Vikan - 30.09.1971, Blaðsíða 22

— Nei, sagði Rosemary.
— Þér hafið sennilega aldrei
verið hér þá dagana, sagði ung-
frú Lark. — Eða þá að þér
hafið haldið að lyktin væri af
yður sjálfri. Er þetta eitthvað
kemískt? ,
Rosemary stóð upp, lagði
blaðið frá sér og tók upp tösku
sína. — Maðurinn minn er hér
fyrir utan. Ég gleymdi að segja
honum dálítið. Ég kem aftur um
hæl.
— Þér getið skilið töskuna
yðar hér eftir.
En Rosemary tók töskuna
meS sér.
Hún hljóp við fót uppfyrir
Park Avenue til átttugustu og
fyrstu götu, þar sem hún fann
símaklefa. Hún hringdi til Hills
læknis. Það var hræðilega heitt
í klefanum.
Hjúkrunarkona tók undir.
Rosemary gaf henni upp nafn
sitt og klefanúmerið.
— Verið svo góðar að biðja
hann að hringja þegar í stað,
sagði hún. — Það hefur orðið
slys, og ég stend hér í símaklefa.
— Allt í lagi, sagði hjúkrun-
arkonan og lagði á.
Rosemary lagði á líka og lyfti
síðan símtólinu aftur, en hélt
fingri á takkanum. Hún hélt
heyrnartrektinni að eyranu,
líkt og hún væri að hlusta, svo
að enginn kæmi og bæði um að
fá að tala í símann.
Allir, allir. Allir voru með í
samsærinu, Guy, Sapirstein
læknir, Minnie og Roman. Öll
voru þau galdramenn. Öll voru
þau galdramenn. Þeir notuðu
hana til að verða sér úti um
barn, sem þau gætu ... — Vertu
ekki hrœtt, Andy — eða Jenny.
Ég drep þau jrékar en ég láti
þau snerta þig!
Símínn hringdi. Hún sleppti
takkanum. — Halló?
— Er það frú Woodhouse?
Það var hjúkrunarkonan aftur.
— Hvar er Hill læknir?
spurði hún.
— Heyrði ég nafnið rétt?
spurði konan. — Er það Rose-
mary Woodhouse?
— Já!
— Og þér eruð sjúklingur
Hills læknis?
Hún sagði frá því er hún leit-
aði til Hills um haustið. — Fyr-
ir alla muni, sagði hún. — Hann
verður að tala við mig. Það er
áríðandi! Það er ... það er ...
góða systir, biðjið hann að
hringja.
— Gott og vel, sagði konan.
Rosemary studdi aftur fingr-
inum á takkann og þurrkaði
svitann af enni sér með hand-
arbakinu. Góði Hill lœknir. Hún
ýtti upp dyrunum til að fá
ferskara loft og lokaði þeim
snarlega aftur, er kona nálgað-
ist og stillti sér upp sem til að
bíða. — Nei, það vissi ég ekki,
sagði Rosemary með fingurinn
á takkanum. — Er það satt?
Hvað meira sagði hann? Svitinn
streymdi niður bak hennar og
handleggi.
Það hafði verið rangt að fara
í síma svo nálægt stofu Sapir-
steins læknis. Hún hefði átt að
fara til Madison eða Lexington
Avenue.
Nú þegar gat hann verið
kominn út til að leita að hermi,
og yrðu næstu símklefar ekki
það fyrsta, sem hann gæfi gæt-
ur. Hún gætti þess að snúa baki
í þá átt, sem líklegast var að
hann kæmi úr, ef hann kæmi.
Konan fyrir utan gekk sína
leið, Guði sé lof.
Og nú var Guy sennilega
komin heim. Hann mundi hafa
séð að taskan hennar var far-
in og hringt í Sapirstein lækni
í þeirri trú að hún væri á
sjúkrahúsinu. Innan skamms
yrðu þeir báðir komnir af stað
til að leita að henni.
— Halló?
— Frú Woodhouse?
Það var Hill læknir, Lausn-
ari . Frelsari - Kildare - Dá-
samlegi - Hill.
— Ég hélt að þér væruð í
Kaliforníu, sagði hann.
— Nei, svaraði hún. — Ég fór
til annars læknis, sem kunn-
ingjar sendu mig til, en hann
er ekki góður. Hann hefur log-
ið að mér og gefið mér undar-
lega drykki og hylki. Barnið á
að fæðast á þriðjudaginn — þér
munið efalaust að þér nefnduð
þann tuttugasta og áttunda við
mig! — Og ég vil að þér hjálp-
ið mér. Ég borga hvað sem þér
setjið upp.
— Frú Woodhouse ...
— Lofið mér að tala við yður,
kæri Hill læknir, sagði hún,
þegar hún þóttist heyra bóla á
neitun hjá honum. — Get ég
ekki fengið að koma og útskýra
hvað skeð hefur? Ég get ekki
staðið hér lengur. Maðurinn
minn og þessi læknir og þau
sem sendu mig til hans, þau eru
öll í... já, þátttakendur í sam-
særi. Ég’ veit að þetta hljómar
brjálæðislega læknir, og þér
hugsið efalaust sem svo: Aum-
ingia stúlkan, hún er alveg
gengin af göflunum ,en það er
ég ekki, ég sver við alla heilaga
að ég er með réttu ráði. Sam-
særi móti fólki eru alltaf gerð
annað veifið, er það ekki?
— Jú, sagði hann.
Framháld á bls. 33.
MIG
ÐREYMQI
Eðalsteinn og
snjóskriða
Kæra VIKA!
Mig langar að biðja þig að ráða
fyrir mig svo drauma sem mig
dreymdi fyrir nokkru síðan. Sá
fyrri er á þá leið að ég var að
vinna eitthvaS í garði. Þar var
mold og grjót eins og gengur,
en allt í einu veltur Iftill, glitr-
andi steinn upp í lófa mér.
Þekki ég þennan stein og álít
hann vera úr silfurhring sem ég
er með á hendinni og tel ég
mig hafa tapað honum fyrir
löngu síðan. Ég set steininn í
hringinn og fer að dást að því
hve vel þetta fari saman. Held
ég svo áfram með vinnuna en
eftir smástund tek ég eftir því
að steinninn er týndur aftur og
þótt ég viti að ég finni hann
aldrei framar fer ég að leita að
honum. Þennan hring hef ég al-
drei átt.
í seinni draumnum var ég að
fara upp háa snjóskriðu. Þetta
var gamall, harður og óhreinn
snjór og nokkuð brattur. Upp
komst ég þó án mikillar
áreynslu. Þar þótti mér vera
verzlun og keypti ég sitthvað af
konu sem heitir Ingibjörg. Þá
var eftir að komast niður og
kveið ég töluvert fyrir þv(, en
sem betur fer vaknaði ég áður
en ég lagði af stað.
Margföld amma.
Að sjá týndan hlut er af mörg-
um taliS fyrir því að hlutur-
inn finnist fyrr eða síðar. í þessu
tilfelli hefur „fundni" hluturinn
aldrei týnzt og ekki einu sinni
verið til, þannig að viS viljum
ráða drauminn á þá leiS aS göm-
ul og fróm ósk þín raetist —
allavega um stundarsakir. Sjálf-
sagt fylgja því einhver von-
brigSi.
Síðari draumurinn er þér fyrir
tjóni og ætti i því sambandi að
vera nóg aS benda á aS nafniS
Ingibjörg þýSir í draumi „eng-
in björg".
„Héramaðurinn" •
Kæri Draumráðandi!
Mér fannst ég halda á steini,
mjög reglulega löguðum, fer-
köntuðum og nokkuð þykkum,
úr gleri. A annarri hliðinni
fannst mér vera mynd af sitj-
andi manni og var hann með
dýrshöfuð, helzt er ég á því að
það hafi verið hundshöfuð. Hin-
um megin á steininum var eins
konar skjaldarmerki. Efst í því
var mynd af manni og þar fyrir
ofan stóð „Héramaðurinn". Neð-
ar í merkinu var mynd af tveim-
ur mönnurn og fyrir ofan annan
þeirra var mynd af hálfmána og
þar stóð „Mánamaðurinn". Fyr-
ir ofan hinn manninn var tölu-
stafurinn 3 og þar stóð „Þrjú-
maðurinn". Þessir tveir síðar-
töldu menn voru þó nokkuð
minni en Héramaðurinn. Svo
fannst mér ég taka á steininum
og ætla að brjóta hann, en þá
hrökk hann í sundur í smámola,
sem dreifðust á gólfið ! kring-
um mig.
Ég er gift og á tvo drengi, 5
ára og 9 mánaða. Yngri dreng-
urinn hefur verið nokkuð veik-
ur. Hann hefur verið slæmur í
nýrunum og hefur einu sinni
verið á spítala.
Með kærri þökk fyrir ráðning-
una.
S.G.
Að brjóta gler er yfirleitt talið
vera fyrir miska, en þar sem
öll merkin sem komu fram í
draumnum eru mjög jákvæð,
viljum við ráða drauminn á
þann veg, að litli drengurinn
þinn eigi eftir að vera veikur
um nokkurt skeið enn, en ná
sér siðan fullkomlega.
Svar til „Donnu“
Þú ættir að vara þig á þeim sem
segja þig vini þína og sýna þér
óvenju mikla athygli. Slíkt flan
boðar ekkert gott.
Svartil „X“ í Keflavík
Ekki treystum við okkur til að
ráða drauma þína nákvæmlega,
en við erum þér sammála ( því,
að aliir boða þeir eitthvað af-
gerandi. Því viljum við einungis
ráðleggja þér að vera við öllu
búin og taka hlutunum eins og
þeir koma. Manninum er allt
fært og því skaltu ekki örvænta
þó illa horfi, því öll él birtir
upp um siðir.
22 VIKAN 39. TBL.