Vikan - 30.09.1971, Blaðsíða 18

Bítlarnir verða
aldrei til framar
Fyrsti hluti viðtals við Ringo Starr, fyrrum trommuleikar Bítlanna. Ringo kemur víða við í
þessu viðtali, sem verður í þremur hlutiim, en það var tekið er hann vann við gerð kvik-
myndarinnar „Blindi maðurinn“ á Spáni. f myndinni á Ringo að leika - og segir sjálfur að
þetta sé í fyrsta skipti sem hann raunverulega leiki - harðsvíraðan kúreka, sem lifir fyrir
byssur, gull, vín - og blóðheitar senjórítur.
— Tölum jyrst um feril þinn
í kvikmyndum: Finnst þér þú
vera að koma þér út úr músík-
inni og inn í kvikmyndaheim-
inn?
— Nei, mér finnst gaman að
leika í kvikmyndum. En það er
aðeins með þessari kvikmynd
að ég geri mér grein fyrir
hvernig kvikmyndir eru í raun
og veru. Fyrstu tvær myndirn-
ar, Bítlamyndirnar, voru leið-
inlegar, vegna þess að þar vor-
um við bara að segja eitthvað
sem einhverjir aðrir höfðu
hugsað upp. Við gátum ekki
gert svo mikið upp á eigin
spítur.
— Réðuð þið í raurúnni
miklu um útkomu þeirra
mynda?
— Nei. Allir héldu að við
hefðum samið mest af mynd-
— Gagnrýnendur rifu „Magic
Christlan" I tætlur. Ég hefði
viljað a8 l>eir hefðu sagt mig
annan Laurence Olivier . .
unum um leið og þær voru
teknar, en í mesta lagi 5% af
myndunum voru þannig. Það
var vegna þess að við vorum
ekki leikarar. Þó kom það fyr-
ir, þegar búið var að taka eitt-
hvert atriðið, þá báðum við alla
að halda áfram, því það væri
aldrei að vita nema eitthvað
kæmi út úr því. Til að byrja
með var þetta mikið vandamál,
því hinir leikararnir áttu erfitt
með að sætta sig við þetta. Þeir
eru ekki vanir frelsinu.
— Þú hefur sem sé fengið
áhuga á kvikmyndum þá?
— Já, það er rétt, ég elskgði
kvikmyndir. Mér finns gaman
að leika. Það er stórskemmti-
legt. Það er undarleg, stórfeng-
Þessi mynd af Ringo var tekin þegar hann kom til Madison Square
Garden ( New York nýlega, þar sem hann og George komu fram á
hljómleikum til stuðnings Bangla Desh — ásamt Bob Dylan og fleiri
toppnöfnum. Það var í fyrsta skipti síðan Bítlarnir hættu, að tveir þeirra
komu fram opinberlega.
leg tilfinning því samfara að
sjá sjálfan sig á þessu risastóra
tjaldi, gerandi eitthvað sem
ekki tíðkaðist. Fram að þessu
hafa mín hlutverk í kvikmynd-
um verið tómur skítur.
— Eins og „Candy“?
— Já, eins og „Candy“. Sú
mynd var gerð með mér vegna
þess að þá hafði ég ekki leikið
í kvikmynd síðan „Help!“ var
gerð og mig langaði að leika
meira. Svo bauðst mér „Candy“
og ég ákvað að taka því, vegna
þess sem ég var að segja og svo
var þetta hæfilega lítið hlut-
verk. Núna held ég að ég hafi
tekið hlutverkinu vegna þess
að það gaf mér tækifæri til að
vinna með Burton og Brando
og öllu þessu fólk sem ég dýrk-
aði. En ég fékk enga hjálp við
þessa mynd. Mér fannst ég ekki
standa mig vel — hvað þá að
hlutverkið væri gott — en ég
sé ekki eftir að hafa leikið í
myndinni, þvert á móti, og ég
er líka ánægður yfir að hafa
leikið í „Magic Christian“, sem
mér finnst ennþá ... einhver
gagnrýnandi sagði að ég virk-
aði jafn þungur og full fata af
fiðri. Þetta eru ein beztu um-
mæli sem ég hef nokkru sinni
lesið. Auk þess var það satt!
En vegna þess að ég hef leikið
í þessum tveimur myndum, get
ég séð muninn núna. f þessari
mynd er ég öruggur. Ég hef
hlutverk hér sem skiptir máli
en í hinum tveimur var það
ekki. „Candy“ var of stutt fyr-
irtæki til að komast inn í hlut-.
verkið; myndin var eerð á 5
döeum. í ..Magic Christian"
hafði ég heldur ekki hlutverk.
Það var alltaf verið að segja
við mig: „Vertu eðlilegur", en
í kvikmyndum vill maður ekki
vera maður sjálfur. Ég vil vera,
eins og í þessari mynd, brjál-
16 VIKAN 39. TBL.