Vikan - 30.09.1971, Blaðsíða 34

Peningar. Hún settist upp,
opnaði veskið og tók upp pen-
inga Guys. Það voru hundrað
og áttatíu dollarar. Sjálf átti
hún auk þess sextán dollara og
eitthvað af skiptimynt. Það yrði
áreiðanlega nóg í fyrirfram-
greiðsluna, og ef hún þyrfti
meira, myndi Brian símsenda
henni það eða Hugh og Elsie
lána henni það. Eða Joan. Eða
Grace Cardiff. Hún gat snúið
sér til fjölda manna.
Hún tók upp vítamínhylkin,
lagði peningana aftur í veskið
og lokaði því. Síðan lagðist hún
niður og hafði veskið, flöskuna
og hylkin við hliðina á sér í
stólnum. Hún ætlaði að fá Hill
lækni hylkin, svo að hann gæti
efnagreint þau og sannreynt
hvort ekki væri eitthvað skað-
legt í þeim. En þau hlutu að
vera hættulaus. Þau vildu þó
að barnið yrði heilbrigt, eða
hvað? Fyrir svartmessuna?
Hún skalf.
Ófreskjur.
Og Guy.
Ótrúlegt, ótrúlegt.
Þindin strengdist, og verkur-
inn varð sárari en nokkru sinni
fyrr. Hún andaði létt unz dró
úr kastinu.
Það var það þriðja þennan
daginn.
Hún skyldi segja Hill lækni
frá því.
Hún var nýsofnuð og liðin
inn í draum um að hún byggi
hjá Brían og Dodie í stóru, ný-
tízku húsi í Los Angeles og að
Andy væri nýfarinn að tala (þó
að hann væri aðeins fjögurra
mánaða gamall), þegar Hill leit
inn og hún var í rannsóknar-
stofunni aftur, lá þar á bekkn-
um. Hún skyggði hönd fyrir
augu og brosti við honum. —
Ég sofnaði, sagði hún.
Hann opnaði dyrnar upp á
gátt og steig eitt skref til hlið-
ar. Sapirstein læknir og Guy
komu inn ...
Framhald í nœsta blaði.
LIFÐU LÍFINU
Framhald aj bls. 11.
hryggð). Þetta skeði á einu
augnabliki. Ég taldi sjálfum
mér trú um að hún myndi koma
aftur. Hún hlaut að hafa farið
fram á snyrtiherbergið til að
gráta þar, síðan myndi hún
koma aftur og þá gætum við
grátið saman. Og þá yrði hún
örugglega mjög hughraust og
skilningsrík.
Það var það sem ég kveið
mest fyrir. Hugrekki hefir
alltaf einhver ógnvekjandi
áhrif á mig, og Catherine hafði
meiri kjark en nokkur hermað-
ur, sjómaður, morðingi eða
leiguhermaður, sem ég hafði
kynnzt um ævina. Svo beið ég
þarna, með hendur undir
hnakka og reykti hverja sígar-
ettuna af annarri. Þetta varð að
vera glæsilegt lokaatriði fjrrir
hana, lokaatriði hjónabands
okkar.
En hún kom ekki aftur og
það greip mig æði. Og eftir á
að hyggja, hvað vissi ég eigin-
lega um Catherine? Hún var
saklaus og yndisleg, unaðslega
ung, þegar ég kvæntist henni;
nú var hún ráðgáta, litla stúlk-
an sem hafði breytzt, án þess
að ég tæki eftir því og nú var
hún horfin, — hvert? Hvar var
hún?
Framhald í nœsta blaði.
SKAUTADROTTN-
INGIN OSIGRANDI
Framhald aj bls. 17.
í tvo kafla, annarsvegar áhuga-
mennskuna og síðan kvikmynd-
irnar og atvinnumennskuna.
Hún fékk freistandi tilboð þeg-
ar árið 1931, en hún óttaðist að
fjárhagsvonin væri ekki eins
mikil og skýrt hafði verið frá
og hafnaði tilboðinu.
Eftir sigurinn á OL í St.
Moritz 1928 og heimsmeistara-
titilinn það ár og einnig 1929,
fór hún til Bandaríkjanna. Þar
efndi hún til fjölda sýninga og
augljóst var, að hvergi myndi
hún fá fleiri áhorfendur, né
öruggari. í Madison Square
Garden komu 17 þúsund áhorf-
endur og hylltu hana hjartan-
lega. Fólk dáði þessa afreks-
konu, hvar sem hún kom og til-
boðin um sýningar streymdu til
hennar eins og skæðadrífa.
En þrátt fyrir þetta sögðu
bæði Sonja og Papa Henie
ákveðið nei við hinum freist-
andi atvinnutilboðum. Aðalat-
riðið var undirbúningurinn fyr_
ir OL í Lake Placid 1932. Auk
þess sigraði Sonja á heimsmeist-
aramótunum 1930, 1931 og 1932.
Margir snjallir keppinautar
komu fram, en enginn þeirra
ógnaði einveldi Sonju. Meðan
keppinautarnir æfðu sig í
skylduæfingunum, varð Sonja
stöðugt betri í frjálsu æfingun-
um og sýningar hennar veittu
henni öryggi og keppnisþjálfun,
sem keppinautana skorti. f
keppninni komst aðeins eitt að,
að sigra og það tókst henni
ávallt.
Skapgerð hennar og ákveðni
var einstök, en því miður var
ekki hægt að segja það sama um
marga keppinauta hennar. Eftir
mótin voru haldnar stórveizlur,
það var áfengi á boðstólum,
mikill og góður matur og síðan
var dansað fram á nótt. Sonja
var með í eina eða tvær klukku-
stundir, en hún var horfin fyrir
klukkan tíu, því að þá var hún
ávallt komin í rúmið. Hún varð
að fara snemma á fætur. Sonja
æfði alltaf snemma á morgn-
ana. Hún kaus að æfa sig ein,
óh'kt flestum keppinautanna.
Aðeins Papa Henie var við-
staddur.
f Lake Placid vann Sonja
aftur gull á OL og þá var að-
eins eftir Garmisch Parten-
kirchen. Ár hvert heimsótti
Sonia Osló og hélt sýningu á
Froener Isstadion, en þar hófst
ferill hennar. Á þessum Soniu-
hátíðum var ávallt fullt hús
áhorfenda. Hún ferðaðist mikið
og fyrir OL 1936 lagði hún oft
leið sína til Mið-Evrópulanda.
Það var enginn tilviljun, að OL
átti að fara fram í Garmisch
Partenkirchen, eins og áður er
sagt.
Aðalþjálfari Sonju hét Ho-
ward Nicholson, Kanadamaður
af skozkum ættum. Hann átti
þátt í að skapa hinn listræna
og tígulega blæ í listhlaupi
hennar og það var hann sem
benti henni á hina miklu mögu-
leika hennar við kvikmyndir.
Þegar Sonja sigraði á heims-
meistaramótunum 1935 og 1936
og síðara árið einnig í OL var
hún að breyta stílnum, hann
varð léttari og nálgaðist stöð-
ugt hreyfingar dansins.
Olympíuleikarnir í Garmisch
Partenkirchen voru kveðjuhátíð
hennar frá áhugamennskunni.
Hún hélt rakleitt til Hollywood
eftir leikana. Kvikmyndafélög-
in komu með glæst tilboð, en
Sonju fannst þau ekki nógu
góð. Á eigin kostnað lét hún
gera skautasvæði í Hollywood
og þar sýndi hún listhlaup.
Hrifningin var slík, að Sonja
gat sjálf ákveðið upphæðina í
samningnum, sem gerður var
við hið risastóra Fox-kvik-
myndafélag. — Hún gerði
samning um eina kvikmynd ár-
lega og mátti auk þess ferðast
um Bandaríkin með eigin sýn-
ingarflokk. Þetta var mjög hag-
kvæmt fyrir Sonju og hún vann
sér inn geypilegar fjárhæðir. Af
sumum var hún álitin tekju-
hæst allra leikara Hollywood
og beztu atvinnuhnefaleikarar
unnu sér inn mun lægri fjár-
hæðir. En sorgin drap að dyr-
um hjá Sonju, árið 1937 lézt
faðir hennar. Hann hafði verið
henni mikilsvirði í lífinu, ekki
aðeins sem einstakur og góður
faðir, hann stjórnaði t.d. samn-
ingagerðinni í Hollywood.
Margir óttuðust að nú myndi
fara illa fyrir Sonju. En sá ótti
var ástæðulaus. Það sýndi sig
fljótlega, að hún hafði erft eig-
inleika föður síns í ríkum mæli.
Hún ákvað að flytja til Holly-
wood með móður sinni og bróð-
ur.
Sonja gerðist stórtæk og á
næstu árum byggði hún skauta-
hallir í Los Angeles, Denver,
Detroit, Chicago og að hluta í
New York. Hún fór margar
ferðir með flokk sinn og sýndi
í margar vikur á hverjum stað
fyrir fullu húsi. Hún gekk í
hiónaband með milliónerasyn-
inum Dan Topping, en skildi við
hann 1945.
Á sýningum flokksins kom
34 VIKAN 39. TBL.