svaraði
hann og opnaði tvær bjórdósir.
☆
ENDURHOLDGUN
Framhald aj bls. 15.
um greinaflokki, og tók hann
Denis alvarlega.
Minningamyndir Denis Lind-
bohm er ógerlegt að sanna. Eini
möguleikinn til að sanna sann-
leiksgildi þeirra er sá, að láta
hann benda á hluti heima hjá
foreldrum Estu. Denis Lind-
bohm hefur aldrei verið þar.
Sem stendur man hann ekki
eftir kringumstæðum þar, nema
þá malarveginum sem hann
gekk eftir með blikkfötuna í
eftirdragi.
o—o
NÆSTA VIKA: Verkfræð-
ingurinn sem söng í munka-
kómum.
39.TBL. VIKAN 47